การรอคอยที่แสนยาวนาน

เคยรู้สึกมั้ยว่า เวลาของการอคอยใครบางคน
ทำไมมันช่างยาวนาน มันนานมาก....
จากความตื่นเต้นในการรอคอย
มาเป็นการเฝ้าคอย และกลายเป็นความเหงาในที่สุด
การรอคอยใครคนใดคนหนึ่ง ในวลาที่เราอยู่คนเดียว
ท่ามกลางผู้คนที่มากันเป็นกลุ่ม เป็นคู่
ส่วนตัวเรา ต้องอยู่ในมุมมืด เพื่อรอคอยใครบางคน
ใครบางคนที่เห็นความสำคัญของเรา
และเข้ามาหาเรา เมื่อเราโทรไปหาว่าอยากพบ
อยากเจอ อยากพูดคุยด้วย
แต่ผลสุดท้ายมันก้อไม่มี ไม่มีแม้ใครสักคนจะเหลียวมามอง
แล้วถามกับคุณว่าเป็นอะไร ทำไมถึงนั่งเศร้าอยู่คนเดียว
มีเพียงแต่เงาของความมืด ที่เข้ามาหา
และอยู่เคยข้างเรา พาเราเข้าสู่ห้วงแห่งความเงียบเหงา
และเศร้าใจ มันเป็นการรอคอยที่เหงาและยาวนาน
กว่าที่แสงสว่างจะวนกลับมาหาอีกครั้ง
และเมื่อถึงเวานั้นก้อยังไม่รู้เหมือนกันว่า
แสงสว่างที่เข้ามา จะสามารถมาขจัด ความมืดมน
ที่อยู่ในจิตใจได้หรือเปล่า....