ขำขำ : ถือโชคลางและของขลัง

บุญหนักกับเพื่อนอีกสามคนเป็นก๊วนกอล์ฟวันเสาร์ เวลา 09.00 น.ของสนามกอล์ฟพาร์กินฉันมาหลายปี เมื่อ
ไม่นานมานี้เพื่อนร่วมก๊วนคนหนึ่งเสียชีวิตด้วยอุบัติเหตุ เขาพยายามหาเพื่อนร่วมก๊วนคนใหม่ วันหนึ่งเขาพบ
กับบุญเมฆสมาชิกใหม่ของสนาม

บุญหนัก : คุณบุญเมฆมาเล่นกอล์ฟในก๊วนผมไหมครับ วันเสาร์เวลา 09.00 น.
บุญเมฆ : ยินดีครับ แต่ว่า....เออ...ผมอาจมาสาย 15 นาทีนะครับ

เช้าวันเสาร์ เมื่อบุญหนักกับเพื่อนๆมาถึงพวกเขาเห็นบุญเมฆมารออยู่ก่อนแล้ว บุญเมฆเล่นกอล์ฟด้วยมือขวา
เขาเล่นดีเหลือเกินจึงเล่นชนะเพื่อนในก๊วนทุกคน ก่อนจะจากกันวันนั้น

บุญหนัก : วันเสาร์หน้ามาเล่นอีกนะครับ เวลาออกรอบ 09.00 น.
บุญเมฆ : ยินดีครับ แต่....เออ....ผมอาจมาสายสัก 15 นาทีนะครับ

เช้าวันเสาร์ เมื่อบุญหนักกับเพื่อนๆมาถึงพวกเขาเห็นบุญเมฆมารออยู่ก่อนแล้วเ ช่นเคย วันนี้บุญเมฆเล่นด้วย
มือซ้าย เขาเล่นได้ดีเหมือนเดิมเมื่อครบ 18 หลุมเขาจึงชนะทุกคนในก๊วน เหตุการณ์เกิดขึ้นอย่างนี้ทุกเสาร์
เป็นเวลา 3 เดือนติดต่อกันจนครั้งสุดท้าย

บุญหนัก : วันเสาร์หน้ามาเล่นอีกไหมครับ ?
บุญเมฆ : มาครับมา แต่ว่า... ผมอาจมาสาย 15 นาทีนะครับ

บุญหนัก : คุณบุญเมฆ ผมมีเรื่องสงสัยอยากถาม บางวันคุณเล่นด้วยมือขวาบางวันคุณเล่นด้วยมือซ้ายเพราะ
อะไร ? และผมได้ยินคุณพูดว่าคุณอาจมาสาย 15 นาที แต่ผมเห็นคุณมาตรงเวลาทุกครั้งเลย

บุญเมฆ : อ๋อ ผมเป็นคนถือโชคลางครับ ตอนผมตื่นนอนถ้าผมเห็นเมียผมนอนตะแคงขวา วันนั้นผมจะตี
กอล์ฟด้วยมือขวา แต่ถ้าเห็นเมียผมนอนตะแคงซ้ายวันนั้นผมก็จะตีกอล์ฟด้วยมือซ้าย

บุญหนัก : อ้าว แล้วถ้าเมียคุณนอนหงายละ คุณจะตีด้วยมือไหน ?

บุญเมฆ : อ๋อ ถ้าเมียผมนอนหงาย ผมก็จะมาสาย 15 นาทีครับ