ทานาบาตะนั้นจะตรงกับวันที่ 7 เดือน 7 ของทุกปี เป็นวันที่เชื่อกันว่าสาวทอผ้าและชายเลี้ยงวัวจะได้พบกันเพียงปีละครั้ง โดยสาวทอผ้าก็คือดาวเวก้า Vega และชายเลี้ยงวัวก็คือดาว Altair จะได้ข้ามฝั่งแม่น้ำสวรรค์(ทางช้างเผือก) โคจรมาพบกันได้ปีละครั้งในวันเดิมทุกๆปี โดยมีฝูงนกนางแอ่นดาว deneb เป็นสะพานนั่นเอง
นั่นคือบรรยากาศช่วงนี้ของญี่ปุ่นนั้น ฟ้าปลอดโปร่งต่างจากประเทศไทย แถมยังมองเห็นทางช้างเผือกได้ถนัดตา เหมาะแก่การนั่งดูดาวยิ่งนัก และบังเอิญดาวทั้งสามดวงนั้นก็โคจรมาเจอกันและสว่างสไวที่สุดในช่วงนี้ จึงเกิดเป็นเรื่องราวเพื่อเพิ่มความเพลิดเพลินให้กับการชมดาวนั่นเอง
วันทานาบาตะนี้ญี่ปุ่นได้รับมาจากประเทศจีน แสดงถึงความช่างสังเกตและความรู้เรื่องดาราศาสตร์ของจีนได้เป็นอย่างดี ซึ่งญี่ปุ่นก็นำมาปรับให้เข้ากับประเทศของตน
โดยต้นฉบับตำนานททานาบาตะนั้น จะกล่าวในหัวข้อต่อๆไป
ในวันนี้นั้นชาวบ้านจะฉลองงานทานาบาตะด้วยการประดับตกแต่งบ้านเรือนด้วยต้นไผ่ และแขวนคำอธิฐานเป็นกลอนเอาไว้กับต้นไผ่เหล่านั้น โดยเชื่อว่าคำอธิฐานนั้นจะถูกส่งไปถึงยังดวงดาวบนท้องฟ้า และเมื่อนั้น ท่านสาวทอผ้าและชายเลี้ยงวัวก็จะบัลดาลคำอธิฐานของเราให้เป็นจริงครับ วันรุ่งขึ้นหลังจากเทศกาล เราก็จะนำกระดาษคำขอนี้มาเผา หรือพับเป็นเรือเพื่อลอยน้ำ ติ๊ต่างว่าแม่น้ำนี้คือแม่น้ำสวรรค์ เพื่อส่งคำขอนั้นไปหาทั้งสองคนนั่นเอง
กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว ณ ฝั่งเหนือของแม่น้ำสวรรค์ มีลูกสาวของเจ้าผู้ครองสวรรค์ชื่อโอริฮิเมะ หรือสาวทอผ้า เธอมีพรสวรรค์ในการทอผ้าได้งดงามหาผู้ใดเทียบไม่ได้ แต่นั่นก็ทำให้เธอต้องมีภาระทอผ้าให้ชาวสวรรค์ทั้งหลาย ไม่มีเวลาได้ไปพบพานและมีความรักกับชายหนุ่มเฉกเช่นหญิงสาวทั่วไป นั่นทำให้เจ้าผู้ครองสวรรค์กังวลใจนัก
ในที่สุด เจ้าผู้ครองสวรรค์จึงได้อนุญาตให้เธอคบหากับชายเลี้ยงวัวหรือฮิโกโบชิ ที่ท่านได้เลือกแล้วว่าเหมาะสมกับเธอ เมื่อทั้งสองพบกันก็ได้หลงรักกันในทันที และต่อมาทั้งสองก็แต่งงานกัน
แต่เมื่อโอริฮิเมะได้ใช้ชีวิตคู่ร่วมกับฮิโกโบชิ นั่นกลับทำให้เธอละทิ้งงานทอผ้า ส่วนฮิโกโบชิก็ละทิ้งงานเลี้ยงวัวของตนเช่นกัน ทำให้วัวของฮิโกโบชิเดินเพ่นพ่านไปทั่วสวรรค์ ก่อความเดือดร้อนให้เทพบนสวรรค์เป็นอย่างมาก นั่นทำให้เจ้าผู้ครองสวรรค์ผิดหวังยิ่งนัก จึงจับทั้งสองให้แยกกันอยู่คนละฝั่งของแม่น้ำสวรรค์ ไม่ได้พบกันอีก
เมื่อต้องแยกกับฮิโกโบชิ โอริฮิเมะโศกเศร้าเสียใจยิ่งนัก จนไม่มีกะจิตกะใจจะทอผ้าให้งดงามได้ดังเดิม
แถมยังดูหดหู่จนเจ้าผู้ครองสวรรค์เวทนา ในที่สุดท่านจึงใจอ่อนยอมให้ทั้งสองได้พบกันปีละครั้ง ในวันที่ 7 เดือน 7 อันเป็นวันทานาบาตะนี่เอง โอริฮิเมะดีใจมาก รีบตั้งหน้าตั้งตาทอผ้าให้เสร็จ เฝ้ารอ วันที่ตนจะได้พบกับฮิโกโบชิอีกครั้ง
แต่โชคชะตาเล่นตลก เมื่อมาถึงเวลาที่ทั้งสองได้พบกัน กลับมีแม่น้ำสวรรค์ที่กว้างใหญ่มากั้น ทำให้ทั้งสองไม่อาจพบกันได้ นางได้แต่ร้องให้คร่ำครวญอย่างน่าสงสาร
โชคดีที่มีฝูงนกนางแอ่นบินผ่านมา เมื่อได้ฟังเรื่องราวของทั้งสอง นกนางแอ่นก็สงสารนางอย่างยิ่ง จึงรับปากจะยอมให้ใช้ปีกของตนเป็นสะพานให้ทั้งสองได้พบกัน ทำให้นางได้สมหวังสักที
นั่นคือบรรยากาศช่วงนี้ของญี่ปุ่นนั้น ฟ้าปลอดโปร่งต่างจากประเทศไทย แถมยังมองเห็นทางช้างเผือกได้ถนัดตา เหมาะแก่การนั่งดูดาวยิ่งนัก และบังเอิญดาวทั้งสามดวงนั้นก็โคจรมาเจอกันและสว่างสไวที่สุดในช่วงนี้ จึงเกิดเป็นเรื่องราวเพื่อเพิ่มความเพลิดเพลินให้กับการชมดาวนั่นเอง
วันทานาบาตะนี้ญี่ปุ่นได้รับมาจากประเทศจีน แสดงถึงความช่างสังเกตและความรู้เรื่องดาราศาสตร์ของจีนได้เป็นอย่างดี ซึ่งญี่ปุ่นก็นำมาปรับให้เข้ากับประเทศของตน
โดยต้นฉบับตำนานททานาบาตะนั้น จะกล่าวในหัวข้อต่อๆไป
ในวันนี้นั้นชาวบ้านจะฉลองงานทานาบาตะด้วยการประดับตกแต่งบ้านเรือนด้วยต้นไผ่ และแขวนคำอธิฐานเป็นกลอนเอาไว้กับต้นไผ่เหล่านั้น โดยเชื่อว่าคำอธิฐานนั้นจะถูกส่งไปถึงยังดวงดาวบนท้องฟ้า และเมื่อนั้น ท่านสาวทอผ้าและชายเลี้ยงวัวก็จะบัลดาลคำอธิฐานของเราให้เป็นจริงครับ วันรุ่งขึ้นหลังจากเทศกาล เราก็จะนำกระดาษคำขอนี้มาเผา หรือพับเป็นเรือเพื่อลอยน้ำ ติ๊ต่างว่าแม่น้ำนี้คือแม่น้ำสวรรค์ เพื่อส่งคำขอนั้นไปหาทั้งสองคนนั่นเอง
ตำนาน
ในที่สุด เจ้าผู้ครองสวรรค์จึงได้อนุญาตให้เธอคบหากับชายเลี้ยงวัวหรือฮิโกโบชิ ที่ท่านได้เลือกแล้วว่าเหมาะสมกับเธอ เมื่อทั้งสองพบกันก็ได้หลงรักกันในทันที และต่อมาทั้งสองก็แต่งงานกัน
แต่เมื่อโอริฮิเมะได้ใช้ชีวิตคู่ร่วมกับฮิโกโบชิ นั่นกลับทำให้เธอละทิ้งงานทอผ้า ส่วนฮิโกโบชิก็ละทิ้งงานเลี้ยงวัวของตนเช่นกัน ทำให้วัวของฮิโกโบชิเดินเพ่นพ่านไปทั่วสวรรค์ ก่อความเดือดร้อนให้เทพบนสวรรค์เป็นอย่างมาก นั่นทำให้เจ้าผู้ครองสวรรค์ผิดหวังยิ่งนัก จึงจับทั้งสองให้แยกกันอยู่คนละฝั่งของแม่น้ำสวรรค์ ไม่ได้พบกันอีก
เมื่อต้องแยกกับฮิโกโบชิ โอริฮิเมะโศกเศร้าเสียใจยิ่งนัก จนไม่มีกะจิตกะใจจะทอผ้าให้งดงามได้ดังเดิม
แถมยังดูหดหู่จนเจ้าผู้ครองสวรรค์เวทนา ในที่สุดท่านจึงใจอ่อนยอมให้ทั้งสองได้พบกันปีละครั้ง ในวันที่ 7 เดือน 7 อันเป็นวันทานาบาตะนี่เอง โอริฮิเมะดีใจมาก รีบตั้งหน้าตั้งตาทอผ้าให้เสร็จ เฝ้ารอ วันที่ตนจะได้พบกับฮิโกโบชิอีกครั้ง
แต่โชคชะตาเล่นตลก เมื่อมาถึงเวลาที่ทั้งสองได้พบกัน กลับมีแม่น้ำสวรรค์ที่กว้างใหญ่มากั้น ทำให้ทั้งสองไม่อาจพบกันได้ นางได้แต่ร้องให้คร่ำครวญอย่างน่าสงสาร
โชคดีที่มีฝูงนกนางแอ่นบินผ่านมา เมื่อได้ฟังเรื่องราวของทั้งสอง นกนางแอ่นก็สงสารนางอย่างยิ่ง จึงรับปากจะยอมให้ใช้ปีกของตนเป็นสะพานให้ทั้งสองได้พบกัน ทำให้นางได้สมหวังสักที
แต่หากว่าปีใดมีฝนตก ฝูงนางแอ่นฝูงนี้ก็จะไม่มา ทำให้ทั้งสองไม่สามารข้ามแม่น้ำไปพบกันได้ และพรที่แวนไว้ที่ต้นไผ่ ก็จะไม่เป็นจริงครับ
กระทู้ร้อนแรงที่สุดของวันนี้
กระทู้ล่าสุด
รูปเด่นน่าดูที่สุดของวันนี้
