..มิตรภาพ..

คนเราทุกคนอยากจะมีมิตรภาพที่ดีกับทุกคน ตั้งแต่ คนในครอบครัว เพื่อน การมีความสัมพันธภาพที่ดีกับคนอื่นๆ สามารถทำให้คุณมีสุขภาพจิตที่ดี เหมือนว่าคุณได้นั่งปรับทุกข์ ด้วยความสนุกสนาน  ทุกข์ที่มีก็หายไปทันที  ในสมัยโบราณ อาริสโตเติลนักปราชญ์ ได้กล่าวเกี่ยวกับเรื่องมิตรภาพ (Friendship) ไว้ในหนังสือ ว่า มิตรภาพคือคุณธรรมหรือภาวะคุณธรรมที่สำคัญในการดำรงชีวิตของมนุษย์ จึงไม่อาจอยู่โดดเดี่ยวปราศจากการมีเพื่อน
 
มิตรภาพจะเกิดขึ้นแท้จริงจะเกิดขึ้นได้ก็ด้วยการเห็นคุณค่าซึ่งกันและกัน ชื่นชมในความดีซึ่งกันและกัน ยอมรับและเข้าใจในความเป็นตัวตนของกันและกัน โดยไม่ได้หวังประโยชน์ใดๆจากกันเป็นเป้าหมาย มิตรภาพที่มีพื้นฐานอยู่บนผลประโยชน์ ย่อมไม่ใช่มิตรภาพที่แท้จริงเป็นเพียงมิตรภาพที่ฉาบฉวยและเปราะบาง แต่มิตรภาพที่แท้จริงนอกจากจะมีพื้นฐานอยู่บนความชื่นชมความดีซึ่งกันและกันแล้ว ด้วยเหตุนี้ผู้ที่สามารถเป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน
และกันได้จึงเป็นคนดีและเป็นผู้มีคุณธรรม การมีเพื่อนที่ดีจึงเปรียบเสมือนได้พรอันประเสริฐ

บางครั้งเราอาจเจ็บช้ำน้ำใจเพราะเพื่อนที่คุยกันมาอย่างถูกอกถูกคอ ไม่ต่ำกว่า 5 ปี  มองเราอย่างเป็นคนไกล  เพียงเพราะว่าพูดจาขัดคอกันเพียง 5 นาทีเท่านั้น

บางครั้งเพื่อนของเรา พยายามที่จะแสวงหามิตรภาพใหม่ๆ โดยไม่รู้จักถนอมมิตรภาพเก่าๆที่เคยมี ซึ่งเชื่อใจได้มากกว่า อีกทั้ง ยังอบอุ่นมากกว่าด้วย  คนที่ใกล้ชิดกันที่มีอยู่ไม่น้อย คงจะลืมกันไปว่า สภาพอย่างนี้ ทำให้เราเห็นจุดอ่อนแอข้อบกพร่องกันได้ง่ายเหลือเกิน เนื่องจากมันไม่ใช่กาคบกันโดยระวังตัว  ไม่ใช่การสร้างภาพพจน์เพื่อแสดงว่า ฉันเป็นคนดีและอ่อนโยนกว่าคนอื่นๆ  ซึ่งในความสนิทนั้นมักจะมีความรัก แต่ขาดความเกรงใจกัน และคำตักเตือนที่อาจจะไม่เข้าหูก็ได้

 

มิตรภาพไม่ใช่แค่สร้างความดี แต่ยังต้องให้อภัยในความผิดผลาดที่เกิดขึ้น และทำไม่รู้ไม่ชี้กับความน่ารำคาญต่างๆ

มิตรภาพก็คือแค่โกรธ ไม่ถึงขั้นเกลียด  คนที่ยิ้มให้เพื่อนไม่เป็นนั้น นับว่าเป็นเรื่องที่น่าเศร้า เพราะคนเหล่านี้คับแคบมากๆ คนเหล่านี้พยายามแสวงหาเพื่อนใหม่ๆ เหนื่อยกับการสร้างรอยยิ้มและคำพูดที่อ่อนโยน ทั้งที่ก็รูตัวว่าอึดอัด เพราะการเสแสร้ง

มิใช่ว่าการมีเพื่อนใหม่ไม่ดี แต่เพื่อนใหม่ก็คือเพื่อนใหม่ เราไม่สามารถที่จะรู้ได้ว่า เขายินดีรับฟังทุกข์สุขของเรา เหมือนกับที่เพื่อนเก่าของเรารับฟังได้เสมอ หากเรามองว่าเป็นเรื่องธรรมดาของชีวิต และเป็นเรื่องธรรมดาที่เมื่อพบเพื่อน  เราก็ต้องโอภาปราศรัย  เป็นฝ่ายเข้าหา ความอบอุ่นก็หมุนเวียนเข้ามาอยู่เสมอ


คำว่า  "เพื่อน" ไม่เคยหายไป ดังนั้น แม้ว่าจะมีการขัดใจกันเพียงไร ในที่สุดแล้วก็ยังกลับมาเหมือนเดิมจนได้  โดยไม่นึกถึงความขัดแย้งครั้งก่อน เพียงแต่ยิ้มและหาเรื่องขำขัน มาคุยกันเท่านั้นเอง



ใครที่ไม่ค่อยจะได้สร้างมิตรภาพ หรือว่าไม่เคยสัมผัสว่ามิตรภาพเป็นอย่างไร คุณลองหันมาสร้างมิตรภาพกับคนรอบข้างกันดีมั๊ย  <แต่เป็นมิตรภาพที่ดีนะคะ>