มากรักมักโศก

เมื่อพระศาสดาประทับอยู่ ณ พระเชตวัน..กล่าวกันว่า
นางวิสาขา ได้ตั้งกุมาริกาชื่อ'สุทัตตี' ผู้เป็นบุตรหลาน(หลานย่า)

ของตน ให้ทำหน้าที่ดูแลรับใช้พระภิกษุสงฆ์ที่มาสู่เรือน....
ต่อมา...หลานสาวอันเป็นที่รักของนางวิสาขาได้เสียชีวิตลง

เมื่อได้สั่งให้ฝังศพหลานสาวแล้ว นางวิสาขาก็ยังมีความเศร้า
โศกเสียใจอยู่ ไม่อาจอดกลั้นความเศร้าโศกได้ จึงไปเฝ้าพระศาสดา

ถวายบังคมแล้วนั่ง ณ ที่อันสมควร...พระศาสดาตรัสว่า
"วิสาขา ทำไมเธอจึงมีความทุกข์ใจเสียใจ มีหน้าชุ่มด้วยน้ำตา

นั่งร้องไห้อยู่"...นางจึงทูลเรื่องหลารสาวให้ทรงทราบแล้วกราบทูลว่า
"นางกุมารีนั้นเป็รที่รักของหม่อมฉัน เป็นผู้สมบูรณ์ด้วยวัตร

บัดนี้หม่อมฉันไม่เห็นใครผู้นั้น".....
พระศาสดา : วิสาขา ก็ในกรุงสาวัตถีมีมนุษย์ประมาณเท่าไหร่?

วิสาขา : มีประมาณ7 โกฏิ พระเจ้าข้า
พระศาสดา : ก็ถ้าชนทั้งหมดนี้ พึงเป็นเช่นกับหลานสาวของเธอไซร้

เธอพึงปรารถนาเขาหรือ?
วิสาขา : อย่างนั้น พระเจ้าข้า

พระศาสดา : ก็ชนในกรุงสาวัตถีทำกาละ(ตาย)วันละเท่าไร
วิสาขา : มาก พระเจ้าข้า

พระศาสดา : เมื่อเป็นเช่นนี้ เธอคงจะเศร้าโศกเสียใจจนต้องเที่ยวร้องไห้
อยู่ทั้งกลางวันและกลางคืนทีเดียว

วิสาขา : หม่อมฉันทราบแล้ว พระเจ้าข้า
พระศาสดา : ถ้ากระนั้น เธออย่าเศร้าโศกเลย...."ความโศกย่อมเกิดแต่

ความรัก... ภัยย่อมเกิดแต่ความรัก... ความโศกย่อมไม่มีแก่ผู้พ้นแล้วจาก
ความรัก... ภัยจักมีมาแต่ไหน


พระสูตรชาดก.....อรรถกถาธรรมบทภาค 6 เรื่องนางวิสาขา อุบาสิกา