เมื่อนาฬิกาหยุดเดิน


ใครที่ผูกนาฬิกาบ่อยๆ จนติด 
คงจะรู้สึกได้ . . . ในวันที่นาฬิกาหายไปจากข้อมือ 

ฉันเอง . . . ก็เป็นคนที่ผูกนาฬิกามาตลอด . . . 
หากวันไหนลืมจะรู้สึกว่า . . . บางอย่างมันหายไป 
มันว่างๆ และขัดเขินทุกครั้ง . . . ที่ยกข้อมือที่ว่างเปล่าขึ้นมาดู 

เมื่อราวสองปีก่อน . . . ที่นาฬิกาเรือนโปรดของฉันพัง 
ด้วยความไม่มีสติ . . . ฉันเอาข้อมือไปทุบผนังห้องน้ำเล่นๆ 
โชคร้าย . . . ที่มือไม่เป็นอะไร 
นาฬิกาต่างหากที่พินาศ . . . กระจกร้าว 

ฉันถอดมันออกวางไว้ . . . ไม่ยอมเอาไปซ่อม 
ด้วยว่า . . . รู้สึกถึงภาพเก่า และวันเวลาที่เก็บอยู่ในนั้น 
ฉัน . . . เลิกใส่นาฬิกา และพบว่าตัวเองมีอาการยกข้อมือเก้อ 
เก้อ . . . อยู่เป็นเวลานานพอดู 

ความเคยชินของคนเรา เกิดขึ้น . . . 
เมื่อเราทำสิ่งใดสิ่งหนึ่งเป็นประจำ . . . ในระยะเวลานานพอควร 
และยังคงความเคยชินอยู่ 
เมื่อสิ่งหนึ่งสิ่งนั้นหายไปในระยะแรกๆ 

จนเวลาผ่านไปนาน . . . 
ฉันจึงเริ่มชิน . . . กับการแอบมองเข็มนาฬิกาบนข้อมือคนอื่น 
เวลาผ่านไป พร้อมกับบาดแผลที่เริ่มเลือนหาย 
ฉันคิดโง่ๆ ว่า . . . 
ภาพเหล่านั้นจะตายไปพร้อมนาฬิกา แต่มันไม่ใช่ 

ฉันตัดสินใจซ่อมนาฬิกา 
เมื่อมันกลับมาวันแรกๆ ฉันรู้สึกไม่คุ้น 
จนถึงตอนนี้ . . . ก็ยังไม่คุ้น 
ฉันยังแอบมอง . . . นาฬิกาบนข้อมือคนอื่น อยู่เหมือนเดิม 
ฉันรู้สึกเขินแกมขำทุกครั้ง . . . ที่แอบมองข้อมือคนอื่น 
ทั้งๆ ที่มีนาฬิกาอยู่บนข้อมือของตัวเอง 

ฉันนึกถึงใครบางคน . . . ที่มักจะปรากฏตัวพร้อมรอยยิ้มเสมอๆ 
ในบางช่วง ที่เขาหายหน้าหายเสียงไป . . . 
ฉันรู้สึกขาดๆ แต่ก็เพียงชั่วเวลาสั้นๆ 
ในบางครั้ง . . . ฉันพอใจที่มีเขาอยู่ใกล้ๆ 
ในวันที่ไม่แข็งแรง . . . 

แต่ . . . ในบางครั้งฉันกลับรู้สึกพอใจ 
กับการได้เดินคนเดียว . . . เดี่ยวๆ ในวันว่าง 
หรือเป็นความผูกพัน หรือเป็นเพียงความเคยชิน 
หัวใจฉัน . . . ยังตอบคำถามได้ไม่กระจ่างชัดนัก 

"คนเราจะรู้ค่าก็ต่อเมื่อ . . . สูญเสียสิ่งนั้นไป" 
ฉันมักได้ยินใครๆ พูด 
แต่ . . . ฉันกลับคิดว่า หากฉันยังมองไม่เห็น 
ฉันน่าจะยอมเสียไปดีกว่า . . . เพื่อให้ซึ้งถึงคุณค่านั้น 
ฉัน . . . ไม่อยากเอาเปรียบเขา 
หากจะรั้งเขาไว้ด้วยความคุ้นเคย ที่ไม่ใช่ความผูกพัน 
ฉัน . . . ไม่อยากโกหกตัวเอง 
หากจะรั้งเขาไว้ . . . ด้วยความไม่แน่ชัด 

ฉันมีคำถาม . . . ที่ยังขบไม่แตกกับคำว่า . . . 
ผูกพัน หรือว่าจะเป็นแค่คุ้นเคย 
บางที . . . มันอาจจะเป็นการดี 
หากฉันจะอยู่ห่างๆ หรือตัดขาด 
เพื่อให้รู้จัก . . . หัวใจของตัวเองมากขึ้น 
กับใครบางคน . . . ที่ขาดหายไปจากชีวิต 

อาจเป็นเหมือน . . . นาฬิกาที่ขาดสาย 
อาจรู้สึกแปลบๆ และมองหากับการหายไปในช่วงแรก 
แต่ไม่นาน . . . คงจะชิน

เมื่อนาฬิกาหยุดเดิน

เครดิต :
 

ข่าวดารา ข่าวในกระแส บน Facebook อัพเดตไว เร็วทันใจ คลิกที่นี่!!
กระทู้เด็ดน่าแชร์