จะสงสารดีมั้ยเนี่ย!!!!

      เรื่องมีอยู่ว่า เต้ย ชายหนุ่มซึ่งย้ายรกรากเข้ากรุงเพื่อประกอบอาชีพการงานอันสุจริต จากเด็กต่างจังหวัด บ้านนอกไกลปืนเที่ยง ปืนบ่ายสุดๆๆ ต้องมาอยู่คนเดียวในเมืองหลวงของประเทศที่มีแต่แสงสีและคนหลอกลวง เต้ยเลยเกิดอาการHomesickเข้าอย่างจังเลย นึกถึงแต่อีพ่อ อีแม่ แม่ใหญ่* รวมถึงหมู่**ที่บ้านเฮา 

     เมื่อถึงช่วงเทศกาลวันหยุดมหา(อันตราย)สงกรานต์ทั้งที เต้ยจึงติดไปเยี่ยมเยียนครอบครัวที่บ้านนอก โดยหมายมั่นปั้นมือจะกลับไปกอดแม่ใหญ่ที่เป็นทั้งยายและเพื่อนให้ลูกโทนยามเยาว์ให้หายคิดถึง
     
     ระหว่างทางกลับบ้านในตอนค่ำ เขาขับรถผ่านไปเห็น หญิงชราอาวุโสที่อายุอันนามไม่น่าจะต่ำกว่าหกสิบปีเป็นอย่างน้อย มือก็ถือตะเกียงที่ใกล้จะดับแหล่ะมิดับแหล่ กำลังก้มๆเงยๆเหมือนจะหาบางสิ่งบางอย่างอยู่ ด้วยความคิดถึงทีมีต่อแม่ใหญ่ที่รักอยู่แล้วจึงเกิดความสงสาร จอดรถแล้วจะลงไปช่วยยายคนนั้น

     เต้ย:"ยายครับหาอะไรอยู่หรอ นี่ก็มืดค่ำแล้วนะ มันอันตราย"
     ยายแก่:"ฮือๆ ฟุดฟิดๆ ยายกำลังหาเงินเหรียญบาทเพื่อจะรวบรวมไปซื้อข้าวกินวันพรุ่งนี้ที่ยายทำตกไว้จ้า ยายหาตั้งนานแล้วยังไม่เจอเลย พ่อหนุ่มจะช่วยยายหาหรอจ๊ะ"
     เต้ย:ด้วยความสงสาร"ยายเอาเงิน(เหรียญ10)นี่ไปแล้วกันยายจะได้ไม่ต้องหาอีกมันคงไม่เจอหรอก มืดแล้ว"
     ยายแก่:"ขอบใจมากนะจ๊ะพ่อหนุ่มขอให้เจริญๆๆนะ"ขอบคุณจบคับตะเกียงแล้วจากไป

     หลายวันต่อมาเต้ยอยู่บ้านมานานแล้วต้องรีบกลับไปทำงานที่บางกอกต่อ เขาก็ได้ขับรถผ่านทางเดิม ที่เดิม เวลาเดิม และยายแก่หน้าคุ้นๆมากๆๆๆคนเดิม เต้ยจึงลงจากรถเดินไปหายายแก่คนนั้นทันที

      เต้ย:"ยายทำเงินหายอีกแล้วหรอครับ"
     ยายแก่:เงยหน้ามาเห็นหนุ่มผู้ใจดีคนเดิม..จึงยิ้มแยกเขี้ยวให้"ใช่แล้วจ้า...แต่พ่อหนุ่มไม่ต้องให้เงินยายอีกหรอกนะ"
     เต้ย:ด้วยความงงงัน"ทำไมหล่ะยาย"
     ยายแก่:"นี่มันเป็นกลวิธีในการขอทานที่ได้ผลดีที่สุด...ขอบใจสำหรับเงิน 10 บาทนะหลานเอ๊ย"พูดจบก็เดินจากไปพร้อมกับความมึนงง ของหนุ่มหน้ามนนามว่าเต้ย

         
     เมื่อเช้าระหว่างทางเดินมาทำงาน นู๋มะลิสังเกตุเห็นขอทานนั่งกันให้ลึ่มตามทางเดินบาทวิถี บนสะพานลอย หรือแม้แต่บนรถเมล์ บางครั้งยังเคยเห็นด้วยนิสัยของนางเอก นู๋มะลิเห็นแล้วก็อดสงสารไม่ได้อยากให้เงินทีละเยอะๆเหมือนกัน (แอ๊บเป็นนางเอก เอ้ย ไม่ใช่ อยากทำบุญจริงๆ) แต่ด้วยสภาพเศรษฐกิจกระเป๋าเงินของข้าน้อยนี้มันไม่เอื้ออำนวย (แค่เดือนชนเดือนนี่ก็บุญมากมายแล้ว อิอิ)ไว้รวยเมื่อไหร่ค่อยว่ากัน ดีกว่าเนอะๆ