ไขปริศนาหินเดินได้

เป็นเวลาหลายปีมาแล้วที่บรรดานักวิทยาศาสตร์ได้แต่แสดงความเห็นเกี่ยวกับหินขนาดใหญ่หลายก้อน

ซึ่งบางก้อนมีน้ำหนักหลายร้อยกิโลกรัม เคลื่อนที่แบบคดเคี้ยวไปมาได้อย่างไรบนเรซแทรค พลายา ที่เป็นแอ่งทะเลสาบซึ่งค่อนข้างราบและแห้งแล้งในอุทยานแห่งชาติเดท แวลลี ในรัฐแคลิฟอร์เนียของสหรัฐ พร้อมกับทิ้งรอยการเคลื่อนที่เป็นทางยาวที่เห็นอย่างชัดเจนบนพื้นโลก

แต่ขณะนี้ นักวิจัยสองคนแห่งสถาบันสมุทรศาสตร์ของมหาวิทยาลัยแคลิฟอร์เนีย วิทยาเขตซานดิเอโก
 
มีภาพของหินเดินได้ ที่ถูกพัดโดยกระแสลมอ่อนในบริเวณที่เคยเป็นทะเลสาบมาก่อน ริชาร์ด นอร์ริส และเจมส์ นอร์ริส สองนักวิจัยที่เป็นลูกพี่ลูกน้องกันบอกว่า การเคลื่อนที่ของหินมีความเป็นไปได้ เมื่อแผ่นน้ำแข็งที่ก่อตัวขึ้น หลังฝนที่ไม่ได้ตกลงมาบ่อย ได้เกิดการละลายในช่วงที่ดวงอาทิตย์ขึ้น ทำให้ผิวดินเปื้อนโคลนแข็งกระด้าง แต่ลื่นเป็นมัน

เมื่อวันที่ 20 ธันวาคมปี 2556 นักวิจัยทั้งสองได้จัดทำรายชื่อหิน60 ก้อน

ที่เคลื่อนตัวไปทั่วพื้นผิวที่แบนราบเรียบของเรซแทรค พลายา ทั้งคู่เขียนรายงานลงในพลอส วัน ( PLOS ONE ) วารสารเชิงวิทยาศาสตร์ทางออนไลน์ว่า มีการเฝ้าสังเกตการเคลื่อนตัวของหินในวันที่มีแสงแดดจัด และท้องฟ้าสดใส หลังจากผ่านอุณหภูมิต่ำกว่าจุดเยือกแข็งในตอนกลางคืนมาหลายวัน ซึ่งปรากฎการณ์นี้ไม่ได้เกิดขึ้นบ่อย เพราะไม่ค่อยมีฝนตกในหุบเขาทะเลทรายที่แห้งแล้งและร้อนมาก โดยการเคลื่อนตัวของหินเกิดขึ้นเป็นระยะทาง 5 เมตรต่อนาที

ริชาร์ด นอร์ริส วัย 55 ปี นักชีววิทยาที่เกี่ยวกับชีวิตของพืชและสัตว์โบราณจากซากหิน และเจมส์ นอร์ริส วัย 59 ปี นักวิศวกรรมศาสตร์ด้านการวิจัย

ได้ดำเนินโครงการวิจัยหินเดินได้เมื่อปี 2554 หลังจากทั้งสองได้รับอนุญาตจากกรมอุทยานแห่งชาติ พวกเขาเข้าไปติดตั้งสถานีอากาศในเรซแทรค พลายา และนำหิน 15 ก้อนมาติดอุปกรณ์จีพีเอสหรือระบบบอกตำแหน่งบนพื้นโลก ดังนั้นหินจีพีเอส ที่ติดอุปกรณ์ทางวิทยาศาสตร์ จะทำการบันทึกการเคลื่อนไหวและอัตราความเร็ว

จนกระทั่งถึงช่วงสิ้นปีที่แล้ว ริชาร์ดและเจมส์ นอร์ริส ได้เดินทางกลับไปตรวจสอบเครื่องมือ ซึ่งริชาร์ด

เล่าให้ฟังย้อนหลังว่า พวกเขาพบว่า เรซแทรค พลายา ถูกปกคลุมไปด้วยน้ำแข็ง และสังเกตเห็นร่องรอยการเคลื่อนตัวของหินเป็นทางยาว แต่หลังจากช่วงบ่ายไปแล้ว พวกเขานั่งอยู่บนไหล่เขาด้วยความปิติยินดีเมื่อได้สัมผัสกระแสลมอ่อน และน้ำแข็งเริ่มกะเทาะออก ทันใดนั้นกระบวนการทั้งหมดของหินเดินได้ค่อยๆ ปรากฏออกมาต่อสายตาของพวกเรา

ฮิวแมน