แค่คิด... ไม่บอก... ก็ไม่ถึง

"ความรู้สึกหนึ่ง ที่เกิดขึ้นได้กับทุก ๆ คน

เป็นความรู้สึกที่อาจมีใครหลาย ๆ คนไม่รู้เหตุ

และผล ว่าเป็นไปได้อย่างไร เมื่อรู้ตัวก็เกิดขึ้นแล้ว

ความคิดถึง นี่คือสิ่งที่ใคร่อยากจะบอกให้รู้

บอกให้ใครคนที่เรารู้สึกอย่างนั้นให้รับรู้


บางเวลา... อยากบอกด้วย คำพูด

บางเวลา...อยากบอกด้วย สายตา

บางเวลา...อยากบอกด้วย ความรัก


ทุก ๆ เวลา...อยากให้รับรู้ว่า "คิดถึงนะ"


แต่คุณรู้มั้ยว่า..เหล่านี้..

จะไม่บังเกิดผลใด ๆ ได้เลย..หาก..

เป็นเพียงแค่ความคิดของคุณฝ่ายเดียว

"ความหาญกล้า" ที่ไม่ใช่ว่าจะต้องแสดง

อะไรมากมายนัก..ไม่ต้องไปออกรบที่ไหน

ไม่ต้องมีเหรียญกล้าหาญใดๆ ..

ไม่ต้องได้รับคำยกย่องชมเชยจากนายพล นายพัน

และไม่ต้องอีกมากมาย..



เพียงแต่..คุณใช้ประการหนึ่ง...

"คำพูด ความรู้สึก ที่ผสมผสานให้กลมกลืน"

แล้วเปล่งวาจาออกไปจากปากของคุณเองว่า

"คิดถึงนะ" เท่านี้ รู้มั้ยว่า

โลกนี้ทั้งโลกของคุณก็จะสว่างใส..

ไม่หมองมัว อีกต่อไป ...ที่สำคัญ...

ใครคนนั้นของคุณจะได้รับรู้บ้างว่า คุณคิดอย่างไร



มันไม่สำคัญหรอกว่า สิ่งที่จะตอบกลับมา จากเขาหรือเธอ

คนนั้น จะเป็นเช่นไร..แต่มันสำคัญแค่ว่า..

คุณได้บอกแล้ว...และคุณก็ได้ให้สิ่งที่ดีที่สุดกับเขา..

เท่าที่ "คนๆ หนึ่งพีงจะสามารถหามาให้คนอีกคนหนึ่งได้"

.......พูดดูสิว่า ...คิดถึง...บางทีในไม่ช้า..คุณอาจจะ

ได้คำ ๆ นั้นกลับมาหา.... "



ว่าแต่ว่า วันนี้คุณบอกเค้าคนนั้นของคุณหรือยัง  ว่า   " คิดถึงมากนะ"