ความว่างเปล่า .. ของหัวใจ

กับความรักที่จบลง... ด้วยคราบน้ำตา

กับความรู้สึกที่สูญเสีย.. ไปกับกาลเวลา

กับอารมณ์ที่ทรมานเมื่อ ... เห็นหน้าเขา..

อยากให้ทุกสิ่งทุกอย่างกลับมาเป็นเหมือนเดิม..

แต่คงเป็นไปไม่ได้.....

ยังคงฝังตัวเอง.. ติดกับความหลัง.. ที่ไม่มีวันเป็นเหมือนเดิม...

ยังคงรักและเคารพเสมอนะ

ทุกสิ่งทุกอย่างที่เป็นตัวเธอ.. ทั้งอดีตและปัจจุบัน.. ยอมรับได้ทุกอย่าง..

ขอเพียงแต่ให้เธอกลับมา..

ในความเป็นจริงก็รู้ดี ว่าเวลาไม่มีวันเดินถอยหลัง

ความรักก็เช่นเดียวกัน..

คงมีเพียงฉัน.. ที่ยังพร่ำเพ้ออยู่กับภาพลวงตา..

แต่.. ฉันก็มความสุขปนด้วยคราบน้ำตาทุกครั้งที่ได้นึกถึงภาพคืนวันที่ดีของเรา



........ ณ....... วันนี้....

วันที่เส้นทางเดิน 2 เส้น ที่เคยเดินคู่กัน..

กลับกลายเป็นเส้นขนาน... ที่ไม่มีวันจะเดินทางมาบรรจบกัน..

เวลา..

คือ.. ตัวกำหนด ... อนาคต และกำหนดชีวิตของฉัน..

ทุกคนมีเวลาวันละ 24 ชั่วโมงเท่ากัน..

แต่ทำไม.. ถึงชอบบอกกันว่า "ไม่มีเวลาให้กัน"  ไม่เข้าใจ ไม่เข้าใจ จริง จริง









P.s ขอขอบคุณบทความจาก ความรักดอทคอม

โปรดใช้วิจารณญานในการอ่าน ( ใครเคยอ่านมาแล้วขอโทษด้วยละกัน )