โลกสอนให้เราเรียนรู้ว่า
อย่าเชื่อในสิ่งที่ยังไม่เห็น
อย่าเชื่อในสิ่งที่ยังไม่เคยได้สัมผัส
สิ่งที่ชั้นพบเจอกับตัวเองและเห็นจากคนอื่น
ทำไมทุกคนต้องเจ็บปวด?
อย่าหลอกตัวเองว่าไม่จริง ที่สุขก็เป็นการคิดเอาเองว่าตัวเองมีความสุข
ลองนึกดูสิว่าอีกฝ่ายหนึ่งเขาสุขกับเราด้วยหรือเปล่า.....แน่ใจเหรอ?
รัก คือการให้โดยไม่หวังผลตอบแทน จริงเหรอที่ไม่หวังอะไรเลย ถ้างั้น...
คุณเสียใจทำไม เวลาที่เขาไม่มาหา เพราะคุณหวังว่า...เขาจะมา
คุณเสียใจทำไม เวลาที่เขาห่างเหิน เพราะคุณหวังว่า...เขาจะเอาใจใส่
คุณเสียใจทำไม เวลาที่เขามีคนใหม่ เพราะคุณหวังว่า...เขาจะเป็นของคุณคนเดียว
คุณเสียใจทำไม เวลาที่เขาไม่รัก เพราะคุณหวังว่า...เขาจะรัก
เหล่านี้ไม่ใช่ผลตอบแทนที่คุณหวังแล้วไม่ได้มาหรอกหรือ
มีใครบ้างที่รักแล้ว ไม่ต้องการให้...เขามาดูแลเอาใจใส่
มีใครบ้างที่รักแล้ว ไม่ต้องการให้...เขามีแต่คุณคนเดียว
มีใครบ้างที่รักแล้ว ไม่ต้องการให้...เขารักคุณบ้างเลยสักนิด
"สักนิด" / "ขอเพียงแค่นั้น" / "เท่านี้ก็พอ" / "ชั้นไม่ต้องการอะไรมากไปกว่านี้"
เหล่านี้เป็นกำแพงที่เราสร้างขึ้น เพื่อยับยั้งความต้องการของเราเอง
การยับยั้งความต้องการ มันทรมานนะ คุณไม่รู้สึกเหรอ
มันเป็นความทรมานจากการห้ามความรู้สึกตัวเอง
หลอกตัวเองว่าอย่ารักมากไปกว่านี้เลย
ทั้งๆที่ความจริงก็รักไปแล้วหมดหัวใจ
รักและคิดถึง เมื่อรักแล้วก็ต้องคิดถึง
เวลาที่คิดถึง คุณมีความสุขหรือเปล่า
ความคิดถึงกับความโหยหา ต่างกันตรงไหน?
เวลาที่ชั้นคิดถึงใคร ชั้นแอบคิดเสมอว่าเขาจะคิดถึงชั้นอยู่บ้างไหม
หรือคุณไม่เคยคิด
ดีใจด้วยกับคนที่มีความสุขกับรักที่แท้จริง
และขอให้ความรักนั้นอยู่กับคุณตลอดไป
ชั้นก็ยังแอบหวังว่ามันจะยังมีอยู่จริงในโลกใบนี้
ตอนนี้ชั้นอาจจะมองโลกแคบ ชั้นอาจจะมองโลกเพียงด้านเดียว
หลายคนอาจไม่เห็นด้วยกับความคิดของชั้น ซึ่งก็ไม่ผิด
แต่ก็คงไม่แปลกที่ชั้นคิดแบบนี้
อย่างที่บอก ชั้นไม่เชื่อในสิ่งที่ชั้นยังไม่ได้สัมผัส
"ความรัก" เหมือนกาแฟ ขมแต่ก็อร่อย
"ความรัก" เหมือนกุหลาบ สวยงามแต่ก็ทำร้าย
"ความรัก" เหมือนสายลม พัดมาเย็นสบาย แล้วก็จากไป
"ความรัก" เหมือนเปลวเทียน สว่างไสว ร้อนแรงสุดท้ายก็ดับลง
ขอบคุณ Anna
กระทู้ร้อนแรงที่สุดของวันนี้
กระทู้ล่าสุด
รูปเด่นน่าดูที่สุดของวันนี้
