มีดินสอที่เขียนเท่าไหร่ก็ไม่มีวันหมดอยู่แท่งหนึ่ง
แล้วก็มียางลบที่ลบอย่างไรก็ไม่มีวันหมดอยู่ก้อนหนึ่ง ฟังดูแล้วอาจจะตลก ทุกคนอาจคิดว่าดินสอกับยางลบเป็นของคู่กัน แต่ลองอ่านดูก่อนนะครับว่าเป็นอย่างไร
ดินสอแท่งนั้นเป็นเพื่อนกับยางลบก้อนนั้น
ไปไหนพวกเขาก็ไปด้วยกัน ทำอะไรก็ทำด้วยกัน หน้าที่ของดินสอคือ "เขียน" มันจึงเขียนทุกอย่างเสมอตลอดเวลาที่อยู่กับยางลบ
ส่วนหน้าที่ของยางลบก็คือ "ลบ" มันจึงลบทุกอย่างที่ดินสอเขียนทุกที่...ทุกเวลา
เวลาผ่านไปนานหลายสิบปี ทุกอย่างก็ยังดำเนินเหมือเดิมเรื่อยมา
จนกระทั่งดินสอเอ่ยกับยางลบว่า "เรากับนายอ่ะคงอยู่ด้วยกันไม่ได้แล้วหล่ะ"
ยางลบจึงถามกลับไปว่า "ทำไมหล่ะ"
ดินสอจึงตอบกลับไปว่า "ก็เราเขียน นายก็ลบแล้วมันก็ไม่เหลืออะไรเลย"
ยางลบจึงเถียงว่า "เราทำตามหน้าที่ของเรา เราไม่ผิด"
แล้วทั้งคู่จึงแยกทางกัน
ดินสอดีใจที่ได้แยกทางกับยางลบ
เพราะมันสามารถเขียนอะไรก็ได้ตามใจมัน แต่พอเวลาผ่านไปมันก็เริ่มเขียนผิด ข้อความที่สวยๆ ที่มันเคยเขียนก็ได้แต่สกปรกมีแต่รอยขีกทิ้งเต็มไปหมด มันจึงคิดถึงยางลบจับใจ
ฝ่ายยางลบพอแยกทางกับดินสอมันก็ดีใจ
ที่ตังเองไม่ต้องเปื้อนอีกต่อไป พอเวลาผ่านไป มันกลับใช้ชีวิตอย่างไร้ค่าเพราะมันไม่มีอะไรให้ลบ มันคิดถึงดินสอจับใจ แล้วทั้งคู่จึงกลับมาอยู่ด้วยกันใหม่
คราวนี้ดินสอเขียนน้อยลง เขียนแต่สิ่งดีๆ ส่วนยางลบก็ลบเฉพาะที่ดินสอเขียนผิดเท่านั้น
ถ้าเปรียบการเขียนเป็นการจำ ในตอนแรกก็จำทุกเรื่องทั้งดีและไม่ดี แต่พอเปลี่ยนไป มันก็หัดเลือกจำแต่สิ่งดีๆ เท่านั้น
ส่วนการลบก็เปรียบเหมือนการลืม
ตอนแรกก็จะลืมทั้งหมดทั้งเรื่องดีและไม่ดี แต่พอนานไปมันก็จะลืมแต่สิ่งที่ไม่ดีนั่นเอง
ฉะนั้นการเปรียบเทียบการเดินทางของทั้งคู่ดุจมิตรภาพ คือ การจำสิ่งที่ดีๆ และลืมในสิ่งที่อาจผิดพลาดบ้าง...
กระทู้ร้อนแรงที่สุดของวันนี้
กระทู้ล่าสุด
รูปเด่นน่าดูที่สุดของวันนี้
