ผิดหรือถูก คดีนี้ยังไม่มีคำตัดสิน

เนื่องจากมีความรู้เรื่องบัญชี จึงได้รับมอบหมายหน้าที่เป็นนักบัญชี ทำงานนั่งโต๊ะ ไม่ต้องออกสนาม รับผิดชอบเรื่องการดูแลบัญชีเงินเดือนของหน่วย SS จนกระทั่งปี 1942 มีการเปลี่ยนแปลงนโยบาย โดยงานนั่งโต๊ะถูกสงวนไว้ให้กับทหารที่ได้รับบาดเจ็บจากสงครามมาทำ ออสก้าและเพื่อนทหารนั่งโต๊ะอีก 22 คนจึงถูกส่งไปทำภาระกิจพิเศษที่ลับยิ่ง ทุกคนต้องให้สัตย์สาบานก่อน ว่าจะไม่เปิดเผยความลับใดๆ แม้แต่กับคนในครอบครัว จากนั้นจึงถูกส่งตัวไปยังค่ายเอาชวิตซ์

เนื่องจากเป็นนักบัญชี หน้าที่หลักของออสก้าคือทำหน้าที่รวมรวมเงินและทรัพย์สินที่ได้จากนักโทษที่ส่งมายังค่ายเอาชวิตซ์

ตั้งแต่วันแรกที่มาถึงเอาชวิตซ์ ออสก้าได้เป็นพยานเห็นการทารุณกรรมต่างๆ เช่นเห็นเด็กที่ถูกทิ้งไว้ในตู้รถไฟขนนักโทษที่มายังค่าย เด็กร้อง แม่ของเด็กหายไปคาดว่าเพราะนางรู้ว่าผู้หญิงที่มีลูกจะถูกจับเข้าห้องรมแกสทันที การ์ด SS นายหนึ่งหนวกหูเสียงเด็กร้องไห้ เลยจับเด็กคนนั้นไว้ที่ขา แล้วฟาดเข้ากับตู่รถไฟจนเสียชีวิต นอกจากนั้นคนเจ็บที่เดินไม่ไหวจะถูกยิงทิ้งทันที

ออสก้าทนดูภาพนั้นไม่ได้ จึงแจ้งตอหัวหน้าว่าไม่สามารถทำงานที่เอาชวิตซ์ได้ ขอย้าย แต่ถูกปฏิเสธและต้องทำงานที่นั่นต่อไป

 จนสุดท้ายหลังจากหลายเดือนผ่านไป ออสก้าก็ชาชินกับเรื่องนี้

หน้าที่หนึ่งของออสก้าคือจัดหมวดหมู่สัมภาระสิ่งของที่นักโทษนำติดตัวมา มีการลงทะเบียนทำบัญชีข้าวของเพื่อให้นักโทษตายใจเข้าใจว่าซักวันจะได้ของเหล่านั้นคืน แบบเดียวกับรถพยาบาลติดเครื่องหมายกาชาดที่รอรับนักโทษที่เจ็บป่วยขึ้นรถ อ้างว่าจะไปส่งโรงพยาบาล สิ่งเหล่านี้จัดขึ้นเพื่อให้นักโทษตายใจและทำตามคำสั่งโดยง่าย เพราะจุดหมายปลายทางที่แท้จริงคือห้องรมแก๊ส

แม้จะรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่หน้าที่นักบัญชีทำให้ออสก้าไม่ต้องไปพบปะนักโทษบ่อยนักหรือต้องไปเป็นการ์ด งานของออสก้าคือจักทำบัญชีข้าวของอยู่ในสำนักงาน แต่สิ่งที่พบเห็นก็ทำให้แแสก้าฝันร้ายเป็นประจำ การขอย้ายออกไปเป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้ เพราะเอาชวิตซ์และ The final solution ถือเป็นความลับสุดยอดที่แม้แต่คนเยอรมันทั่วไปก็ไม่ได้รับรู้

ออสก้าทำหน้าที่นักบัญชีอยู่ในเอาชวิตซ์มากกว่าสองปี แม้ไม่ได้ยุ่งเกี่ยวกับนักโทษโดยตรง ก็ก็เป็นฟันเฟืองตัวหนึ่งของโรงงานแห่งความตายแห่งนี้

ครั้งหนึ่งออสก้าได้มีโอกาสเห็นการกำจัดนักโทษด้วยแก๊สไซคลอน บี ได้ยินเสียงกรีดร้องของเหล่านักโทษข้างใน ตามมาด้วยความเงียบสนิด หลังจากทหารตรวจว่าทุกคนตายหมดแล้ว ก็ได้เห็นขั้นตอนในการกำจัดศพต่อโดยการเผาในเตาเผาศพ ซึ่งบางร่างเมื่อถูกเผาตัวจะงอขึ้นมาเหมือนคนนั่ง ระหว่างนั้น SS บางคนเห็นเป็นเรื่องสนุกและหัวเราะกับภาพที่เห็น

ภาพภายในห้องรมแก๊สและเตาเผาศพ

ภาพนี้เป็นภาพที่ถ่ายในเดือนมกราคม 1945 ที่เอาชวิตซ์ถูกปลดหล่อยแล้ว เป็นเหล่าผู้โชคดีที่ยังไม่ถูกกำจัดและรอดชีวิต

สารคดีของ BBC ที่มีออสก้าออกมาเปิดเผยประสบการณ์ด้วย

ภาพการเปิดคดี และภาพคุณทวดออสก้าต้องใช้ไม้ช่วยเดินเพื่อเข้ารับฟังการพิจารณาคดี

ในการพิจารณาคดีที่มีผู้รอดชีวิตและเลือดเนื้อเชื้อไขของผู้รอดชีวิตเข้าร่วมฟังมากกว่า 70 คน อิวา ฟาฮิดิ วัย 89 จากบูดาเปส หนึ่งในผู้เข้าร่วมฟังการพิจารณาบอกว่า เธอเสียญาติและคนในครอบครัวไป 49 คนในค่ายกักกัน เค้าออสก้าอยู่ที่นั่น เธอต้องการมองเข้าไปในดวงตาของเค้าและมองดูการสำนึกผิดในนั้น ระบบการฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ประกอบด้วยฟันเฟืองเล็กๆ ของคนเล็กๆ เช่นออสก้า ฟันเฟืองเล็กๆ ที่ประกอบกันเป็นโรงงานแห่งความตาย ไม่ใช่เพราะใครคนใดคนหนึ่งเท่านั้น แต่เพราะการมีคนเช่นออสก้า สิ่งสำคัญสำหรับเธอไม่ใช่โทษที่เค้าจะได้รับ แต่เป็นคำตัดสิน

เฮดี้ บอห์ม วัย 87 เดินทางจากแคนาดาเพื่อเข้ารับฟังการพิจารณาคดีครั้งนี้ เธอเสียสมาชิกในครอบครัวเกือบทั้งหมดไป พ่อ พี่สาว และลูกเล็กๆ ของเธอในวันแรกที่เดินทางมาถึงเอาชวิตซ์ เธอจะขึ้นให้การเป็นพยานในการพิจารณาคดีด้วย

ภาพอิวาและหลานสาว กับภาพออสก้าที่มองผ่านช่องว่างระหว่างไหล่ของอิวากับเฮดี้

อิวาและมิเรียน ทั้งสองรอดชีวิตจากเอาชวิตซ์ในขณะที่พ่อและแม่ รวมถึงพี่น้องอีกสองไม่รอด และภาพอิวาในปัจจุบัน เธอได้พูดคุยกับออสก้า และยกโทษให้เขา