กาแฟหรือถ้วยกาแฟ

         วันหนึ่ง ศิษย์เก่ามหาวิทยาลัยชื่อดัง นัดรวมตัวกันเพื่อกลับไปเยี่ยมอาจารย์ และสถาบัน ทั้งอาจารย์และศิษย์ต่างไม่ได้เจอกันมานานจึงมีเรื่องคุยกันมากมาย แต่ไม่ช้าวงสนทนาก็เริ่มเปลี่ยนไปเป็นการพร่ำบ่นเกี่ยวกับความเครียดในเรื่องการทำงานและปัญหาชีวิต ฝ่ายอาจารย์นั่งฝั่งอย่างสงบพร้อมกันนั้นก็เสนอเลี้ยงกาแฟกลุ่มลูกศิษย์เก่า

อาจารย์เดินเข้าไปในห้องครัวแล้วกลับออกมา พร้อมกับกาแฟเหยือกโตและถ้วยกาแฟในรูปแบบต่างๆ บ้างเป็นถ้วยกระเบื้อง บ้างเป็นถ้วยพลาสติก และบ้างทำด้วยแก้ว โดยบางใบเป็นแบบพื้นๆ ธรรมดา บางใบก็สวยวิจิตรดูสูงค่า เมื่ออาจารย์วางเหยือกกาแฟลง ก็บอกให้เหล่าลูกศิษย์แต่ละคนจัดการดื่มกาแฟกันเอาเอง ตามสบาย

เมื่อลูกศิษย์ต่างมีถ้วยกาแฟในมือกันทุกคนแล้ว อาจารย์ก็กล่าวว่า “ลองสังเกตดูกันหรือเปล่าว่า ถ้วยสวยๆ แพงๆ ถูกเลือกไปหมด เหลือไว้แต่ถ้วยธรรมดาราคาถูก 

ก็เป็นเรื่องปกตินะที่พวกเธอต่างก็มักจะเลือกสิ่งที่ดีที่สุดให้กับตนเอง ซึ่งนี้คือที่มาของความเครียดและปัญหาทั้งหลายแหล่ในชีวิต ในขณะที่สิ่งที่พวกเธอต้องการแท้จริงแล้วคือ กาแฟไม่ใช่ถ้วยกาแฟ แต่จิตสำนึกกลับนำพาไปเลือกถ้วยและมิหนำซ่ำยังคอยชำเลืองมองถ้วยของคนอื่นๆ อีกด้วย”

หากชีวิต คือ กาแฟ 
หน้าที่การงานตำแหน่งต่างๆ ในสังคมก็คือ ถ้วยกาแฟ 

มันเป็นเพียงเครื่องมืออุปกรณ์ช่วยหยิบจับหรือประคองชีวิตของเรา มันไม่ได้ทำให้เนื้อหาจริงๆ ของชีวิตเปลี่ยนไป และบางครั้งการมัวไปเพ่งเล็งที่ถ้วยใส่กาแฟมากเกินไปก็ทำให้เราลืมที่จะใส่ใจกับรสชาติของ กาแฟ…

ว่าแต่...วันนี้กาแฟของคุณรสชาติเป็นยังไงบ้างล่ะ…!?

ที่มา fwd mail