เพื่อน...คือคนแปลกหน้าคนแรก...ที่ทำให้เรารู้จักความรัก
นอกเหนือจากคนในครอบครัว...ที่เรารักกันมาตั้งแต่เกิด
เพื่อน...โผล่หัวมาตอนโต...เป็นใครไม่รู้...แล้วจู่ๆ วันหนึ่งเราก็รักมันได้
ฉันมองความรักเพื่อน...เป็นความรักที่น่าเคารพยกย่อง
แต่ต้องเป็นเพื่อนแท้ด้วยนะ...เพื่อน...จะรักกันแบบพอดีๆ
ไม่หวง...ไม่หึง...ไม่ต้องการอะไรตอบแทน...เรารักกันแบบสบายๆ
มีปัญหาปรึกษากัน...มีเรื่องเดือดร้อนช่วยกัน...
มีอะไรไม่สบายใจปรับทุกข์กัน
แต่ในขณะเดียวกัน...ต่างคนต่างก็มีโลกของตัวเอง
เธอมีแฟนฉันไม่ว่า...เธอสนุกของเธอไป...
เราต่างยินดีในความสุขของกันและกัน
ไม่ต้องมาเจอกัน...ก็ยังห่วงกัน...คิดถึงกัน...
ถามไถ่สารทุกข์สุขดิบกันอยู่เสมอ
ถ้ามั่นใจว่าเจอเพื่อนแท้แล้ว...เชื่อเถอะว่า...
ไม่ว่าเราจะห่างกันยังไง...เราจะถึงกัน
และเราจะไม่มีวันเลิกคบกัน...เพราะเธอไปมีเพื่อนใหม่...
ต่างฝ่ายต่างมีเพื่อนใหม่...ก็ยังเป็นเพื่อนกันได้...
มันเป็นความรักที่ไม่มีเงื่อนไข
คนบางคนบอกว่า...คุยกับเพื่อนได้ทุกเรื่อง...
แต่คุยกับแฟน...กับพ่อแม่ได้บางเรื่อง
นี่แหละ...ที่มันเป็นความรักที่ประหลาด...แต่งดงาม
มันมี ความเข้าใจ...ไว้ใจ...เชื่อใจ...ในจุดสมดุล
ลองเอาความรักแบบนี้...ไปใช้กับคนอื่นดูบ้าง...
แล้าเราจะได้รับรักตอบโดยไม่ต้องร้องขอเลย
leelacheewit
กระทู้ร้อนแรงที่สุดของวันนี้
กระทู้ล่าสุด
รูปเด่นน่าดูที่สุดของวันนี้
