มาเรียน ประวัติศาสตร์ผ่าน ละครข้าบดินทร์กันเถอะ

เพราะฉะนั้น โจทย์ยากของละครพีเรียดอิงประวัติศาสตร์ก็หนีไม่พ้น "ข้อมูลทางประวัติศาสตร์" โดยเฉพาะผู้ชมในยุคโซเชียลที่สามารถเข้าถึงความรู้ทางประวัติศาสตร์ได้ง่ายกว่าในอดีต การจะทำละครอิงประวัติศาสตร์ให้ตาสีตาสาดูแบบบันเทิงคดีอย่างเดียวคงไม่พอ เพราะหากแม้นมีละครเรื่องใดบังอาจหาญกล้ากระทำเยี่ยงนั้น ก็มิพักต้องถูกยำจากประดาชาวสยามผู้ดูละครเป็นแน่แท้

และสำหรับละครข้าบดินทร์ ที่กำลังฉายที่ช่อง ๓ ตอนนี้ก็เช่นกัน ต้องชมผู้ประพันธ์ คุณวรรณวรรธน์ ที่ถึงพร้อมด้วยข้อมูลทางประวัติศาสตร์แบบดีเยี่ยม หาใช่นั่งเทียนเขียนแบบจินตนาสำคัญกว่าความขยันหาข้อมูล เพราะนิยายเรื่องนี้ไม่ง่ายเลย ที่จะเอาบุคคลที่มีตัวตนจริงในประวัติศาสตร์มาร่วมเป็นส่วนหนึ่งของนิยาย ด้วยข้อจำกัดหลากหลาย ทั้งการกระทำและความเป็นมาเป็นไปของตัวละครที่ต้องดำเนินไปตามบันทึกทางประวัติศาสตร์ และผลกระทบที่อาจมีมาจากทายาทของบุคคลเหล่านั้น แต่ก็เขียนออกมาได้ดีเยียม และเมื่อนำมาทำละครโดยทีวีซีน แม้จะได้ดูไม่กี่ตอน แต่ก็ออกมาใช้ได้ทีเดียวในแง่ของความเป็นพีเรียดอิงประวัติศาสตร์ เพราะค่ายนี้มีความละเมียดละไมกับละครแนวนี้เป็นทุนเดิมอยู่แล้วจากผลงาน ลูกทาสและขุนศึก 

และสำหรับข้าบดินทร์แม้บางอย่าง เช่น จารีตระหว่างขุนนาง การแต่งกาย ทรงผมบุรุษ หรือคำพูดตัวละคร อาจไม่ถูกต้องตามหลักฐานทางประวัติศาสตร์มากนัก แต่องค์ประกอบส่วนอื่นก็นับว่าดีเยียมจนกลบส่วนที่บกพร่องไปได้พอสมควร

"ขออย่าให้เป็นคนชิดของเจ้าคุณผู้ใหญ่ ขออย่าให้เป็นคนใช้ของเจ้าพระยานคร

ขออย่าให้เป็นคนต้มน้ำร้อนของพระยาศรี ขออย่าให้เป็นมโหรีของพระยาโคราช..."

เจ้าคุณผู้ใหญ่ เป็นคำเรียกของขุนนางเพียงท่านเดียวในสมัยประวัติศาสตร์รัตนโกสินทร์ คือ เจ้าพระยาบดินทร์เดชา (สิงห์ สิงหเสนี) ซึ่งพระบาทสมเด็จพระนั่งเกล้าเจ้าอยู่หัว พระมหาเจษฎาบดินทร์ ทรงยกให้เป็นขุนพลแก้วคู่รัชกาล และเป็นขุนนางเพียงคนเดียวที่พระองค์ทรงเกรงใจและเรียกท่านว่า "พี่บดินทร์" บ้าง "พี่สิงห์" บ้าง และสามเหตุที่คุณพุ่มอธิฐานว่าขออย่าเป็นคนชิดเจ้าคุณผู้ใหญ่นั้น เป็นเพราะท่านเป็นคนเถรตรงและเด็ดขาดมากกับคนทำผิดแม้ผู้นั้นจะคนสนิทหรือลูกหลานท่านก็ไม่เว้น เช่น ในสงครามกับญวน ท่านได้สั่งให้ตัดศีรษะนายขำ บุตรคนที่ ๑๘ ของท่านในข้อหาขลาดกลัวต่ออริราชศัตรู เพราะแตกทัพญวนแล้วหนีออกมา

และครั้งหนึ่งมีผู้ฟ้องร้องว่า นายสนิทหุ้มแพร (แสง) บุตรชายของท่านอีกคน ฐานลักลอบขายฝิ่น ท่านจึงสั่งให้จับบุตรชายมามัดมือมัดเท้าโยงหลักปักคาเพื่อจะลงอาญาเฆี่ยน ๑๐๐ ครั้ง พอเฆี่ยนได้ ๘๔ ที ก็สลบคาหลัก แต่ท่านก็ยังสั่งให้เฆี่ยนจนครบจนเจ้าหมื่นสรรเพชภักดี บุตรเขยของท่าน กราบเรียนว่า "ถ้าเฆี่ยนอีก ๑๖ ที เห็นจะตายในคา" 

ท่านกลับมีบัญชาว่า "ตายก็ช่างมันเถิด จะได้ไปเกิดใหม่เป็นคนดี" จนเมื่อพระบาทสมเด็จพระนั่งเกล้าเจ้าอยู่หัวเสด็จออกขุนนาง ทอดพระเนตรเห็นขุนนางมาเฝ้าน้อยผิดปกติจึงตรัสถามได้ความว่าไปจวนเจ้าคุณผู้ใหญ่ดูการเฆี่ยนบุตรชายท่าน ก็ทรงตกพระทัยกลัวนายแสงจะตายอีกคน ก็โปรดให้พระยาศรีพิพัฒน์ไปห้ามพี่บดินทรเสีย

คุณชายช่วง หรือนายไชยขรรค์หุ้มแพร (ช่วง บุนนาค)

คุณชายช่วง ว่ากันว่าเป็นหนึ่งใน "กลุ่มบุรุษงาม" ในสมัยนั้น คือคุณชายช่วง เจ้าฟ้าจุฑามณี และกรมหมื่นภูวเนตร ซึ่งมักมาสมาคมประชันบทกวีกันที่เรือนแพของคุณพุ่ม บุษบาท่าเรือจ้าง กวีเอกหญิงในสมัยนั้น คุณชายช่วงเป็นกลุ่มหัวก้าวหน้าในสมัยนั้นและเป็นหนึ่งในขุนนางไม่กี่คนที่พูดภาษาอังกฤษได้ นอกจากนี้ยังเป็นชาวสยามคนแรกที่สามารถต่อเรือรบฝรั่งสำเร็จ และเป็นสนใจในวิทยาการตะวันตกมากทั้ง วิทยาการการพิมพ์ การแพทย์ การทหาร และการก่อสร้าง เป็นต้น