เพราะไม่รู้...จึงไม่ยอม..

คนเรา....
ถ้าไม่รู้จักทุกข์ที่แสนทรมาน..
ก็จะไม่รู้จัก “ความสุข” ที่ยอดเยี่ยม...ว่าเป็นอย่างไร ????

เพราะไม่รู้ว่า...เป็นทุกข์..
จึงยึดติดอยู่กับความรู้สึกเล็ก ๆ น้อย ๆ ว่า...
>>>…นี้คือ.. “ความสุข”..
>>>…แต่เป็นความสุขในรูปแบบของความทุกข์..

บางคนไม่รู้จัก...
ความสุข..ที่แท้จริง..เป็นเช่นไร ????
>>>…พอเกิดความทุกข์เล็ก ๆ น้อย ๆ
>>>…ก็พาลบอกว่า “ไอ้นี้หรือที่เขาเรียกว่า.. “สุข”...

การหลงยึดติดกับสิ่งใดสิ่งหนึ่ง..ว่า..
>>>…นั่นชื่อว่า...สุข...
>>>…นั่นเรียกว่า...ทุกข์..

แต่ถ้าเราไม่ยึดติดในเรื่องสุข – เรื่องทุกข์..
เพียงแต่วางใจเป็นกลาง..
และรู้อย่างเข้าใจโดยแท้จริง..
ว่า..นี่สุข นี่ทุกข์ นี่ไม่ใช่สุข ไม่ใช่ทุกข์ นี่เฉย ๆ

เมื่อเรารู้อย่างเข้าใจเช่นนี้..
ความสุข – ความทุกข์ ก็ไม่เกิดขึ้น..

แต่ที่เราเป็นอยู่เช่นนี้...ในปัจจุบัน..
>>>…ก็เพราะหลงยึดติด..
>>>…ทั้งทางวัตถุนิยม...และอารมณ์นิยม...

ทางวัตถุนิยม..
เพราะยึดมั่นว่า...นี่ของกู
>>>…แฟนกู เพื่อนกู ครอบครัวกู
>>>…ญาติกู บ้านกู รถกู สารพัดจะ “กู”
พอยึดติดมาก ๆ
ก็ต้องคอยกังวลในสารพัดเรื่องเหล่านี้..
ยิ่งห่วงหวงมาก...หวังมาก.. ก็เป็นทุกข์มาก...

ส่วนทางอารมณ์นิยม..
ก็ยึดมั่นทุกสิ่งทุกอย่างที่ผู้อื่นกระทำต่อเรา..เช่น...
>>>…ยึดมั่นในอารมณ์โลภ...
>>>…ก็นิยมที่จะรับมากกว่าที่จะให้
>>>…จึงไม่รู้จักแบ่งปันอะไรกับใคร

>>>…ยึดมั่นในอารมณ์โกรธ...
>>>…ก็นิยมโกรธ ฝังใจโกรธแค้น
>>>…จึงไม่รู้จักที่จะให้อภัยใคร และไม่ยอมใคร

>>>…ยึดมั่นในอารมณ์หลง...
>>>…ก็นิยมหลงผิด คิดผิด ทำผิด พูดผิด
>>>…จึงไม่รู้จักสิ่งที่ถูกต้องดีงาม ตามครรลองครองธรรม

เพราะฉะนั้น..

วิธีแก้ทางวัตถุนิยม และอารมณ์นิยม..ก็คือ..
>>>…พยายามให้รู้เท่าทันสิ่งต่าง ๆ ที่เกิดขึ้น
>>>…ในขณะนั้น...วินาทีนั้น..ว่า..
>>>…คืออะไร....เป็นอย่างไร...
เมื่อรู้อย่างเข้าใจเช่นนี้แล้ว..
ใจ...ก็จะรับรู้อารมณ์-ความรู้สึกในขณะนั้นได้...
ก็เริ่มที่จะปล่อยวาง..และรับรู้มัน..
>>>…เพราะไม่รู้...จึงไม่ยอม
>>>…แต่พอรับรู้อย่างเข้าใจแล้ว...
จึงปล่อยวาง ลด เลิก ละการยึดมั่นถือมั่นให้เบาบาง..ลงได้...