บนถนนแห่งนี้....มีผู้คนมากมาย เดินผ่านมาและผ่านไป
บนถนนแห่งนี้ ฉันก็เป็นหนึ่งในผู้คนเหล่านั้น
ที่ย่างก้าวไปบนเส้นทางที่ไม่รู้จบของชีวิต
ระหว่างทาง ฉันพบกับเพื่อนมากมาย
เราเดินไปด้วยกัน...สนุกสนาน ร่าเริง
วันเวลาเหล่านั้น ผ่านไปเพียงวูบหนึ่ง
แล้วเราก็ต้องจากกัน
บนทางแยกที่ไม่มีวันบรรจบกันอีก
ฉัน...เดินเดียวดายบนถนนสายนี้...โดยไม่มีใครทันสังเกตและเหลียวมอง
ฉัน...เดินอย่างสิ้นหวังบนถนนสายนี้...โดยไม่แม้แต่หยุดพัก
ฉัน...เดินไปบนถนนแห่งนี้...โดยได้พบผู้คนมากมาย ทั้งที่หวังดีและไม่หวังดีต่อฉัน
ฉัน...เดินไปแล้วคิด...ว่าวันเวลาอันน่าเบื่อเหล่านี้
เมื่อไหร่มันจึงจะจบสิ้น
หลายๆครั้งที่ฉัน...เดินไปทั้งที่น้ำตาอาบแก้ม
และหลายครั้งที่ฉัน...จะรู้สึกมีกำลังใจที่จะวิ่งต่อไปข้างหน้า
แต่มีเพียงไม่กี่ครั้ง...ที่จะมีคนมายืนหยัดข้างฉัน...แล้วรับฟังถึงปัญหาต่างๆ
แต่ทุกครั้ง...และทุกเหตุการณ์
ทำให้ฉันได้คิดว่า
คงจะไม่มีใครมาแคร์ฉัน มากไปกว่าตัวฉันเองอีกแล้ว
ฉันปาดน้ำตาออก
เช็ดแผลตามตัว
กรีดร้องออกไปโดยไม่สนใจใคร
และออกก้าวไปข้างหน้า
แม้ไม่มีใครแคร์ฉัน...ก็ไม่ได้หมายความว่า...ฉันจะไม่แคร์ใคร
แม้ไม่มีใครเห็นค่าฉัน...ก็ไม่ได้หมายความว่า...ฉันจะดูถูกเหยียดหยามผู้คน
แม้จะไม่ได้รับความรักและเห็นใจจากใคร...ฉันไม่สน...เพราะฉันมีมันอยู่เต็มหัวใจ
เท้าคู่นี้ออกเดินต่อ บนถนนเส้นเดิม
พร้อมด้วยหัวใจที่เต็มเปี่ยมด้วยพลัง.............
...........................................
กระทู้ร้อนแรงที่สุดของวันนี้
กระทู้ล่าสุด
รูปเด่นน่าดูที่สุดของวันนี้
