ถ้าอยากเป็นที่รัก คำพูด 8 สไตล์นี้อย่าพูด (คลิป)

น้ำที่สาดอออกไปไม่อาจนำกลับคืนมาได้ คำพูดที่พูดออกไปก็เช่นกัน ดังนั้น ก่อนที่จะพูดอะไรออกไป ควรพิจารณาให้ถ้วนถี่

การพูด คือศิลปะขั้นสูง ต่อให้เป็นคำพูดดี แต่ก็ต้องคำนึงถึง “ลูบหน้าปะจมูก” 

เพราะในขณะที่คุณพูดชมคนอื่น สิ่งนั้นอาจกำลังทำร้ายใครอีกคนหนึ่ง 

มาดูกันสิว่า คำพูดประเภทใดบ้างที่เราไม่ควรพูด

คนทุกคนต้องการกำลังใจ ไม่มีใครต้องการฟังคำพูดที่คอยบั่นทอน และต่อให้ไม่มีใครให้กำลังใจ ตัวเราเองก็ควรให้กำลังใจตัวเอง หากตนเองไม่ให้กำลังใจตนเอง ยิ่งเจอคำพูดที่บั่นทอน สุดท้ายเสียหายก็คือตัวเราเอง!

ยามที่คนเราโกรธ จะพยายามสรรหาคำพูดที่เด็ดๆหนักๆ ดั่งมีดแหลมคมพุ่งปักเข้าใส่ฝ่ายตรงข้าม จุดหมายก็เพื่อทำร้ายฝ่ายตรงข้าม แต่คำเหล่านั้นก็กลับมาทำร้ายเราเช่นกัน ยามโกรธ ต้องหาที่สงบๆเพื่อทำให้ใจที่รุ่มร้อนนั้นเย็นลง อย่าได้พูดสุ่มสี่สุ่มห้า ยามอารมณ์เย็นลงแล้วจะได้ไม่เสียใจภายหลัง

คนเรา ยามไม่สมหวังมักจะปรักปรำและกล่าวโทษ ยกตัวอย่างเช่น

“ฉันมารอตั้งนาน พยาบาลและหมอพวกนี้มันทำอะไรกันอยู่ ฉันจะตายอยู่แล้วนะ!”

“ทำงานกับคนพวกนี้ ก็มีแต่เจริญลงๆนะสิ!”

“ปล่อยให้ฉันรอตั้งนาน เธอไปมุดหัวมาอยู่ที่ไหน? เพื่อนอย่างนี้ฉันขอเลิกคบ!”

“ทำไมไม่เอาใจใส่ผม/ชั้น เหมือนที่แฟนคนอื่นเขาทำกัน?”

คุณพูด คุณไม่คิด แต่คนรอบข้างคิด สุดท้าย คนเหล่านั้นก็จะค่อยๆหนีหายไปจากคุณ

ไม่มีใครไม่รักตัวเอง แต่ในขณะที่คุณรักตัวเอง คนอื่นก็รักตัวเองเหมือนกับคุณเช่นกัน บรมครูขงจื้อได้กล่าวไว้ว่า “สิ่งที่ตนไม่ชอบ อย่านำไปให้ผู้อื่น” 

คำพูดบางคำ พูดไปจงใจทำให้คนอื่นเสียหาย เพื่อตนได้รับผลประโยชน์ 

คำพูดบางคำ พูดไปจงใจทำให้คนอื่นเสียหาย แต่ตนกลับพบหายนะที่ย่ำแย่มากกว่า

คุณพูดให้ร้ายคนอื่นเสมอๆ คนที่ได้รับผลกระทบไปทั้งชีวิตมิใช่ใครอื่น ก็คือตัวคุณเอง!

ไม่มีใครไม่ชอบยกตน สังเกตว่า ยามที่คนเราอยู่ด้วยกัน สิ่งที่เราพูดกันก็คือสาธยายเรื่องของตัวเองให้คนอื่นฟัง เรื่องบางเรื่อง ยามคุณโอ้อวดใช่ว่าคนอื่นเขาจะเห็นตาม 

คนเราจะยิ่งใหญ่ได้ ก็ด้วยการพาตนเองไปอยู่ในหัวใจของคนอื่น ในชีวิตของเขา คุณทำอะไรเพื่อเขาแล้วหรือยัง? คำว่าผู้ยิ่งใหญ่ มิใช่ออกจากปากคุณ แต่ต้องออกจากปากคนอื่น ออกจากปากคุณเรียกว่าโอ้อวด ออกจากปากคนอื่นเรียกว่าสรรเสริญ

ละเว้นจากการพูดโกหก คือหนึ่งในศีลห้าของพุทธศาสนา 

คำโกหก คือ เห็นแต่บอกไม่เห็น ไม่เห็นแต่บอกเห็น ถูกพูดให้เป็นผิด ผิดพูดให้เป็นถูก 

มาดูว่าอะไรเกิดขึ้นที่ตลาด?

“ฉันเห็นคนไตที่ตลาด”

กลายเป็น

“ฉันเห็นคนตายที่ตลาด”

และกลายเป็น

“ฉันเห็นคนตายทั้งตลาด”

คำไม่เป็นจริง น่ากลัวเช่นนี้นี่เอง

ความลับ คือสิ่งที่ควรรู้เฉพาะกลุ่ม เช่น ความลับขององค์กร ความลับของบริษัท ความลับของวงศ์ตระกูล ความลับในครอบครัว ความลับของประเทศ ฯลฯ 

หากความลับนั้นมันส่งผลร้ายต่อคนทั้งหลาย หุบปากหอมๆของเราไว้ดีกว่า อย่าให้ชาวประชาพากันต้องเดือดร้อนเลย

ขึ้นชื่อว่าเป็นเรื่องส่วนตัว ย่อมเป็นเรื่องที่ไม่สมควรนำไปเปิดเผย

แต่คนเรา มักชอบขุดคุ้ยเรื่องส่วนตัวของคนอื่น เช่น ความลับของดารามักเป็นที่สนใจของชาวประชา ความรักของผู้มีชื่อเสียงเป็นที่อยากรู้ของคนทั้งหลาย

หากคนที่ถูกขุดคุ้ยคือเรา เราจะรับมือกับสิ่งเหล่านั้นได้หรือไม่? จงเอาใจเขามาใส่ใจเรา

รู้เรื่องส่วนตัวของใคร อย่าได้นำไปบอกคนโน้น แล้วก็สำทับว่า 

“เหยียบไว้เลยนะ อย่าไปบอกใครล่ะ”

คนที่ได้ฟังก็เหยียบไว้ตรงนั้น แต่พอย่างเท้าไปที่อื่น ก็พูดให้คนอื่นฟังต่อ แล้วก็สำทับคำที่ได้ฟังมาว่า

“เหยียบไว้เลยนะ อย่าไปบอกใครเลยเชียว”

ทำไมคนเราต้องสร้างบ้านเพื่อพักอยู่อาศัย? นั่นเป็นเพราะต้องการความปลอดภัยในชีวิตทรัพย์สิน

ทำไมคนเราต้องสวมใส่เสื้อผ้า? ก็เพื่อปกปิดร่างกายมิให้อุดจาด ละอายต่อผู้คน

ดังนั้น คนเราจึงต้องให้ความเคารพต่อกัน อย่าได้เอาเรื่องส่วนตัวของผู้อื่นไปเล่าประจานอย่างสนุกปาก หากคนที่ถูกเล่าลือคือตัวคุณ คุณจะไม่สนุก คุณจะทุกข์ และคุณอาจจะไม่อยากมีชีวิตอยู่ต่อไปในโลกใบนี้อีกก็เป็นได้ขอจงระวัง “เรื่องติฉินนินทา มีแต่เสียไม่มีได้”