เมื่อเจ้าตัวน้อยขี้โมโห

จาอาวอันนี๊ ......... จาอาวอันนี้ ....... กรี๊ดดดดด / อ้ากกกกกกกกก ..... แง .....แง .....

เป็นน้ำเสียงที่คุณพ่อคุณแม่หลาย ๆ คนอาจจะเจอมาบ้างแล้ว กรณีที่ลูกน้อยไปเจอสิ่งที่ถูกใจ แล้วไม่ได้ตามที่ต้องการ หรือกรณีที่มีอะไรไม่พอใจ จนหลาย ๆ คนอาจจะพาลนึกไปว่า

เอ๊ ... นี่ลูกเราเป็นเด็กเจ้าอารมณ์หรือเปล่านะ

อันที่จริงแล้วเป็นเรื่องปกติที่เด็ก ๆ จะโมโหเมื่อเกิดความไม่พอใจได้ค่ะ (ก็ในเมื่อผู้ใหญ่เองยังเกิดอารมณ์แบบนี้ได้เลยนี่หน่า ...)

แต่สิ่งที่คุณพ่อคุณแม่ควรทำสอนให้ลูกรู้จักโมโหแต่พอดี

การโมโหแต่พอดี คือ เด็ก ๆ สามารถโมโหเมื่อเกิดความไม่พอใจได้ แต่ห้ามร้องกรี๊ด ๆ หรือห้ามทำลายข้าวของ อย่างเช่นเมื่อเด็ก ๆ เกิดความโมโหขึ้นมาให้คุณพาแกไปหามุมสงบ ๆ แล้วบอกว่า นั่งรอตรงนี้ก่อนไว้อารมณ์ดีแล้วค่อยออกไปเล่นใหม่

ถ้าเด็ก ๆ ร้องกรี๊ด ๆ หรือขว้างปาข้าวของให้คุณพ่อคุณแม่เข้าไปอุ้มหรือกอดและบอกให้เขานิ่ง แม้ว่าเขาจะดิ้นอย่างไรก็ตาม โดยต้องอุ้มเด็กออกไปจากที่เกิดเหตุการณ์ เช่นเหตุเกิดในบ้านก็พาออกไปนอกบ้าน เหตุเกิดในร้านขายของ ก็พาออกนอกร้าน เหตุเกิดในห้างก็พากลับบ้านทันที

และต้องบอกเขาว่าคุณพ่อ คุณแม่ ไม่อนุญาตให้ทำแบบนี้ ด้วยถ้อยคำที่สั้น ชัดเจน หนักแน่น รวมทั้งการแสดงออกทางสีหน้าว่าคุณเอาจริง

ไม่ใช่ "ไม่ได้นะคะ อย่าทำแบบนี้นะจ๊ะ ไม่เอาค่ะ ๆ อายเค้านะค๊ะลูก" เชื่อเถอะเด็ก ๆ ไม่ฟังคุณหรอกค่ะ

เรื่องแบบนี้คุณพ่อคุณแม่ต้องสอนเขานะคะ อย่าปล่อยไว้เพราะคิดว่าลูกยังเด็ก จริงอยู่ค่ะที่ลูกยังเด็กเลยแสดงพฤติกรรมแบบนี้ แต่นั่นเป็นเพราะว่าเขาไม่รู้ว่าเมื่อเกิดความไม่พอใจควรจะแสดงออกแบบไหน หากว่าพ่อแม่ไม่สอนตั้งแต่เด็ก ๆ พฤติกรรมเหล่านี้จะติดตัวเขาไปจนเขาโตขึ้นเลยนะคะ

และจากการวิจัยพบว่า การที่พ่อแม่ไม่สอนให้ลูกระงับความโกรธตั้งแต่เด็ก ๆ อาจส่งผลให้เขากลายเป็นคนก้าวร้าวได้ และเมื่อเกิดเหตุการณ์ที่ไม่พอใจก็มีแนวโน้มที่จะหนีออกจากบ้านสูง

เด็ก ๆ ก็เหมือนกับผ้าขาวนะคะ ถ้าเราแต่งแต้มสีไหนให้เขา เขาก็จะเป็นอย่างนั้น เช่นเดียวกับผ้าที่พับไว้แล้วอย่างไรเสียมันก็มีรอยพับอยู่ดี ถ้าอยากให้ลูกคุณเป็นอย่างไร ขึ้นอยู่ที่ตัวคุณพ่อคุณแม่ค่ะ
อย่าฝากความหวังให้เป็นหน้าที่ของโรงเรียนเพียงอย่างเดียวเท่านั้นนะคะ