ทำอย่างไรจึงจะมีความสุขในชีวิตประจำวัน

๑. ยึดสรณะที่พึ่ง คือ พระพุทธ พระธรรม และพระอริยสงฆ์

๒. พยายามตัดกรรมตัดเวร ด้วยการประพฤติตามหลักของศีล ๕ ประการที่ได้สมาทานมาแล้ว
อันเป็นหลักปรับปรุงความเป็นอยู่ของชีวิตประจำวันให้เกิดความสุข
ไม่ฝักใฝ่ในเรื่องการฆ่า การเบียดเบียนตนเองและผู้อื่น
การเบียดเบียนก็ไม่เกิดขึ้น การก่อกรรมก่อบาปทั้งหลายที่มีผลในภพนี้และภพหน้าก็ไม่เกิด
ความสุขในชีวิตประจำวันจึงอยู่ในหลักแห่งศีล ๕ นี่เอง

หากเรายังงดเว้นไม่ได้โดยเด็ดขาด เราก็ยังได้ชื่อว่าเป็นผู้ก่อเวร
เมื่อเราก่อเวร ผู้ที่ถูกกระทบกระเทือนก็เป็นผู้ก่อเวรต่อ
ฉะนั้น ในท้ายบทแห่งสิกขา ๕ ข้อ
จึงลงท้ายด้วย เวรมณี เวรมณี แปลว่า เว้น คือการงดเว้นจากเวร ๕ ประการ

หากใครงดเว้นได้โดยเด็ดขาดก็เป็นการตัดชนวนแห่งการเกิดขึ้นของเวรได้อย่างเด็ดขาด
เพราะฉะนั้น หลักปฏิบัติเพื่อผลประโยชน์แห่งชีวิตประจำวันคือการประพฤติปฏิบัติตามหลักของศีล ๕ นั่นเอง

ในบางครั้งท่านอาจจะคิดว่า ศีล ๕ บางข้อเราอาจจะไม่สามารถปฏิบัติได้
เพราะสังคมเขายังนิยมกันอยู่อย่างนั้น
อันนี้ถ้าพิจารณาดูให้ละเอียดแล้ว คำพูดคำนี้ไม่มีคุณค่าไม่มีความหมายใดๆ ทั้งสิ้น
แม้เราตั้งใจแน่วแน่ว่าเราจะไม่กระทำผิดศีล เราก็สามารถที่จะเข้าสังคมได้
และเราจะเข้าสังคมได้ดีที่สุดและเข้าสังคมได้โดยไม่มีเรื่องมีราวเบียดเบียนผู้อื่น

เราควรปฏิบัติศีล ๕ เพื่อความสุข ความสบายแห่งชีวิตประจำวัน
ศีล ๕ ข้อนี้บัญญัติไว้เพื่อป้องกันมนุษย์ฆ่ากันโดยตรง
ถ้าใครรักษาศีล ๕ ให้บริสุทธิ์บริบูรณ์ได้อย่างแท้จริงแล้ว การฆ่ากันจะไม่เกิดขึ้น

แต่หากเรายังไม่งดเว้นได้โดยเด็ดขาด ก็ได้ชื่อว่าเป็นผู้ก่อเวร
ในเมื่อเราเป็นผู้ก่อเวร ผู้ที่ถูกกระทบกระเทือนเขาก็ก่อเวรต่อ

ดังนั้น หลักแห่งการทำความดี ไม่มีอะไรดีเกินไปกว่าการมีศีล ๕
ผู้มีศีล ๕ ประจำตัว ผู้นั้นได้ชื่อว่าตัดผลเพิ่มของกรรม

นับตั้งแต่เราเจตนาอย่างแน่วแน่ว่าเราจะปฏิบัติตามศีล ๕ อย่างบริบูรณ์
ผลกรรมที่จะเพิ่มขึ้นหรือสะสมไว้และสนองในชาติหน้าภพหน้าเป็นอันว่าสิ้นสุดแห่งเวรกรรมทันที

เมื่อเรามีศีล ๕ บริสุทธิ์บริบูรณ์แล้ว
สิ่งที่เป็นเหตุเป็นปัจจัยให้เรามีสุขในชีวิตประจำวัน คือประโยชน์ ๔ เป็นประโยชน์ปัจจุบัน
๑. ถึงพร้อมด้วยความหมั่น
๒. ถึงพร้อมด้วยความรักษาผลงานที่เราทำ
๓. ถึงพร้อมด้วยการคบมิตรที่ดี
๔. ถึงพร้อมด้วยการเลี้ยงชีวิตพอเหมาะพอสมควรแก่ประโยชน์และรายได้ที่เรามีอยู่

โดย หลวงพ่อพุธ ฐานิโย