แค่บอกคำนั้น... ในวันที่หิมะตกเป็นวันแรกเรียกว่า เฟิร์ส สโนว์ เราเชื่อกันว่าถ้าอธิษฐาน คำอธิษฐานจะเป็นจริง มีผู้หญิงคนนึงอยู่ริมถนนเธอได้แต่เฝ้ามองหิมะที่กำลังตกอยู่ เธอมีชื่อว่า "เเคทเทอรีน" เธอเฝ้าฝันมาตลอดว่าสักวันจะมีคนที่จริงใจกับเธอ รักเธอ ดูแลเธอ ทุกๆเฟิร์ส สโนว์เธอขออย่างเดียวว่า แค่มีคนมารักเธอก็พอ ผ่านไปแล้ว 3 วัน ปาร์ฏิหารย์ได้บังเกิดวันนั้นเธอเดินไปที่สวนสาธารณะ เธอเดินสะดุดก้อนหิน ขณะที่เธอกำลังจะล้มก็มีชายหนุ่มรูปร่างหน้าตาดีมารับไว้ "เป็นไรมากไหมครับ" ดูท่าทางคงเป็นคนใจดี "ไม่หรอกค่ะ...ขอบคุณนะคะที่ช่วยฉันไว้ ขอบคุณค่ะ" วันนั้นฉันได้เขามาส่งถึงบ้านเพราะขาฉันแพลงคงเดินไม่ไหว "ขอโทษที่รบกวนนะคะ" "ไม่เป็นไรครับ" หลังจากวันนั้นพวกเราก็เป็นเพื่อนกัน แต่พอสนิทกันมากขึ้นฉันก็เริ่มมีความรู้สึกดีๆ ที่เรียกว่ารักเกิดขึ้นพวกเรามักจะไปเที่ยวด้วยกันเสมอมา แต่เขาเองก็คงจะไม่รู้ว่าฉันมีใจให้ และแล้ววันที่ไม่น่าจะเกิดก็เกิดขึ้น พวกเราไปดื่มกาแฟกันที่ร้านสุดหรูในเมือง พบว่าเขาไปเจอกับผู้หญิงที่ชื่อว่า"จัสมิน" เขาคงรู้สึกชอบจัสมินจึงเขาไปคุยด้วยหลังจากนั้นพวกเขาก็เป็นแฟนกัน ฉันก็ได้แต่มองพวกเขามีความสุข ยิ้มให้กับพวกเขาแต่พวกเขาจะรู้ไหมว่า ตัวฉันเจ็บปวดมากแค่ไหน ทุกๆคืนฉันต้องนอนพร้อมกับน้ำตา ความเจ็บ ที่ไม่จางหาย ต้องดูพวกเขามีความสุข ต้องทนทุกข์กับความเศร้า จนเวลาล่วงเลยไป 1 ปี วันนี้พวกเราไปนัดเจอกันที่ร้านอาหารแห่งหนึ่ง "แคทเทอรีน...พวกเรามีอะไรจะให้จ๊ะ ลองเปิดดูสิ" "ฉันว่าเธอต้องดีใจกับพวกเราแน่เลย" ฉันเลยลองเปิดดูพบว่ามันคือ...การ์ดเชิญวันงานแต่งงาน...น้ำตาฉันค่อยๆไหลออกมา "ค...แคทเธอเป็นอะไรมากไหมจะ ไม่สบายรึเปล่า" "แคทเทอรีนเธอร้องไห้ทำไม?" "ฉ...ฉันแค่ยินดีกับพวกเธอน่ะ ข...ขอบใจที่เชิญฉันไปนะ" "แหมเธอก็เพื่อนรักฉันนะจ๊ะ..." "ใช่เธอน่ะคือเพื่อนที่ดีที่สุดของฉันด้วย" "ค...แค่ เพื่อน? ขอโทษนะฉันม...ไม่สบายขอตัวก่อน" น้ำตาฉันไหลไม่หยุดไหลมากขึ้นเมื่อได้ยินประโยคว่า"เพื่อน" เธอร้องไห้มากขึ้นวันนี้หิมะตกหนักเธอได้แต่เก็บตัวอยู่ในบ้านจนถึงวันงาน และแล้ววันงานก็มาถึง เป็นฤดูใบไม้ผลิ ทุกอย่างดูสดใส ฉันพยายามรวบรวม ความกล้าเพื่อกลั้นน้ำตาไม่ให้ไหล แล้วบอกกับตัวเองว่า"อย่าร้องไห้เชียว" ฉันค่อยๆเดินเข้าไปในงาน ฉันเจอเขาและจัสมินวันนี้พวกเขาดูดีมาก "อ้าว...แคทเทอรีนแหมแต่งตัวสวยมาเชียวแต่เธอดูผอมลงนะ" "แล้วหายไปไหนมาไม่เห็นหน้าเลย...แอบไปเสริมสวยเหรอ" "ยินดีด้วยนะ...ขอให้มีความสุขมากๆจัสมินดูแลเขาให้ดีนะ" "ไม่ต้องห่วงเลยจ๊ะ" "แคท...มาถ่ายรูปเป็นที่ระลึกเถอะ" พวกเราถ่ายรูปเป็นที่ระลึกกันจากนั้นเราก็เข้าไปในงานพวกเขาดูสมกันมาก ในที่สุดบาทหลวงก็มา จัสมินค่อยๆเดินมาตามทางเดิน "เอาล่ะคริสโตเฟอร์ ชาโลว์ ยอมที่จะรับ จัสมิน วาโบนันเป็นภรรยาไหม" "ยอมครับ" "จัสมิน วาโบนันยอมที่จะรับคริสโตเฟอร์ ชาโลว์เป็นสามีไหม" "ยอมค่ะ" "เชิญสวมแหวนได้" เขาค่อยๆสวมแหวนให้เธอน้ำตาฉันเอ่อนองทั่วใบหน้าจึงรีบก้มหน้า น้ำตาไม่หยุดไหลฉันเสียใจจึงได้แต่ปลอบตัวเองว่า"เธอเลือกที่จะไม่บอกเขาเอง" "ขอประกาศ...ทั้งสองคนได้เป็นสามีภรรยาเรียบร้อยเเล้ว" เสียงนั่นยิ่งทำให้น้ำตาฉันไหลเยอะกว่าเดิมเหมือนมีดที่กรีดไปตรงกลางใจ "จุมพิตเจ้าสาวได้" ก่อนที่ฉันจะเห็นภาพนั้นฉันรีบเดินออกไปข้างนอกพร้อมน้ำตาที่เอ่อนองบนใบหน้า ตอนที่ฉันจะเดินจากไปได้มีการโยนช่อดอกไม้ฉันซึ่งรีบเดินแต่กลับได้ยินเสียงเหมือของ ที่กำลังจะตกลงมาและแล้วช่อดอกไม้ก็มาอยู่ในมือของฉัน เสียงร้องยินดีกับฉันมีมากมายเขาและจัสมินก็เดินมาพูดกับฉันว่า "ยินดีด้วยสาวน้อยเพื่อนรัก" "แหมดวงดีจริงๆนะเนี่ยเธอ ถ้ามีข่าวดีก็อย่าลืมชวนฉันนะ" "เอ่อ...คือว่า" "อ่ะนี่...ภาพที่เราถ่ายด้วยกันไงเก็บไว้ดีๆนะ" "คือคริสโตเฟอร์ฉันเสียใจนะ" "แคท...ธ...เธอร้องไห้ทำไม" "ฉันยินดีด้วยคือ ฉันรักเธอมาตลอดตั้งแต่แรกเห็นแต่ฉันก็คิดเสมอว่าเธอคงจะมีใจให้ แต่ฉันคิดผิด ขอให้มีความสุขนะ ลาก่อน" พวกเขายังคงงุนงงในคำพูดของฉัน แต่เขาเองคงรู้ตัวว่าทำให้ใครเสียใจ เย็นวันนั้นพอฉันกลับถึงบ้านฉันร้องไห้ฟูมฟายไม่กินข้าวกินปลา เราเองคงเสียใจไม่น้อยที่ไม่ยอมบอกแต่แรกคงได้แต่พูดกับตัวเองว่า "เราผิดเองนะที่ไม่ยอมบอกเขาตั้งแต่แรก"น้ำตาไม่ยอมหยุดไหลได้แต่คิดถึงเขา ได้แต่หลอกตัวเองไปวันๆว่าพวกเขาคงมีความสุข...ที่ไม่มีฉัน... ...ผ่านไป40ปี... "ฮึ...อายุ67ปีแล้วสินะ เฮ้อ...ยังคิดถึงเขาอยู่เหรอเขามีความสุขไปแล้ว"น้ำตาเริ่มไหล ออกมาอีกครั้งไม่ว่าจะผ่านไปกี่ปีหัวใจฉันก็ยังจะมีแต่เขาเหมือนเดิม "เป็นยังไงบ้างสบายดีไหม เฮ้อ...เฟิร์ส สโนว์ งั้นฉันขอให้พวกเธอมีความสุข" วันนี้เป็นวันที่หิมะตกเป็นวันแรกฉันก็เป็นยายแก่คนนึง ที่ได้แต่มองรูปใบนั้น รูปที่ฉันถ่ายกับพวกเขา "แฮะ...แฮ่ม โอย ถึงเวลาแล้วสินะฉันขอบอกเธอไว้นะว่าไม่ว่าชาตินี้ชาติไหนฉันก...ก็จะ ร...รักเธอ ตลอดป...ไป ลาก่อนขอให้เจอกัในพบหน้านะ" ฉันค่อยๆหลับตาลงอย่างสงบ ไม่ว่าชาตินี้ชาติไหนฉันก็จะขอรักเธอตลอดไป คริสโตเฟอร์....
กระทู้ร้อนแรงที่สุดของวันนี้
กระทู้ล่าสุด
รูปเด่นน่าดูที่สุดของวันนี้
