เจ็บซักกี่ครั้งถึงจะพอ...

ฉันมีคนรักมา 2 คน เมื่อก่อนฉันเปรียบเสมือนน้างฟ้าตัวน้อยๆ
ที่มีผู้ชายคนนึงเฝ้าดูแล ห่วงใย และประคองฉันอยางดี
แต่ฉันกลับรู้สึกว่าเค้าดูแลฉันดีเกินไป เกินไปจนฉันทำอะไรไม่เป็น
เลยอยากจะออกไปหาการผจญภัยกับสิ่งที่ฉันไม่เคยเจอมาก่อน
ฉันจึงได้เดินจากผู้ชายคนนี้ไปอย่างไม่มีเหตุผลอะไรมาตอบได้

และแล้ววันหนึ่งฉันเจอกับเทพบุตรรูปงาม คารมดี
และเค้าก็ได้เข้ามาในชีวิตฉัน...ฉันมีความสุขกับเค้าเพียงแค่เดือนเดียว
ฉันกลับมารู้ทีหลังว่า...เค้ามีคนของเขาอยู่แล้ว...ฉันงง...ฉันสับสนมาก
แต่การกระทำของเค้า...คำพูดของเค้า มันทำให้ฉันเชื่อว่าเค้ารักฉัน
แต่คนๆนั้นไม่ไปจากชีวิตของเค้าเอง...ฉันจึงอดทนกับคำว่า รัก ที่ฉันให้เค้า

แต่หลังจากที่ฉันได้รู้ว่าเค้ามีใครอยู่แล้วก่อนฉัน ฉันก็ไม่เคยไว้ใจเค้าเลย
แม้ซักนิด แต่ที่อยู่ก็เพราะ รัก ฉันคิดจะเดินออกมาหลายต่อหลายครั้ง
แต่ก็ทำได้ไม่สำเร็จเลยซักครั้ง  แค่ฉันเดินออกมานิดเดียว เค้าก็ฉุดฉันกลับ
ฉันทั้งระแวง ทั้งขี้สงสัย ทั้งกลัว เป็นบ้าอะไรต่างๆนานา
แต่เขาไม่เคยรู้ถึงความรู้สึกของฉันเลย...เค้าบอกแค่ว่าฉันคิดมากไปเอง

ทำไมถึงออกมาจากรอยเท้าที่เค้าเหยียบย่ำไปวันๆไม่ได้ล่ะ
ฉันกลับทำให้เค้าทุกอย่าง  อย่างที่เค้าต้องการ
ทำให้อย่างที่ไม่เคยทำให้คนที่ดูแลฉันเมื่อครั้งก่อนเลย
วันนี้ฉันรู้สึกเสียใจมากๆที่เวลามันไม่ย้อนกลับให้ฉันแล้ว
ฉันอยากกลับไปทำทุกๆอย่างให้คนที่ดูแลฉันเป็นอย่างดีมาตลอด

แต่ก็ทำไม่ได้...เพราะเค้าได้คนที่มาดูแลเค้าแทนที่นางฟ้าคนนี้แล้ว
ขอให้มีความสุขกับนางฟ้าคนใหม่...
ส่วนฉัน...วันนี้เป็นได้แค่นางฟ้าปีกหัก...ที่ต้องคอยรองมือรองเท้า
เทพบุตร...ซาตานคนนี้ต่อไป