...ก็ฉันสวยเลือกได้นี่

...ก็ฉันสวยเลือกได้นี่


อ่าน น่ารักดี ...ก็ฉันสวยเลือกได้นี่ ...

ถูกใจฮะนู๋..จังเยย    

สวยเลือกได้
ใคร ๆ ก็ว่าฉันนั้นสวยเลือกได้ ... เบือกหนุ่ม ๆ นับร้อยพันที่มาจีบตัวเองได้ และเลือกหนุ่ม ๆ ที่ตัวเองไม่ชอบทิ้งได้ เหมือนเด็ดใบกระเพราอย่างไรอย่างนั้น เพราะฉันนั้นสวยเลือกได้อย่างไรล่ะ...


ตอนฉันอายุยี่สิบสองปี

ผู้เคราะห์ร้ายที่ 1 :  นายสาธิต อาชีพข้าราชการ

วิธีการเข้ามาจีบ :   ขอเบอร์โทรศัพท์ โทรมาชวนไปเที่ยวโน่นนี่

ผลลัพธ์ :                ฉันไม่สนใจที่จะไปด้วย ปฏิเสธไปแล้ว

สาเหตุ :    !              นายสาธิตไม่ร่วย

   
... ก็ฉันสวยเลือกได้นี่ ...

ตอนฉันอายุยี่สิบสามปี

ผู้เคราะห์ร้ายที่ 2 :  นายสมเจตน์  อาชีพพ่อค้า

วิธีการเข้ามาจีบ :   เสนอตัวพาครอบครัวฉันไปเที่ยวทะเล

ผลลัพธ์ :                ฉันคิดอยู่หนึ่งชั่วโมง และปฏิเสธไป

สาเหตุ :        ! ;          นายสมเจตน์รวย แต่ไม่หล่อ อ้วน หัวล้าน

   
... ก็ฉันสวยเลือกได้นี่ ...

ตอนฉันอายุยี่สิบสี่ปี

ผู้เคราะห์ร้ายที่ 3 :  นายวินัย  อาชีพอาจารย์มหาวิทยาลัย

วิธีการเข้ามาจีบ :   เอาตำราวิชาการที่เขาเขียนเองมาฝาก แต่ฉันอ่านไม่รู้เรื่อง

ผลลัพธ์ :                ฉันเอาหนังสือไปชั่งกิโลขาย เอาเงินมาซื้ออาหารให้แมวกิน

สาเหตุ :          !        นายวินัยรวย หล่อ แต่ดูเหมือนคนขี้โรค สติเฟื่องเกินไป

   
... ก็ฉันสวยเลือกได้นี่ ...

ตอนฉันอายุยี่สิบห้าปี

ผู้เคราะห์ร้ายที่ 4 :  นายวัฒนา อาชีพนักกีฬาทีมชาติ

วิธีการเข้ามาจีบ :   เสนอตัวพาครอบครัวฉันไปดูเขาแข่งโอลิมปิกที่จีน

ผลลัพธ์ :                ฉันคิดอยู่สองคืนและปฏิเสธ

สาเหตุ :  !                นายวัฒนารวย หล่อ แข็งแรง แต่ดูไม่อบอุ่นเลย

   
... ก็ฉันสวยเลือกได้นี่ ...

ตอนฉันอายุยี่สิบหกปี

ผู้เคราะห์ร้ายที่ 5 :  นายชูชาติ อาชีพนักดนตรี

วิธีการเข้ามาจีบ :   แต่งเพลงรักให้ฉันและร้องให้ฉันฟังในคืนพระจันทร์เต็มดวง

ผลลัพธ์ :                ฉันฟังเพลงจบแล้วหัวเราะน้ำตาร่วง โบกมือไล่เขากลับไป

สาเหตุ :         &n! bsp;        นายชูชาติรวย หล่อ แข็งแรง ดูเป็นคนอบอุ่น แต่ไม่เร้าใจ

   
... ก็ฉันสวยเลือกได้นี่ ...

ตอนฉันอายุยี่สิบเจ็ดปี

ผู้เคราะห์ร้ายที่ 6 :  นายอารยะ อาชีพนักแข่งรถมอเตอร์ไซด์

วิธีการเข้ามาจีบ :   พาฉันซ้อนมอเตอร์ไซด์ซิ่งไปบนถนนร่วมกับฝูงเด็กแว้น

ผลลัพธ์ :                ฉัน...ก็สนุกดีนะ แต่ไม่เอาดีกว่า

สาเหตุ :                  นายอารยะรวย หล่อ แข็งแรง ดูเป็นคนอบอุ่น เร้าใจ แต่ดูไม่เป็นผู้ใหญ่

   
... ก็ฉันสวยเลือกได้นี่ ...

ตอนฉันอายุยี่สิบแปดปี

ผู้เคราะห์ร้ายที่ 7 :  นายอุดม อาชีพทหาร

วิธีการเข้ามาจีบ :   สอนฉันขี่ม้าและขับรถจิ๊ปในค่ายทหาร

ผลลัพธ์ :                มันไม่ใช่นะกิ๊บ...

สาเหตุ :            !      นายอุดมรวย หล่อ แข็งแรง ดูเป็นคนอบอุ่น เร้าใจ เป็นผู้ใหญ่ แต่น่ากลัวเกินไป

   
... ก็ฉันสวยเลือกได้นี่ ...

ตอนฉันอายุยี่สิบเก้าปี

ผู้เคราะห์ร้ายที่ 8 :  นายศักดิ์ชาย อาชีพดารานักแสดง

วิธีการเข้ามาจีบ :   พาฉันไปนั่งดูเขาแสดงละครในกองถ่ายฯ และพาฉันไปยืนให้ปาปารัชซี่ถ่ายภาพ

                         เป็นเวลาสิบนาที เพื่อให้ข่าวของเรากระฉ่อนไปทั้งเมือง

ผลลัพธ์ :                ฉันตบหน้าเขาและวิ่งหนีจากมาเมื่อรู้ความจริง

สาเหตุ :                  นายศักดิ์ชายรวย หล่อ แข็งแรง ดูเป็นคนอบอุ่น เร้าใจ เป็นผู้ใหญ่ ไม่น่ากลัว แต่เป็นเกย์...

                         ต้องการควงฉันเพียงเพื่อกลบข่าว

   
... ไม่เป็นไร ฉันสวยเลือกได้นี่ ...

ตอนฉันอายุสามสิบปี

ผู้เค! ราะห์ร้ายที่ 9 :  นายสถิตย์ อาชีพหมอดูชื่อดัง

วิธีการเข้ามาจีบ :   ดึงมือฉันไปดูและทำนายทายทักโชคชะตาเนื้อคู่ว่าน่าจะทำอาชีพหมอดูแน่ ๆ (เชยมาก ๆ)

ผลลัพธ์ :                ฉันให้แห้วกระป๋องเขาไป

สาเหตุ :                  ก็ดีหรอก...นายสถิตย์รวย หล่อ แข็งแรง ดูเป็นคนอบอุ่น เร้าใจ เป็นผู้ใหญ่ ไม่น่ากลัว ไม่เป็นเกย์

                         แต่ดูเจ้าชู้

   
 ... ไม่เป็นไร ฉันสวยเลือกได้นี่ ...

ตอนฉันอายุสามสิบเอ็ดปี

ผู้เคราะห์ร้ายที่ 10 :  นายวิชชุ อาชีพพนักงานบริษัทเอกชน
วิธีการเข้ามาจีบ :   ซื้อดอกไม้มาฝาก เข้าหาทางพ่อแม่ฉัน ส่งการ์ดข้อความหวาน ๆ มาให้
                          ชวนฉันไปทานข้าวเย็นในโรงแรมสุดหรู ฯลฯ
ผลลัพธ์ :                ฉันคิดหนัก แล้วปฏิเสธไป
สาเหตุ :                  นายวิชชุรวย หล่อ แข็งแรง ดูเป็นคนอบอุ่น เร้า! ใจ เป็นผู้ใหญ่ ไม่น่ากลัว ไม่เป็นเกย์
                         ไม่เจ้าชู้ แต่ไม่มีอารมณ์ขัน

   
... ก็คงไม่เป็นไรมั้ง ฉันสวยเลือกได้นี่ ...

ตอนฉันอายุสามสิบสองปี

ผู้เคราะห์ร้ายที่ 11 :  นายอนันต์  อาชีพนักบิน
วิธีการเข้ามาจีบ :    พาฉันนั่งเครื่องบินฟรีไปบาหลี พร้อมเลี้ยงอาหารทะเลใต้แสงเทียน สุดโรแมนติก
                            ริมชายหาดแปซิฟิกตอนใต้
ผลลัพธ์ :                 ฉันนอนก่ายหน้าฝาก คิดหลายคืนแล้วปฏิเสธ (อีกแล้ว)
สาเหตุ :                   นายอนันต์หล่อ รวย แข็งแรง ดูเป็นคนอบอุ่น เร้าใจ เป็นผู้ใหญ่ ไม่น่ากลัว ไม่เป็นเกย์
                           ไม่เจ้าชู้ มีอารมณ์ขัน แต่ฉันอยากได้ทั้งหมดที่ว่ามามากกว่านี้ โดยเฉพาะความรว

   
... เอ่อ ก็คงไม่เป็นไรมั้ง ฉันสวยเลือกได้นี่ ...

ตอนฉันอายุสามสิบสามปี

ผู้เคราะห์ร้ายที่ 12 :  นายนพพล &! nbsp;อาชีพนักการเมือง
วิธีการเข้ามาจีบ :     ชวนฉันไปดูแหวน ทำทีจะให้คนอื่น แต่เมื่อฉันเลือกแหวนวงที่สวยที่สุด
                           (และราคาแพงที่สุดหลักหลายแสนบาท) ขึ้นมา เขาก็มอบให้ฉันและ
                           คุกเข่าขอแต่งงานพร้อมสินสอดยี่สิบล้านบาท (ไปเอาเงินมาจากไหนเยอะแยะนะ
                           ก่อนเล่นการเมืองจนจะตาย)
ผลลัพธ์ :               &! nbsp;  ฉันเขินมาก ปฏิเสธเขาแล้ววิ่งหนีมา เหมือนนิยายรักน้ำเน่า
สาเหตุ :                    นายนพพลหล่อมาก รวย แข็งแรง ดูเป็นคนอบอุ่น เร้าใจมาก เป็นผู้ใหญ่ ไม่น่ากลัว ไม่เป็นเกย์
                           ไม่เจ้าชู้ มีอารมณ์ขัน แต่ฉันอยากได้ทั้งหมดที่ว่ามามากกว่านี้อีก โดยเฉพาะความรวย

   
... เอ่อ ก็คงไม่เป็นไรมั้ง ฉันสวยเลือกได้นี่เนอะ ...

ตอนฉันอายุสามสิบสี่ปี

ผู้เคราะห์ร้ายที่ 13 :  นายสิน  อาชีพนักธุรกิจ
วิธีการเข้ามาจีบ :     เขาทำทุกอย่างเท่าที่ผู้ชายที่เคยมาจีบฉันทั้งสิงสองคนก่อนหน้าจะทำให้ได้
                           รับปากว่าจะยกธุรกิจโรงงานหมูยอร้อยล้านให้เป็นเจ้าของ เงินทองข้าวของ
                           อะไรอยากได้จะทุ่มให้ไม่อั้น
ผลลัพธ์ :                 ฉันปฏิเสธเขาอย่างสุภาพ แม้ว่าเขาจะอ้อนวอนแทบเป็นแทบตายก็ตาม
สาเหตุ :                   นายสินหล่อมาก ๆ ! รวยมาก ๆ แข็งแรง ดูเป็นคนอบอุ่น เร้าใจมาก เป็นผู้ใหญ่ ไม่น่ากลัว
                           ไม่เป็นเกย์เลย  ไม่เจ้าชู้แน่นอน มีอารมณ์ขัน แต่ฉันอยากได้ทั้งหมดที่ว่ามามากกว่านี้อีก
                          โดยเฉพาะความรวย

   
... เอ่อ ก็คงไม่เป็นไรมั้ง ฉันสวยเลือกได้นี่ใช่มั๊ย ...

ตอนฉันอายุสามสิบห้าปี

ผู้เคราะห์ร้ายที่ 14 :  ... ไม่มี ...
ผลลัพธ์ :                ฉันเริ่มหันซ้ายหันขวาหาคนที่จะเข้ามาหา (หายไปไหนหมดเนี่ย)
!                           พยายามสืบค้นดูว่าเจ้าสิบสามคนที่เคยมาจีบฉันนั้นไปไหนหมด
                          และพบว่าทุกคนแต่งงานกันกันไปหมดแล้ว จำได้ว่าเคยได้ยินใครในสิบสามคนนี้
                          แหละบอกฉันว่า "ผมจะรอคอยคุณตลอดไป" เชอะ คนผีทะเลไม่รักษาคำพูด...
สาเหตุ :                   เพื่อนชายคนหนึ่งของฉัน (ที่แต่งงานแล้ว) บอกฉันว่า "ก็แบบนี้แหละผู้หญิงเลือกมาก
                          จนไม่มีใ! ห้เลือก ส่วนผู้ชายน่ะ ไม่เลือกอะไรเล้ยนอกจากหน้าตาแล้วก็มาเสียใจทีหลังทั้งคู่ ฮ่าๆๆๆ"

"พูดอะไรของเธอ ฉันสวยเลือกได้นะ" ฉันโมโห "แล้วก็ตอนนี้มีให้เลือกมั๊ยล่ะ ฮ่าๆๆๆ ... ฉันนิ่งอึ้ง อาจจะจริงของเขา...


ตอนฉันอายุสามสิบหกปี

ผู้เคราะห์ร้ายที่ 14 :  ... ก็ยังไม่มี ...

                           
โลกบัดสี อเวจีบัดซบ ... สวยเลือกได้อย่างฉันทำไมต้องเป็นแบบนี้ด้วย ...

วันหนึ่งฉันไปยืนต่อแถวซื้อขนมเค้กเจ้าที่ดังที่สุดในเมืองไทยมากิน ระหว่างยืนรอคิวซื้ออยู่หน้าร้าน ฉันก็มองใบหน้าข! องตัวเองในผนังกระจก
ภาพที่เห็นคือหญิงสาวในวัยใกล้กลางคนผิวพรรณเริ่มร่วงโรยกำลังยืนถือร่มกับข้าวของพะรุงพะรังอยู่ ฉันเห็นสภาพตัวเองในกระจกแล้วยังเผลอวิจารณ์เงานั้นอย่างปากจัดโดยไม่เกรงใจว่าจะเป็นเงาตัวเองสักนิด
ป้าเพิ้งที่ไหนหนอ...ใช่ป้าเพิ้งคนที่เคยสวยงามเปล่งปลั่ง ใบหน้าเกลี้ยงเกลา ผิวนวลสวย หุ่นดีอย่างเมื่อสิบกว่าปีที่แล้วหรือเปล่าหนอ วันเวลาของคนเรามันผ่านไปไวจริง ๆ...

ฉันซื้อขนมเค้กกลับมาบ้าน ราคาแพงโหดร้ายทารุณมาก แต่หน้าเค้ก็สวยน่ากินมาก ๆ เช่นกัน ตั้งใจว่าจะกินหลังอาหารเย็นวันนั้นเลย แต่ก็ยั้งใจไว้ เค้กสวย ๆ แบบนี้ไว้กินวันพรุ่งนี้ดีกว่า

 จนถึงวันรุ่งถึงฉันก็ยังเสียดายที่จะกินเค้กชิ้นนั้น มันสวยเสีย! จนฉันไม่กล้ากินเลย ดูเล่นให้ชื่นใจอีกสักวันเถอะน่า

แล้ววันที่สามเมื่อฉันอยากจะกินเต็มที่ มองไปที่เค้กแสนสวยอีกทีก็ต้องตกใจ โกรธและเศร้าใจ เพราะเค้กแสนสวยก้อนนั้นขึ้นราเสียแล้ว ...

ฉันนั่งมองเค้กก้อนนั้นแล้วถอนหายใจ นิ่งคิดไปครู่หนึ่งแล้วก็รู้สึกว่าชีวิตที่ผ่านมาของตัวเองก็คงเหมือนกับเค้กก้อนนี้ มัวแต่กังวลในเรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ ในที่สุดเวลาก็ล่วงเลยมาจนไม่อาจทำอะไรได้อีก จะเคยสวยเคยสง่าแค่ไหน เมื่อเวลามาถึงช่วงหนึ่ง มันก็ไม่มีความหมายเสียแล้ว

น่าแปลก บางทีมนุษย์ผู้มีมันสมองเป็นเลิศก็ยังต้องใช้ขนมเค้กที่ไร้ชีวิตมาสอนใจ... แต่ก็ดี เพราะฉันตัดสินใจได้แล้ว


ตอนฉันอายุสามสิบแปดปี

ผู้โชคดีรายที่ 1 :!       นายสมหวัง อาชีพครูโรงเรียนประถม
วิธีการเข้ามาย :        ง่ายจนคาดไม่ถึง เขาเดินเข้ามาบอกว่ารักฉัน แต่ต้องเจียมตัวเพราะไม่มีอะไรเลย
                            ขอแค่ได้บอกรักฉันสักครั้งก็ดีใจแล้ว
จากสายตาของฉัน :  นายสมหวังไม่หล่อ ไม่รวย ไม่แข็งแรง ดูไม่อบอุ่นเร้าใจ เป็นผู้ใหญ่พอประมาณ น่ากลัวบางครั้ง

                             
 แต่ก็ไม่เป็นเกย์ ไม่เจ้าชู้ มีอารมณ์ขันนิดหน่อย หนี! ้สินอีกพอควร หากเทียบกับชายหนุ่ม
                           สิบสามคน ที่ผ่านมาแล้วคงเรียกได้ว่านายสมหวังนั้นสู้ไม่ได้เลยสักนิด แต่สิ่งหนึ่งที่ฉันประทับใจ
                           ในตัวเขาก็คือเขารักฉันจริง ๆ เขาดูแลฉันได้ เป็นที่พึ่งฝากผีฝากไข้ได้
ผลลัพธ์ :                    ฉันแต่งงานกับนายสมหวังและมีลูกสองคน เราอยู่ด้วยกันเป็นครอบครัวเล็ก ๆ ที่มีความสุข

                                       ในบ้านพักครูหลังโรงเรียน ตอนนี้เราสองคนเก็บเงินไปซื้อบ้านหลังใหม่ถาวรชานเมืองกันอยู่ อาจจะต้องกู้เ! งินธนาคารและผ่อนหลายสิบปีเพราะเราไม่มีเงินสดมากมายนัก แต่เราก็ดีใจที่จะได้มีบ้านเป็นของตัวเอง ทุกวันนี้ฉันมองนายสมหวังด้วยความภูมิใจที่เขาขยันขันแข็งและดีต่อฉัน ไม่ต้องหล่อ ต้องรวย หรือมีบุคคลิกน่าตื่นเต้นหลงใหลอะไรหรอก แค่รักฉันอย่างจริงใจก็พอแล้ว...พอแล้วจริง ๆ เพราะที่สุดแล้ว...ลูกผู้หญิงอย่างฉันก็ต้องการแค่นี้แหละ

(ปล. ในที่สุดฉันก็เลือกได้ เห็นมั๊ยล่ะว่าฉันสวยเลือกได้จริง ๆ..)


เครดิต :
 

ข่าวดารา ข่าวในกระแส บน Facebook อัพเดตไว เร็วทันใจ คลิกที่นี่!!
กระทู้เด็ดน่าแชร์