บทกลอน... กำลังใจ

อุปสรรคแค่ไหนก็ไม่หวั่น คืนและวันจะโหดร้ายสักเพียงไหน ร้อยและพันปัญหาจะฝ่าไป เพียงมีเธอยิ้มให้ที่ปลายทาง

บทพิสูจน์ความแกร่งแห่งเพชรแท้ ความแน่วแน่ที่จะไปให้ถึงฝัน จะย่อท้อหวั่นไหวทำมั๊ยกัน หวังและวัน..แห่งเส้นชัยไม่ไกลเกิน

ลมหายใจมีไว้ให้ความหวัง สร้างพลังดวงจิตอย่าคิดถอย อย่าอยู่อย่างชีวิตที่เลื่อนลอย โหยละห้อยเสียกาลและเวลา

อุปสรรคเข้าเผชิญจงเดินสู้ ยอมรับรู้ด้วยใจที่อาจหาญ ตรึกและตรองแก้ไขอย่านิ่งนาน รีบประสานแก้ไขด้วยแรงใจ

ขอชีวิตงดงามตามที่ฝัน ขอทุกวันเป็นวันอันสดใส ขอทุกก้าวคือก้าวที่มั่นใจ ขอวันใหม่ก้าวไกลไปกว่าเดิม

ถ้าล้มจงลุกอย่าทุกข์ท้อ จงสานต่อความฝันอันยิ่งใหญ่ แม้วันนี้ไม่มีสิทธิ์พิชิตชัย ก็ยังมีวันใหม่ให้ท้าทาย

บนเส้นทางที่เดินไป ยังอีกไกลกว่าจะถึงซึ่งจุดหมาย เก็บน้ำตาระหว่างทางที่เรียงราย ให้กลับกลายเป็นบทเรียนนักเดินทาง เก็บรอยช้ำที่ขูดข่วนล้วนด้วยหนาม ที่คอยตำสองฟากคอยถากถาง

บรรจงเช็ดรอยเลือดให้เหือดจาง ชะโล้มล้างด้วยรักจากคนไกล หากวันนี้เหนื่อยหนักจงพักก่อน ล้มตัวนอนเก็บฝันอันสดใส วันพรุ่งนี้จะเข็มแข็งด้วยแรงใจ ก้าวต่อไปให้ถึงซึ่งปลายทาง