ข้อคิด... สะกิดใจ

...เศรษฐีคนหนึ่ง อยู่กรุงเทพฯ เป็นนักสะสมซากสัตว์ เขาสัตว์ งาช้าง หนังเสือ เต็มบ้านไปหมด

ข้อคิด... สะกิดใจ

ทุกเสาร์ อาทิตย์ ก็ออกไปล่าสัตว์ เมียมีลูกอ่อนอายุประมาณ 3 เดือน
วันหนึ่ง ขณะออกล่าสัตว์เห็นลูกลิงตัวหนึ่ง สวย น่ารัก ขนสีขาว แปลกมาก
อยากได้มาเลี้ยงที่กรุงเทพ ฯ ก็ปรึกษากับพรานป่าคนนำทางว่า ทำอย่างไรจึงจะได้ลูกลิงมาเลี้ยง …
พรานป่าบอกว่า...

"โดยสัญชาตญาณ ลิงจะรักลูกมาก รักสุดชีวิต ตราบใดที่แม่ลิงยังไม่ตาย ไม่มีใครสามารถเอาลูกมันออกจากอกได้... มันสู้สุดชีวิต"

สุดท้าย... เศรษฐีตัดสินใจยิงแม่ลิงตายแล้วเอาลูกลิงสีขาวมาเลี้ยงที่กรุงเทพฯ เมื่อยิงแม่ลิงตาย ก็เอาเนื้อไปแกงให้ลูกน้องถลกหนังเก็บหนังไว้ประดับบ้าน

พอกลับถึงกรุงเทพฯ ก็เอาลูกลิงเลี้ยงไว้ในบ้าน หยอกล้อวิ่งเล่นกับลูกลิงเป็นที่สนุกสนาน ส่วนหนังลิงตัวแม่ มันยังสดอยู่ มีกลิ่นเหม็น ก็เอาไปตากแดดที่ลานจอดรถหน้าบ้าน...

เช้าวันหนึ่ง ขณะเมียเศรษฐีกำลังให้นมลูกกินในห้องรับแขกหน้าบ้าน อยู่ๆ เมียร้องไห้โฮดังลั่นบ้าน เศรษฐีตกใจวิ่งลงมาจากชั้นบน โผเข้าไปกอดเมียและลูกไว้ใบหน้าตกใจสุดขีด พยายามถามเมียว่าเกิดอะไรขึ้น เมียไม่ยอมตอบเอาแต่ส่ายหน้าแล้วก็ร้องไห้ พร้อมกับหันไปมองหน้าลูกตัวเองที่กำลังหลับตาพริ้มอย่างมีความสุข...

เศรษฐีนั่งปลอบเมียอยู่สักครู่ พอเริ่มตั้งสติได้ก็ถามเมียว่าเกิดอะไรขึ้น ตกใจเรื่องอะไร ร้องไห้เรื่องอะไร
เมียไม่ยอมพูด... แต่ชี้มือไปที่ลานจอดรถหน้าบ้าน...เศรษฐีมองตามไป เห็นภาพถึงกับผงะตกใจ น้ำตาไหล ไม่รู้ว่า ลูกลิงที่เอามาเลี้ยงไว้หลุดออกไปนอกบ้านตั้งแต่เมื่อไหร่ มันออกไปดูดนมแม่ ที่เป็นหนังแห้งตากไว้ที่โรงรถ ดูดเสร็จ มันก็ก้มลงกอดแม่ น้ำตาไหลพรากๆ...

เศรษฐีและเมียทนดูไม่ได้ ร้องไห้โฮ คุยกันว่า

"ถ้ามีคนทำกับครอบครัวเราอย่างนี้บ้าง เราจะรู้สึกอย่างไร จะเศร้าโศก เสียใจ ทุกข์ทรมานใจขนาดไหน?"

ตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมา... เศรษฐีสั่งให้เอาซากสัตว์ที่สะสมทั้งหมดไปเผา เอาลูกลิงไปปล่อยในป่า เลิกออกล่าสัตว์ เข้าวัด ทำบุญ อุทิศส่วนกุศลให้แม่ลิง และขออโหสิกรรม ทุกครั้งที่ทำบุญจะขอพรทุกครั้งว่า...

"ขออย่าให้มีใครมาทำกับครอบครัวเรา เหมือนกับที่เราได้ทำกับครอบครัวลิงตัวนั้นเลย"

อาตมาจึงขอฝากไว้ว่า

"ถ้ารักลูกของเรา จงอย่าทำร้ายลูกคนอื่น
ถ้าอยากให้ครอบครัวของเรามีความสุข จงอย่าทำร้ายครอบครัวคนอื่น"


... นี่เป็นเรื่องจริงที่เกิดขึ้นในอเมริกา
ผู้ชายคนหนึ่งออกมาชื่นชมรถกระบะคันใหม่หน้าบ้าน แต่แล้วก็ต้องตกตะลึงสุดขีด เมื่อเห็นลูกชายวัยขวบเศษของเขา กำลังบันเทิงอยู่กับการเอาฆ้อนทุบให้รถบุบเล่น เขาถลันไปที่ลูกชาย ผลักลูกกระเด็น แล้วคว้าฆ้อนมาทุบมือลูกจนน่วมเป็นการลงโทษ พอหายสติแตก พ่อก็ตาลีตาเหลือกพาลูกไปโรงพยาบาล แต่แม้ว่าหมอจะพยายามแบบสุดๆ แล้ว ก็ไม่สามารถที่จะต่อกระดูกที่แหลกเหลวกลับคืนมาได้ จนสุดท้ายก็ต้องจำใจตัดนิ้วเด็กทิ้งจากทั้ง 2 มือ
พอเด็กชายฟื้นจากการผ่าตัด และเห็นมือของเขาที่กลายเป็นตอกุดๆ พันผ้าพันแผล
เขาก็พูดกับพ่ออย่างใสซื่อว่า "พ่อครับ ผมขอโทษเรื่องรถกระบะของพ่อนะครับ" แล้วเขาก็ถามต่อว่า "ว่าแต่เมื่อไหร่นิ้วของผมจะงอกใหม่อ่ะ" พ่อกลับบ้านแล้วก็ฆ่าตัวตาย


ครั้งต่อไปที่มีใครมาเหยียบเท้าเรา หรือเราคิดถึงการแก้แค้นเอาคืน ขอให้คิดถึงเรื่องนี้นะ

คิดก่อนที่จะหมดความอดทนกับใครสักคนที่เรารัก

รถกระบะซ่อมได้ .. แต่กระดูกหักและใจเจ็บที่ชอกช้ำน่ะ เยียวยาไม่ได้แล้ว

บ่อยครั้งที่เราลืมความแตกต่างระหว่างตัวบุคคลกับการกระทำ เราลืมไปว่า

...การให้อภัยนั้น ยิ่งใหญ่กว่าการแก้แค้น เป็นคนก็ต้องมีพลั้งพลาด คนเราทำผิดทำพลาดกันได้

แต่สิ่งที่เราทำขณะตกอยู่ในโทสะจริตนั้น จะตามหลอกหลอนเราไปตลอดกาล
หยุดคิดตรึกตรอง คิดก่อนทำ เย็นๆ ไว้ รู้จักอภัยและหัดลืม
รักให้ทั่วหน้า ทั่วหล้า ถ้าเรามัวแต่คิดตัดสินคนอื่น
ว่าเขาเป็นอย่างนั้น อย่างน ี้สมควรโดนอย่างนี้ อย่างนั้น ฯลฯ
เราก็ไม่เหลือเวลาที่จะรักเขาได้เลย ...


ขอบคุณที่มา:ธรรมะพระอาจารย์พยอม กัลยาโณ


เครดิต :
 

ข่าวดารา ข่าวในกระแส บน Facebook อัพเดตไว เร็วทันใจ คลิกที่นี่!!
กระทู้เด็ดน่าแชร์