ราดหน้าอะไร จานละ 2,000 !!

“...ราคาภัตตาคาร สถานที่ชาวบ้าน...”

สโลแกนที่แปลกและแตกต่าง กลายเป็นจุดขายแบบกวนๆ ที่คนให้ความนิยมของ “แป๊ะราดหน้า” ได้อย่างนึกไม่ถึง

“แป๊ะราดหน้า” ราดหน้าที่ไม่ธรรมดา เพราะที่นี่เขามีราดหน้าราคาเจ็บๆ ที่จานละ 2,000 บาทด้วยจุดเริ่มของความเจ็บนี้ เกิดจากความคิดเปรี้ยวๆ ของ “ปุ๊บปั๊บ” หนุ่มร่างใหญ่มาดกวนที่บอกว่า “คิดเล่นๆ เอามันเข้าว่า ไม่คิดเหมือนกันว่า จะมีใครกิน (หัวเราะ)”

นอกจากอาหารราคาเบสิกที่ 30-40 บาทแล้ว เขาเริ่มความอลังการจาก ราดหน้าจานละ 300 บาท ที่กลายเป็นเมนูนิยมไปอย่างคาดไม่ถึง เขาจึงค่อยๆ ขยับมาเป็นราดหน้าจานละ 500 จานละ 1,000 จานละ 1,500 และ 2,000 บาทในที่สุด ราดหน้าของเขาขายดิบขายดีทุกระดับราคาที่คอนเฟิร์มความเอร็ดอร่อย ด้วยยี่ห้อ “แป๊ะราดหน้า” นี่เอง

จุดเริ่มของแป๊ะราดหน้า เกิดจากความชอบของหนุ่มร่างใหญ่คนนี้ ที่ค่อยๆ ฉายแสงเอาเมื่อตอนที่ถูกแม่ส่งไปเรียนภาษาที่นิวยอร์ก สหรัฐอเมริกา ตลอด 4 ปีที่ไปๆ กลับๆ นอกจากการทำตามหน้าที่แล้ว เขายังใช้เวลาหมดไปกับการทำสิ่งที่ชอบ นั่นคือ ทำกับข้าวใส่บาตรให้กับกลุ่มคนไทย ไปจนถึงเข้าไปเก็บเกี่ยวความรู้ ประสบการณ์ และแนวคิดจากการเป็นลูกจ้างในร้านอาหารไทยโดยที่ทางบ้านไม่เคยรู้

เขาไม่รู้ว่า สิ่งที่ทำชอบหรือเปล่า รู้แต่ว่า เขาชอบไฟลุกๆ ที่โชนขึ้นจากเตาเท่านั้น

กลับมาเมืองไทย หลังจากนั่งว่างๆ สักพัก เขาเริ่มมองหาสิ่งที่อยากทำ และ “ราดหน้า” นี่แหละคือ เป้าหมาย โดยเขาเลือกที่จะทำแบบดีลิเวอรี่ โดยใช้ชื่อว่า “ปุ๊บปั๊บ ดีลิเวอรี่”

“ผมทำคนเดียว เริ่มจากไปแจกใบปลิวก่อน แจกเองเลย ก็มีคนโทรมาบ้าง พอมีคนสั่ง เราก็ทำเอง ขี่มอเตอร์ไซค์ไปส่งเอง (หัวเราะ) ตอนนั้นไม่มีใครรู้จักผม และก็ไม่มีคนรู้หรอกว่า ผมทำเองทั้งหมด”

จากดีลิเวอรี่ เขาลองปักหลักเปิดร้าน “แป๊ะราดหน้า” เป็นครั้งแรกที่ตลาดเมืองทอง ผลก็คือ เงียบกริบ...

แต่ไม่เป็นไรเอาใหม่ เขาตัดสินใจย้ายที่ขายไปแสนไกลถึง เซ็นหลุยส์ ซอย 3 ย่านสาทร ด้วยเหตุผล แสนน่ารักว่า “ผม...กลัวเจ๊ง อายคนแถวบ้าน...(หัวเราะ)”

แต่คำว่า เจ๊ง ไม่มีซ้ำรอย แป๊ะราดหน้า ขายดิบขายดีผิดคาด ตั้งแต่วันแรกจนผ่านมาถึง 2 ปี หมดเกลี้ยงทุกวัน ทั้งๆ ที่ขายเริ่มต้นที่จานละ 80 บาท 120 และ 200 บาท

ขายดีก็จริง แต่วันหนึ่งก็ถึงจุดอิ่มตัว เขาเริ่มคิดใหม่อีกครั้งว่า กลับมาตั้งหลักที่ถิ่นฐานบ้านตัวเองดีกว่า โดยคราวนี้เขามั่นใจเต็มร้อยว่าเขามาถูกทาง เพราะเขาเอาประสบการณ์ที่เก็บเกี่ยวมาใช้

ประสบการณ์ที่ว่านั้นคือ “สิ่งที่เราทำ สิ่งที่เราขาย ถ้าเอาของไม่ดีไปขาย ลูกค้าเขาก็มากินวันเดียว แต่ถ้าเราใช้ของดี และราคาแพงหน่อย ผมเชื่อว่า คนรับได้”

รวมไปถึงให้ความสำคัญกับวัสดุอุปกรณ์ จาน ชาม ช้อน ส้อม หม้อ กระทะ ต่างๆ ที่เลือกมาใช้ว่าจะต้องดีที่สุดเช่นกัน

“ตอนแรก ผมใช้ของธรรมดาๆ แต่พอขายได้ เริ่มเปลี่ยนของ ไหนๆ จะทำทั้งที ทำให้สุดๆ ไปเลย ของที่ใช้ต้องเป็นอะลูมิเนียม จานที่ใช้ก็ต้องเป็นจานกระเบื้องเท่านั้น ของเหล่านี้มันจะส่งความรู้สึกให้ทั้งคนทำและคนกิน”

ใส่ใจแม้กับความละเอียดเล็กๆ น้อยๆ เหล่านี้ จึงไม่น่าแปลกใจว่า แม้ร้านนี้จะเข้ามาลึกหน่อยแต่ก็มีผู้คนเข้ามาอุดหนุนกันอย่างถล่มทลาย และต่างพูดเป็นเสียงเดียวกันว่า...สุดยอด...

สุดยอดด้วยความอร่อย จากอาหารราคาพื้นฐานปกติ ไปจนถึงความอลังการที่ตื่นตาตื่นใจ ด้วยเมนูสร้างสรรค์ในราคาสูงปรี๊ด...ดด...ที่ 120-150-200-500-1,000-1,500 และ 2,000 บาท

อาทิ ราดหน้าฮ่องกงทะเล-ราดหน้าหน่อไม้ทะเล-ราดหน้าไฮโซ-ราดหน้าเป๋าฮื้อ-ราดหน้าบันลือโลก และราดหน้าโพไซดอน

โดยเฉพาะอย่างยิ่ง “ราดหน้าโพไซดอน” ราดหน้าจานอลังการขนาด 2 คนหาม รับประทานได้ประมาณ 6-8 คน ราคา 2,000 บาท บรรจุไปด้วยสารพัดเส้นชามใหญ่ หมี่กรอบ หมี่ผัด เส้นใหญ่หอมขี้กระทะขึ้นชื่อ ราดด้วยน้ำแสนอร่อยที่มีทั้ง คะน้าฮ่องกง หอยแมลงภู่นิวซีแลนด์ 12 ตัว กุ้งแม่น้ำ 4 ตัว กุ้งแชบ๊วย 4 ตัว ปลาหมึกสดๆ สาดหน้าด้วยเนื้อปูไม่ยั้ง ตบท้ายด้วย กุ้งลอบสเตอร์สีส้มสดตัวเป้ง

เหตุผลของความอลังการใหญ่โตในแต่ละเมนูขนาดนั้น ปุ๊บปั๊บต้นตำรับบอกอย่างอารมณ์ดีว่า “...กุ้งก็ตัวเท่านี้แล้ว ถ้าจานเล็กกว่านี้ เสียกุ้งเปล่าๆ (หัวเราะ)”

นอกจากอาหารจานเด่นแล้ว ที่นี่ยังมีจานอร่อยอีกมากมาย ที่มาในปริมาณไม่ใช่น้อยเช่นกัน ทั้ง ราดหน้าฮ่องกงทะเล ที่ขายดีสุด ที่ขายได้ไม่ต่ำกว่า 300 จาน ต่อวัน ตามด้วยข้าวผัดปู และจานล่ามาแรง ข้าวกุ้งม้าลายทอดกระเทียม ที่ขายหมดเกลี้ยงทุกวัน

ถ้าจะถามเคล็ดลับความอร่อยแล้วละก็ พ่อครัวคนเก่งบอกอย่างไม่ลังเลว่า “วัตถุดิบ” ต้องมาก่อนเป็นอันดับแรก จึงต้องไปซื้อของทะเลกันถึงแหล่งที่ตลาดหุบร่มแม่กลองกันเลยทีเดียว

ส่วน “เส้นใหญ่” นั้น ต้องสั่งตรงจากเยาวราชเท่านั้น เพราะเส้นจะเหนียวหนึบราวกับข้าวเกรียบปากหม้อ เหตุจากใช้ข้าวเป็นส่วนผสมมากกว่าแป้ง และมีวิธีการผัดเส้นที่พิเศษ เน้นให้ไหม้นิดๆ ติดกลิ่นขี้กระทะหน่อยๆ

นอกจากนั้นแล้ว แป๊ะราดหน้ายังเน้นผักที่ใช้คะน้าฮ่องกงเป็นหลัก ซึ่งหากไม่เข้าเกณฑ์ก็จะเปลี่ยนเป็นคะน้าไทยเป็นตัวสำรองตามจังหวะ ตามฤดูกาล

ส่วนวิธีการทำเส้นหอม สูตรเด็ดนั้น เขาไม่บอก แต่ลงมือทำให้ดูว่า ต้องผัดเส้นถึง 2 ครั้ง โดยครั้งแรกผัดพอสุกให้เส้นโดนความร้อนโดยทั่วกัน แล้วเอาไปพักไว้ ก่อนจะเอามาผัดกึ่งคั่วให้แห้งอีกครั้งจึงทำให้เส้นหอมเหนียวนุ่มได้ขนาดนี้

ฮอตฮิตขนาดนี้ ทำให้คุณแม่ของปุ๊บปั๊บเห็นช่องทาง จึงไปเปิด แป๊ะราดหน้า อีกสาขาอยู่ที่กระทรวงพลังงาน ซึ่งก็ขายดิบขายดีไม่แพ้กัน

ถึงวันนี้แล้ว ปุ๊บปั๊บบอกว่า นับเป็นโชคดีที่ได้เจอตัวเองเร็วว่าชอบอะไร ต้องการอะไร และอยากทำอะไร เขารู้ตัวเองตั้งแต่อายุไม่ถึง 30 ปี

สำหรับเรื่องนี้ โชคดีอาจไม่เพียงพอ หากเขาไม่ลงมือทำ และมุมานะจนมาถึงจุดนี้ได้เช่นทุกวันนี้