พี่เขย น้องเมีย

อ่านไว้เป็นอุทาหรณ์     อย่าไว้ใจคนใกล้ตัวค่ะ แล้วจะเสียใจ

พอดีเพื่องส่งมาให้ คิดว่า น่าจะเป็นประโยชน์ ต่อ บรรดาพี่เขยทั้งหายแหล่่่
 

ดิฉันแต่งงานเมื่อ พ.ศ. 2534 และได้อยู่กินกับสามีด้วยดีจนมีลูกสาว
และลูกชายอย่างละคน ชีวิตก็มีความสุขดี มีรถยนต์ มีบ้านในเนื้อที่ 41 ตารางวา
บนถนนแจ้งวัฒนะ ดิฉันมีน้องสาว 1 คนเค้าไปได้สามีที่ มีเมียหลวงอยู่แล้ว
ตอนหลังเค้าเลิกกัน เขามาหาดิฉัน ดิฉันก็ให้ น้องสาวมาอยู่ด้วยกัน
แต่ว่ามาคนเดียวนะคะ ส่วนลูกๆอยู่กับสามีเขา น้องสาวมาอยู่กับดิฉันได้หลายปี
จนมาวันหนึ่ง หัวใจดิฉันเกือบ สลาย คือสามีดิฉันจะเลิกงานเวลา 24.00 น.และใน
เวลา 00.45 น. ดิฉันได้ยินเสียงรถของสามีมาถึงบ้านแล้ว แต่ดิฉันหลับ

ต่อมาตกใจตื่นตอนตี 2 กว่านิดหน่อย ไม่เห็นสามีนอนอยู่
จึงลุกขึ้นไปดูที่ห้องลูกๆ ก็ไม่มี ในห้องน้ำก็ไม่มี ใจหายวาบ รีบลงมาที่โซฟา
ข้างล่างก็ไม่มี รถยนต์ก็จอดอยู่แต่สามีดิฉันไปไหน มองที่ประตูบ้าน
ก็ใส่กลอนอยู่ ดิฉันหัวใจเต้นแรงมาก
เหลืออยู่ห้องเดียวคือ…ห้อง…น้องสาว..ของดิฉัน

ดิฉันเดินไปเปิดไฟจ นสว่างทั่วบ้าน หัวใจเต้นแรง ผิดปกติ อยากจะเป็นลม

แล้วมองไปที่ห้องของน้องสาวแล้วพยายามตั้งสติ คิดในใจว่า
ถ้าเขาเดินออกมาจากห้องนั้นดิฉันจะทำอย่างไร ดิฉันนั่งมองประตูห้องของน้องสาว
น้ำตาจะไหล นึกในใจว่า จะทำอย่างไร ? เราจะทำอย่างไรดี ลูกก็ยังเล็ก ดิฉัน
ตัดสินใจ?เลิก? แล้วให้เขาไปอยู่กับน้องสาวที่อื่นส่วนดิฉันจะอยู่กับลูก
คือยกสามีให้น้องสาวไปถ้าเขารักกัน จนประมาณ ตี 3 กว่าๆ

ดิฉันในใจว่าถ้าดิฉันโทรฯเข้ามือถือเขาแล้ว
เสียงโทรศัพท์ก็ต้องดังออกมาจากห้องน้องสาวแน่ๆเลย เป็นไงเป็นกัน

ดิฉันจึงตัดสินใจโทรฯ แล้วก็ติดจริงๆค่ะ

ใจดิฉันเต้นแรงจนเกือบหลุดออกมาข้างนอก
ดิฉันยืนแอบอยู่หน้าห้องน้องสาว….แต่เอ๊ะไม่มีเสียงโทรศัพท์
ดังออกมาจากในห้องของน้องแต่โทรฯติด เขาอยู่ไหน

?ฮัลโหล ?
เธออยู่ไหน? ดิฉัน ตวาด

อยู่ในรถสิ อีบ้า รู้อยู่แล้วว่า วันนี้ผมกลับดึก
ยังเสือก ล็อคประตูอีก