เมื่อเขาไปมี กิ๊ก

เอ๋ : “แล้วนายอยู่ประเภทไหนล่ะ”

ผม : “เราจะอยู่ประเภทไหนไม่สำคัญ สำคัญที่เบญจ์อยู่ประเภทไหน”

เบญจ์ : “คล้ายๆ ประเภทสอง แต่ก็ยังไม่ถึงกับอยากเลิกเพราะสงสารลูก และนายก็เคยสั่งนักสั่งหนาไม่ใช่เหรอว่าห้ามยื่นคำขาดให้เขาเลือกเอาทางใดทางหนึ่ง แต่ฉันก็ยังทำใจลำบาก กลายเป็นป้าเบญจ์อยู่ทุกวันนี้”

ผม : “ปัญหานี้มีทางออกอยู่ 2 ทาง คือ เลิก หรือไม่เลิก

1. เศรษฐกิจ ไม่สามารถหาเลี้ยงตัวเองให้ตลอดรอดฝั่ง ต้องพึ่งเขา อันนี้ก็ต้องหาวิธีเจรจาเพื่อความสงบของประสาทของเรา หรือสงบปากสงบคำตัวเราเอง ทำใจยอมรับเพราะอยู่ในฐานะเป็นรอง

2. รัก ผู้หญิงส่วนมากลงรักเขาแล้วก็รักมากผู้ชายจะไประยำตำบอนที่ไหนก็ยังรักไม่ลืมหูลืมตา

3. สังคม มีหลายคู่ดังๆ ที่ปัญหาไม่ใช่ข้อ 1 หรือ 2 แต่เลิกไม่ได้เพราะกลัวเสียหน้า เลยทนอยู่บ้านคนเดียว แต่ผ่าแยกกันอยู่เป็นสัดเป็นส่วนหรือชนิดแยกกันอยู่ตามพฤตินัย แต่ยังควงกันออกงานหวานจ๋อย พอพ้นงานก็แยกกันกลับ บ้านใครบ้านมัน