ธรรมะ มีแต่ของแท้ ไม่มีของปลอม

ธรรมะในทางพุทธศาสนา ล้วนเป็นหลักความจริง ในการดำรงชีวิตของมนุษย์เพื่อความผาสุกในการสังคมเป็นอยู่ร่วมกัน
ธรรมะในทางพุทธศาสนาพุทธ จะไม่มีการแบ่งแยกว่า ธรรมะชนิดไหนต้องใช้กับบุคคลชนิดไหน หรือใช้ในสังคมไหน แต่ธรรมะในศาสนาพุทธย่อมต้องสามารถใช้ได้ในทุกบุคคล ทุกสังคมทุกสถานที่

บุคคลใด จะใช้ธรรมะในทางใด ไม่ว่าจะดีหรือไม่ดี ตามค่านิยมของสังคม ก็ล้วนเป็นธรรมะในทางพุทธศาสนาทั้งสิ้น
แต่ธรรมะในทางพุทธศาสนา มิได้เน้นให้บุคคลสร้างความแตกแยก หรือสร้างความทุกข์ให้กับตนเอง และผู้อื่น ดังนั้นจึงดูเหมือนว่า ธรรมะในทางพุทธศาสนาสอนให้บุคคลเป็นคนดีเพียงอย่างเดียว โดยไม่ได้มองถึงหลักความเป็นจริงตามธรรมชาติ

ซึ่งในทางที่เป็นจริงแล้ว ธรรมะทางพุทธศาสนา ล้วนย่อมเป็นกลาง ไม่เอนเอียงไปในทางที่ดี หรือไม่ดี ตามค่านิยมของสังคมมนุษย์ แต่ถ้ามนุษย์มีธรรมะหรือมีพฤติกรรมไปในทางที่ไม่ดี ตามค่านิยมของสังคม ก็ย่อมเกิดความทุกข์ทั้งต่อตนเอง หรือเกิดความทุกข์ต่อผู้อื่น และก็เช่นกัน ถ้ามนุษย์มีธรรมะ หรือมีพฤติกรรมไปในทางที่ดี ตามค่านิยมของสังคม ก็ย่อมเกิดสุขทั้งต่อตนเองและผู้อื่น สามารถขจัดกิเลสให้เบาบางลงไปได้

ดังนั้น ธรรมะในศาสนาพุทธ ไม่ว่าจะปฏิบัติ ไปในทิศทางใด ตั้งแต่ระดับปุถุชนเป็นต้นไป ก็ย่อมนับได้ว่า เป็นธรรมะแห่งพุทธศาสนา ตามแต่สมองสติปัญญา ความรู้ ความเข้าใจ ของแต่ละบุคคล ตามแต่สภาพแวดล้อม ภูมิประเทศ ภูมิอากาศย่อมไม่มีการแบ่งแยกว่า ถ้าธรรมะนั้น ปฏิบัติ แล้วเกิดกิเลส เกิดความโลภ เกิดความโกรธ จะไม่ใช่ธรรมะ

แต่จะเป็นธรรมะในส่วนรายละเอียด หรือเป็น ธรรมะหัวข้อหลัก ก็เป็นอีกเรื่องหนึ่ง