สงบเพราะคิดถูก...

สงบเพราะคิดถูก...(หลวงพ่อชา สุภัทโท)

ความสงบคือความพอดี
จะให้ความพอดีของกิเลสตัณหานั้นไม่มีหรอก
ผมว่า ตัดสินใจลงไปตรงนี้แหละ อายุคงไม่ถึงร้อยปีหรอกนะ
ถ้าพวกเราทำให้ถูกต้อง ก็จะมีความสงบระงับเท่านั้นเอง

หนทางของการปฏิบัติ
ที่เราทำไปทุกวันนี้ผมคิดว่าไม่สมควร
เพราะมันจะต้องเสียหลักในการปฏิบัติ เดินออกจากหนทาง
ถ้าได้มามากก็ทุกข์มาก ไม่เห็นใครเหลือสักคนเลย
เช่นอาจารย์ทองดีเป็นเพื่อนกับผม
บวชได้แปดพรรษา เรียนนักธรรมเอกยังไม่ได้
กลับมาสอบอีกเรียนอยู่สี่ปีจึงสอบนักธรรมเอกได้ ติดอยู่นั่นแหละ
เหมือนเขาทอดแหใส่กิ่งไม้ ลูกโซ่แหไม่ถึงดิน ก็ติดค้างอยู่บนอากาศ
อยู่ไม่ได้ สึกออกไปมีครอบครัวแล้ว
ไปมีภรรยาได้ไม่นานภรรยาก็ตายก็หาภรรยาใหม่อีก แล้วก็ตายอีก
สุดท้ายก็หมดหนทาง เหมือนตากกบแห้งมันจะเกิดประโยชน์อะไรล่ะ

ทำอย่างนั้นถ้าออกไปพบกับความทุกข์ก็ไม่ต้องบ่น
เพราะความทุกข์มันอยู่ที่นั่น
ถ้าความอยากเกิดขึ้นมันก็ทุกข์ ถ้ามีความทุกข์ก็ทนเอา
ไม่ต้องบ่นว่ามันเป็นเพราะอะไรมันจึงทุกข์
อย่าพูดเลย มันต้องรู้จักวาง
อย่างนั้นมันจะเปลี่ยนสภาพไปอีก

พระพุทธองค์ท่านสอนว่า อัตตาหรืออนัตตา
ถ้าเป็นอัตตาก็เป็นตัวตน ถ้าเป็นอนัตตาไม่ได้อาศัยตัวตน
อันนี้เป็นคนละเรื่องกัน ให้แก้ไขสิ่งที่พอจะแก้ไขได้
ถ้าสิ่งที่แก้ไม่ได้ก็ปล่อยไปไม่เคยสอนให้อยู่นอกข้อประพฤติปฏิบัติ
ถึงจะมีปัญญามากก็ตาม
ถ้าเอาตัวเองพ้นทุกข์ไม่ได้ ก็ไม่เรียกว่า คนมีปัญญา

ถ้าคนมีปัญญา พระพุทธเจ้าท่านสอนว่า
คนอันธพาลถึงจะมีปัญญามากก็ตาม แต่ก็เป็นปัญญาทราม
ปัญญาดีไม่มีเลย พวกโจรมันมีปัญญาในการปล้น
พวกนักรบมีปัญญามาก มีไหวพริบดีในการสร้างศาตราอาวุธ
สร้างระเบิดสารพัดอย่าง มีความเก่งกล้าสามารถ มีปัญญามากก็จริง
แต่เป็นปัญญาทราม ปัญญาดีไม่มี
เหมือนมะม่วงเน่าให้ประโยชน์ไม่ได้

ขอบคุณบทความจากพลังจิตดอทคอม