อัลเบิร์ต ไอน์สไตน์ นักฟิสิกส์ทฤษฎี
เกิดมาเป็นทารก ปรากฏว่าหัวโตเบ้อเริ่ม บรรดาญาติโยมเห็นแล้วตกใจ แม้แต่แม่ของเขาก็นึกว่าเขาผิดปกติ หรือพิการ เขาพูดครั้งแรกเมื่ออายุเกือบสี่ขวบ มีเรื่องเชิงขำขันว่าประโยคแรกที่เขาพูดคือ "ซุปมันร้อนเกินไป" เมื่อแม่ถามว่าพูดได้แล้วทำไมไม่พูดอยู่นาน หนูอัลตอบว่า "ก็เมื่อก่อนแม่ไม่ทำซุปร้อนลวกปากอย่างนี้"
เมื่อเข้าโรงเรียนเด็กที่ชอบเรียนเอง คิดเอง จึงไม่ชอบครู ซึ่งนำระบบทหารมาใช้ เด็กต้องเชื่อฟัง ซ้ายหัน-ขวาหัน ห้ามหือ และครูก็ไม่ชอบอัลเบิร์ตเช่นกัน พวกครูทั้งหลายว่าเขาเป็นเด็กโง่ ไม่สนใจเรียน และโตขึ้นคงไม่ได้ดี
พ่อกับลุงจาคอบของอัลเบิร์ตทำธุรกิจด้วยกัน ลุงเป็นนักประดิษฐ์มีความรู้เรื่องเครื่องยนต์ต่างๆ แถมยังใจดี ช่างเล่า ช่างสอน เวลาลุงสอนเลขให้หลาน ลุงก็ทำให้สนุกเหมือนเล่นเกม อัลเบิร์ตจึงเรียนเร็วได้จนลุงแปลกใจ
เมื่ออายุ 15 ปี ธุรกิจของพ่อและลุงก็ขาดทุน ต้องขายทุกอย่างใช้หนี้ แล้วเอาเงินที่เหลืออยู่อพยพครอบครัวไปตั้งตัวใหม่ในอิตาลี น้องสาวก็ไปด้วย แต่พ่อแม่ฝากอัลเบิร์ตไว้กับญาติให้เรียนต่อในเยอรมนีจนจบ
อัลเบิร์ตไม่อยากอยู่ เพราะไม่ชอบประเทศเยอรมนี และคนเยอรมัน เขาจึงแกล้งป่วย และหาเรื่องให้โรงเรียนไล่เขาออก พอทำสำเร็จก็แล่นปร๋อไปหาพ่อแม่ที่อิตาลี ซึ่งพ่อแม่และลุงก็อ้าแขนรับอย่างดี ไม่ดุ ไม่เอ็ด หรือต่อว่าแม้แต่คำเดียว อัลเบิร์ตรักประเทศอิตาลีที่คนใจดีและอบอุ่น
ระหว่างรอสอบเข้าโรงเรียนโพลีเทคนิคชั้นเลิศที่สิวตเซอร์แลนด์ เขาไปเรียนที่โรงเรียนธรรมดา แต่คะแนนสอบทั้งฟิสิกซ์และเคมีแย่พอๆกัน เพราะเขาเกลียดการสอบเป็นที่สุด แต่กระนั้นคะแนนเขาก็ดีพอที่จะเข้าโพลีเทคนิคได้
เมื่อกาลเวลาล่วงเลยเด็กโง่ในวันนั้น คือคนเดียวกันกับนักฟิสิกส์ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในโลก และเจ้าของรางวัลโนเบล เมื่อค.ศ.1921
กระทู้ร้อนแรงที่สุดของวันนี้
กระทู้ล่าสุด
รูปเด่นน่าดูที่สุดของวันนี้
