คติชีวิต : ความรักกับความเข้าใจ

คติชีวิต : ความรักกับความเข้าใจ 

ความรัก

ทำให้บุคคลเป็นได้หลายอย่าง

….ทำให้คนเป็นนักผจญภัย

….เป็นคนอคติ

….เป็นมหาโจร

เป็นคนใจดีที่สุด และใจร้ายที่สุด

รวมความว่า…

ความรักอาจทำให้เป็นคนสมบูรณ์
และเสียคน คนได้เท่าๆ กัน

 

ความเข้าใจกัน

ทำให้คนเห็นอกเห็นใจกัน

ความเห็นอกเห็นใจกัน  ทำให้คนรักกัน

ความรักที่มีพื้นฐานจากความเห็นอกเห็นใจนั้น

เป็นความรักที่นุ่มนวลและมั่นคง

เหมือนเส้นไหมที่ควั่นเป็นเกลียวแล้วยากนักที่จะดึงให้ขาดได้

 

ความรักคือความหวานแห่งชีวิต

ความรักคือความขมแห่งชีวิต

ความรักคือความกระเทือนใจอย่างอย่างแรง

ซึ่งสืบเนื่องมาจากสิ่งที่พอใจ

ความรักคือยาพิษ

ความรักคือความตื่นเต้นยินดี

ความรักคือความชอบพออย่างผูกพันได้ทั้งนั้น

แล้วแต่ใครจะไปพบมุมไหนของความรักเข้า

 

ดังนั้นความรักจึงเป็นเหมือนบรรยากาศของโลก

ใครอยู่มุมหนาวก็ร้องว่า “โลกนี้หนาวจริง”

ใครอยู่มุมร้อนก็ร้องว่า “โลกนี้ร้อนเหลือเกิน”

และคนที่อยู่มุมหนาวก็ใช่ว่าจะหนาวอยู่เสมอไป

คนที่อยู่มุมร้อนก็เช่นกัน

 

บรรยากาศของโลกมีร้อน ๆ หนาว ๆ ฉันใด

บรรยากาศแห่งความรักก็ฉันนั้น

ย่อมทำให้คนร้อนๆ หนาว ๆ

เซื่องซึมเศร้าโศก

หัวเราะร่าเริง

ประเดี๋ยวหัวเราะ ประเดี๋ยวร้องไห้  ไม่แน่นอนเสียเลย

 

คนมีความรัก จึงมักกระทำอะไร ๆ โดยไม่ค่อยยุติธรรม

ทั้งนี้มิใช่เขาเป็นคนไม่ยุติธรรม

เขามีความสำนึกในความยุติธรรมดีอยู่

แต่ความรักนั่นเอง ทำจิตใจของคนให้ความยุติธรรมจางลง

มีความเข้มข้นน้อยลง

 

ขอบคุณที่มา  ::  http://dhammatan.wordpress.com