จำใจฆ่าไก่ให้แม่กิน

จำใจฆ่าไก่ให้แม่กิน


" ไม่กตัญญูต่อพ่อแม่

บูชาพระไม่เกิดคุณ

ไม่เลี้ยงดูพ่อแม่

คบหาใครก็ไม่ยั้งยืน "

เหมาหยง เป็นลุกกตัญญูในสมัยฮั่นยุคหลัง
 
วันหนึ่งเมื่อท่านอายุได้สี่สิบเศษ ขณะทำนาอยู่ ฝนเกิดตกหนักจึงต้องหลบพักใต้ต้นไม้ใหญ่ ขณะนั้นบัณฑิตกัวไท่เดินทางผ่านมาจึงเข้าไปอาศัยหลบฝนด้วยบัณฑิตสังเกตเป็นชาวนาหญิงชายที่หลบฝนกันอยู่บางคนเหยียดแข้งเหยียดขา บ้างคุยโขมง บ้างบิดขี้เกียจฯ มีแต่เหมาหยงคนเดียวที่นั่งตัวตรงสำรวมกาย บัณฑิตรู่สึกชื่นชมจึงเข้าไปทำความรู้จักพูดคุยกันเป็นที่ถูกใจ

คืนนั้นบัณฑิตกัวไท่ขออาศัยพักแรมที่บ้านของเหมาหยงบัณฑิตกัวไท่ได้ยินเหมาหยงสั่งให้ภรรยาฆ่าไก่เป็นอาหารเช้า เขารู้สึกเกรงใจมาก รุ่งขึ้นกินอาหารเช้า กับข้าวที่ภรรยาของเหมาหยงจัดมาเลี้ยงกลับมีแต่ผัดผักง่ายๆไม่มีไก่สักชิ้นเดียว เหมาหยงรับชี้แจงต่อบัณฑิตว่าไก่ที่ฆ่านั้นจำใจเพราะเพื่อตุ๋นยาให้แม่ซึ่งแก่เฒ่าอ่อนแอมากได้บำรุงร่างกาย บัณฑิตไม่เพียงแต่ไม่ติดใจอยากกินไก่ที่คาดว่าจะได้กิน แต่กลับชื่นชมในความกตัญญูของเหมาหยงยิ่งนักจึงส่งเสริมให้ศึกษาวิชาการ สุดท้ายเหมาหยงก็ได้รับความสำเร็จเช่นเดียวกับบัณฑิตกัวไท่

ที่มา : สังคมธรรมะออนไลน์


เครดิต :
 

ข่าวดารา ข่าวในกระแส บน Facebook อัพเดตไว เร็วทันใจ คลิกที่นี่!!
กระทู้เด็ดน่าแชร์