ความรู้สึกดี ๆ จากแม่คนหนึ่ง เพราะเราคือผู้ให้ชีวิต เราไม่ใช่เจ้าของชีวิตลูก

ความรู้สึกดี ๆ จากแม่คนหนึ่ง เพราะเราคือผู้ให้ชีวิต เราไม่ใช่เจ้าของชีวิตลูก 

อย่าได้ “พยายาม” ปั้นลูกเราให้เหมือนลูกใคร
อย่าได้ “ขีดเส้น” ให้ลูกเราเดินตามลูกใคร
อย่าได้ “ตั้งเป้า” ให้ลูกเรามีจุดหมายแบบใคร
อย่าได้ “บังคับ” ให้ลูกเราเป็นอย่างใคร
.
เด็กทุกคนมี “สิ่งวิเศษ” ติดตัวมาทุกคน 
และ “สิ่งวิเศษ” เหล่านั้นก็ไม่ได้เหมือนกันทุกคน 
เรามีหน้าทีเพียง เฝ้ามองและค้นหา “สิ่งวิเศษ” 
ในตัวลูกเราให้เจอ และสนับสนุน ส่งเสริม “สิ่งวิเศษ” นั้น
.
อย่าพยายามกดลูกลงพิมพ์ 
ให้ออกมาเป็นบล็อคเดียวกัน
ลูกใครเรียนอันนี้แล้วดี 
ก็พยายามจะส่งลูกเราไปเรียนบ้าง
ลูกใครทำได้แบบนี้ 
ก็พยายามกระตุ้นให้ลูกเราทำได้แบบนั้นบ้าง
ลูกใครคิดแบบนั้น 
ก็พยายามจะบอกให้ลูกเราคิดแบบเดียวกับเขาบ้าง
แบบนั้นไม่ใช่การค้นหา “สิ่งวิเศษ” ในตัวลูกเรา 
แต่เรากำลังพยายาม “ลบสิ่งวิเศษ” ที่ลูกเรามี
แล้วยัดอย่างอื่นที่ได้ดั่งใจเราเข้าไปแทนที่
.
ลูกเรา ไม่ต้องเหมือนลูกใครก็ได้
ลูกเรา ไม่ต้องเก่งเท่าลูกใครก็ได้
ลูกเรา ไม่ต้องคิดเหมือนลูกใครก็ได้
ลูกเรา ไม่ต้องมีเป้าหมายเดียวกับลูกใครก็ได้
หรือแม้แต่ ลูกเราไม่ต้อง“เหมือน” เรายังได้เลย
.
ขอแค่ให้เค้าเป็นในสิ่งที่เค้า “ตั้งใจจะเป็น”
และอยู่ในขอบเขตของความดีงาม นั่นหละพอแล้ว ..
.
เพราะเราคือผู้ให้ชีวิต เราไม่ใช่เจ้าของชีวิตลูก 
เรามีหน้าที่ประคับประคอง ไม่ใช่เอาเชือกผูก
แล้วลากลูกให้เดิน ชี้แนะ บอกทาง 
แต่ไม่ใช่ “สั่งให้เดิน”
.
เริ่มต้นเฝ้ามอง “สิ่งวิเศษ” ในตัวลูกของเรากันดีกว่า 
หยุดเฝ้ามอง “สิ่งวิเศษ” ในตัวลูกคนอื่น 
แล้วพยายามจะนำสิ่งเหล่านั้นมาใส่ในตัวลูกเรา
ให้หมดทุกอย่าง เพื่อให้เหมือนลูกคนอื่นเป็น
เด็กสวยงามเสมอ .. 
ถ้าได้ยิ้มอย่างมีความสุข เชื่อไหม? 
.
ขอบคุณที่มา #‎แม่ยุ้ย The Platu Story

 ความรู้สึกดี ๆ จากแม่คนหนึ่ง เพราะเราคือผู้ให้ชีวิต เราไม่ใช่เจ้าของชีวิตลูก

เครดิต :
 

ข่าวดารา ข่าวในกระแส บน Facebook อัพเดตไว เร็วทันใจ คลิกที่นี่!!
กระทู้เด็ดน่าแชร์