คุณเคยชิมกาแฟไหม ?
เรียกฉันว่าดาลิน หญิงสาวชะเง้ยตาอันเศร้าสร้อยขึ้นมองป้ายที่ติดตระหง่านอยู่หน้าร้าน เธอเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา..
“ ร้าน..ละมุนรัก ” รอยยิ้มบางๆแต้มขึ้นที่ปากเรียวของหญิงสาวก่อนที่เธอจะเปิดประตูเข้าไปแล้วลงนั่งตรงเก้าอี้บาร์เล็กๆรูปหัวใจ สาวน้อยคนหนึ่ง..เจ้าของร้านหรือพนักงานก็ไม่ทราบได้ซึ่งยืนอยู่ด้านในเค้าท์เตอร์ กำลังกวักไกว่มือไม้ไปมาพลางก็ก้มๆเงยๆเหมือนกำลังจะหาบางสิ่งบางอย่างอยู่ “ เฮ้ยยยยย…หายไปไหนน้า… อยู่ไหน อยู่ไหนกันนะ… ” “ หาอะไรอยู่เหรอค่ะ? ” หญิงสาวเอ่ยขึ้นพร้อมทั้งขยับตัวเบาๆออกจากเก้าอี้บาร์ตัวเล็กเพื่อจะช่วยหาอีกแรง “ น้ำเชื่อมค่ะ อ่า…อยู่ไหนกันน้า~~~~ T^T ” สาวน้อยตอบไปพลางห็ชะงักหน้าขึ้นมองลูกค้าสาวที่แสดงน้ำใจจะช่วยเธอหาของก่อนที่สายตาของสาวน้อยจะชงักไปหยุดที่ขวดพลาสติกซึ่งบรรจุน้ำเชื่อมเอาไว้เต็มขวด “ เจอล่ะ.. ^0^ ” สาวน้อยยิ้มรับหญิงสาวผู้เป็นลูกค้าก่อนจะเอื้อมมือไปหยิบขวดพลาสติกขวดนั้นแล้วเปิกจุกเทน้ำเชื่อมใส่แก้วกาแฟใบเล็กน่ารัก “ กิ๊งๆ.. ” ช้อนถูกคนให้กาแฟเข้ากันดีก่อนจะถูกยกไปเสิร์ฟ สาวน้อยเดินกลับมาที่เค้าท์เตอร์ด้วยใบหน้ายิ้มแย้มพร้อมกับลักยิ้มตายีของเธอที่ทำให้ใครต่อใครต่างก็รู้สึกได้ถึงความเป็นมิตรของสาวน้อยผู้นี้ “ จะรับอะไรดีค่ะ?? ” เสียงใสๆเอ่ยถามหญิงสาวตรงหน้าอย่างเป็นมิตร “ อะไร..ก็ได้ค่ะ..” เสียงแผ่วเบาปนเศร้าเอ่ยตอบกลับไปทว่ามันช่างเป็นเสียงที่เรียบเฉยเสมือนประดังว่าเธอไม่ได้สนใจในคำถามของผู้ถามสักเท่าไหร่ “ อะไรก็ได้ อืมมม…” สาวน้อยเท้าคางกับเค้าท์เตอร์
“ ตัวเลือกอยู่ตรงหน้า อยู่ที่ว่าจะเลือกอะไรนะค่ะ^ ^ ” สาวน้อยยิ้มพร้อมทั้งยื่นเมนูให้หญิงสาวที่นั่งหน้าเศร้าสร้อยอยู่ก่อนจะเอ่ยต่อไปว่า “ เรียกฉันว่าดาลินก็ได้ค่ะ รับรองว่าถ้าได้ลองเครื่องดื่มร้านนี้จะต้องติดใจกลับมาอีกแน่นอน ” สาวน้อย ‘ดาลิน’ พูดพลางจัดวางแก้วให้เป็นระเบียบ “ คุณดาลินค่ะ ความรักมันเจ็บปวดนะคะ ทำไม…ทำไม..ความรัก..ต้องทำให้เราเจ็บปวด…” หญิงสาวตรงหน้าพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ ตาทั้งสองข้างของเธอเริ่มแดงก่ำ ไม่นานนักหยดน้ำใสๆก็เอ่อล้นออกมาจากดวงตาทั้งสองข้างทั้งที่ในมือของเธอก็พลางหยิบเมนูขึ้นมาดูทั้งน้ำตา “ อืมม…ความรักก็คล้ายๆกับกาแฟนะค่ะ เสน่ห์ของกาแฟคือรสขมเฝื่อน… ” ดาลินหยุดพูดก่อนที่จะหยิบเมนูมาจากมือหญิงสาวแล้วพลิกไปอีกด้านหนึ่งซึ่งเต็มไปด้วยชื่อกาแฟให้กับลูกค้าสาวตรงหน้า จากนั้นดาลินก็เอ่ยขึ้นต่อ “ ถามคนรักกาแฟดูสิค่ะ ถ้าเราดื่มกาแฟที่ไม่มีรสขมเฝื่อน กาแฟถ้วยนั่นก็คงไม่เหมือนกาแฟเอาเสียเลย… เหมือนกับความรักที่ยังไงซะมันก็มาพร้อมความทุกข์ ความเจ็บปวดปะปนกันไป
ถ้าเข้าใจความรักบางทีความเจ็บปวดที่คุณพบเจออยู่ก็อาจจะลดน้อยลงไปบ้างนะค่ะ ^ ^ ”
“แต่มันก็…มันก็ยัง..ฮึกก ..เจ็บ..ปวด ..” “ เวลาดื่มกาแฟมันมักจะทิ้งรสเฝื่อนขมไว้ให้ลิ้นของเราได้รับรส เพราะฉันชอบกาแฟต่อให้มันมีรสขมฉันก็ยังจะดื่มมันต่อไป ฉะนั้น…ถึงมันจะขมแต่ก็นั้นแหละเราต่างก็ชอบมันไม่ใช่เหรอค่ะ ^ ^?? ” คำตอบที่ดาลินกล่าวมาเสมือนว่าจะเป็นฝ่ายดาลินมากกว่าที่ต้องการจะถามหญิงสาวตรงหน้า “ ความรักกับกาแฟ… ” มือของหญิงยกขึ้นเช็ดน้ำตาที่อาบแก้มเบาๆก่อนที่รอยยิ้มจางๆจะถูกระบายขึ้นมาทักทายดาลินราวกับว่ามันอยากจะขอบคุณสำหรับข้อคิดดีๆที่ได้จากสาวน้อยตรงหน้า “ ว่าแต่ ขอคิดค่าปรึกษาเป็นออเดอร์กาแฟสักแก้วนะค่ะ คิคิ ^ _^ ” “ คาปูชิโน่แก้วหนึ่งค่ะ กำลังดีไม่ขมจนเกินไป… ”
หญิงสาวตอบอย่างเป็นมิตรมากกว่าเดิมพร้อมกันกับที่ในตอนนี้ความเศร้าที่มีอยู่ในใจของเธอในตอนแรกก็ค่อยๆคลายลงไปบ้างแล้ว หล่อนนึกขอบคุณดาลิน สาวน้อยผู้เป็นมิตรคนนี้จริงๆ
“ นี้ค่ะ ดื่มให้หมดเลยนะค่ะ รับรองว่าอร่อยสุดๆแน่นอนค่ะ ^ ^+ ” ดาลินยื่นแก้วกาแฟคาปูชิโน่ให้หญิงสาว
“ ขอบคุณสำหรับคำแนะนำดีๆนะค่ะ ^ ^ ” หญิงสาวไม่ลืมที่จะเอ่ยคำขอบคุณที่อยู่ในใจออกมา ดาลินก้มหน้ารับเบาๆก่อนจะยิ้มตอบ
………………………………………………………………………………………………………………………
“ ไม่ว่าความรักของคุณจะเป็นแบบไหน ….
‘ความรัก’ ก็นำพาทั้งความทุกข์และความสุขมาเยือนในใจของเราทุกคน
ขมบ้างหวานบ้างแต่มันก็คือรสของกาแฟ แล้วคุณล่ะเคยดื่มกาแฟไหม?? แต่ที่แน่ๆคงไม่มีใครที่เคยดื่มกาแฟแล้วบอกว่า มันไม่ขม…” ดาลินวางดินสอลงแล้วจดจ้องกับถ้อยคำที่เธอได้ขีดเขียนลงในไดอารี่สำหรับวันนี้ เธอไม่ชอบเขียนถึงชีวิตในแต่ะวันของเธอให้ยืดยาวมันจึงเป็นเพียงข้อความที่แสนกระชับไม่กี่ข้อความ
สาวน้อยวางไดอารี่ลงบนตรงโต๊ะข้างหัวเตียงก่อนจะเอื้อมมือไปปิดไฟ เธอหลับตาลงในความมืดสนิทเพื่อจะพักผ่อนและเตรียมพร้อมสำหรับเช้าวันใหม่ที่กำลังจะมาถึง
----------------------------------------------------------------------------------------------
กระทู้ร้อนแรงที่สุดของวันนี้
กระทู้ล่าสุด
รูปเด่นน่าดูที่สุดของวันนี้
