คุณค่าที่แท้จริงแห่งกาลเวลา...

คุณค่าที่แท้จริงแห่งกาลเวลา...

เราเข้าใจเรื่องราวของเวลาอย่างที่เคยเข้าใจอย่างนี้บ้างหรือเปล่า...


ตอนเด็กๆ ... เมื่ออยากไปทะเล
เราคิดถึงเรื่องราวของน้ำใสๆ ทรายสวยๆ ทิวทัศน์ที่มีบรรยากาศดีๆ
จริงสิไปทะเลบางครั้งเขาบอกว่าต้องออกอาการแบบเหงาๆ
เท้าที่ย่ำไปบนพื้นทรายรวมกับระลอกคลื่นที่กระทบฝั่ง
สายลมและแสงแดดไม่ว่ายามเช้าสดใสหรือว่ายามบ่ายแก่ๆเมื่อพระอาทิตย์จะตกยังไงก็ยังคงมีเสน่ห์


ตอนเด็กๆ ... เมื่อคิดถึงเรื่องราวของภูเขา
เราคิดถึงป่าเขียวขจี เราคิดถึงน้ำตกหรือลำธารที่เย็นชื่นใจ
เราคิดถึงพันธ์ไม้ป่าที่สวยๆ ต้นไม่ใหญ่ที่ทะมึนน่าเกรงขาม
ยังคงคิดถึงเรื่องราวของนกและผีเสื้อสวยงาม และยังมีสัตว์ป่าที่ยังคงมีอยู่
ที่สำคัญคือการผจญภัยมากมายไม่ว่าจะเดินป่า หรือพักแรม แล้วยังเสน่ห์อีกมากมาย


ตอนเด็กๆ ... เมื่อคิดถึงมื้ออาหาร
เราคิดถึงโต๊ะและบรรยากาศที่แสนจะโรแมนติก อยากมีห้องสวยๆแบบในหนังนะ
อาหารบนโต๊ะต้องมีเยอะที่สุด และแน่นอนต้องมีอาหารโปรดด้วย
ยิ่งวันไหนมีอาหารที่เราชอบที่สุดในโลกบนโต๊ะ วันนั้นมื้ออาหารก็จะดีที่สุดในโลกเลย


ตอนเด็กๆ...
เรามองสิ่งรอบข้างด้วยความกระวนกระวายเพื่อเรียกร้องเพื่อให้ได้มา
บางโอกาสเราหงุดหงิดกับบรรยากาศที่ไม่เหมือนอย่างในละครที่มีแต่ความสุข
เรามักจะเรียกร้องมากมายไม่ว่าจะเป็นตุ๊กตาสวยๆ เจ้าอุลตร้าแมนหรือเจ้ามดแดงตัวโปรด ของขวัญหรือสิ่งของภายนอกที่อยากได้ ต้องอย่างนั้นต้องอย่างนี้ อะไรๆก็ไม่ถูกใจไปหมด


แล้วเวลาก็ผ่านไป

เราเริ่มรู้ว่าไปทะเลที่ไหนมันก็เป็นทะเล มีน้ำมีหาดทราย มีสายลมและกลิ่นไอของทะเล

เราเริ่มรู้ว่าไปภูเขามันก็มีป่าที่มีลำธาร มีสีเขียวของต้นไม้ ภูเขาก็คือภูเขานั่นแหละ

เราเริ่มรู้ว่าทานอาหารอย่างมากก็แค่อิ่มไม่ว่าอาหารจะดีหรือไม่

สถานที่จะเป็นอย่างไรก็ไม่สำคัญ แหม่มันก็กินอิ่มเหมือนกันนั้นแหละ

เราเริ่มรู้ว่าข้อเรียกร้องหลายอย่างไม่ใช่เรื่องจำเป็นถึงที่สุด


บางโอกาสถึงขนาดบอกว่าอะไรก็ได้ ...เพราะอะไร ?

เพราะเมื่อเวลาแห่งชีวิตผ่านไปจนเราเข้าใจ ...


เราจะรู้ว่า ...ไปทะเลก็ไร้ค่า ...


ไปภูเขาก็ไม่ได้มีความสุข ...


ทานอาหารที่ว่าเลิศรส ...บรรยากาศที่ว่าสุดยอดก็ไร้ความรู้สึกที่ดี ...


การเรียกร้องและอยากได้ดูเหมือนจะมีข้อจำกัดน้อยลง...

เพราะทุกอย่างแม้เราจะได้ แต่เราไม่มีคนมี่เรารักหรือคนที่เราเคารพอยู่ด้วย

ชีวิตของเราจะเหลืออะไร ?...

คุณค่าของเวลาที่แท้จริงคือการที่เราได้อยู่กับคนที่เรารัก ...


หรืออยู่กับคนที่รักเราต่างหาก...

อย่ามัวแต่เรียกร้องสิ่งที่เป็นมายา ...จนลืมความสำคัญของคนดีที่อยู่เคียงข้าง ...

เหมือนภาษิตที่ว่า ...


"บางครั้งเราจะรู้คุณค่าของสิ่งใดสิ่งหนึ่ง


ก็ต่อเมื่อสูญเสียสิ่งนั้นไป แล้วเราก็ไม่สามารถเรียกเอาวันเก่าๆที่ดีกลับมาได้อีกเลย" *





"การสำนึกผิดเปรียบเสมือนกระจกบานหนึ่ง ที่สามารถสะท้อนให้เราเห็นถึงความผิดพลาด


ของตนเองอย่างแจ่มชัด..และทำให้เรามีโอกาสแก้ไขข้อผิดพลาดให้ถูกต้องขึ้น"


Heinrich Heine


กวีชาวเยอรมันนี ค.ศ 1797-1856


 

.................................................................................    

 * ขอขอบคุณ  :  หนอนน้อย 

 ปล. จะ copy ไปต่อก้อไม่ว่า แต่กรุณายกเครดิตไปด้วย  ขอบคุณค่ะ

คุณค่าที่แท้จริงแห่งกาลเวลา...


เครดิต :
 

ข่าวดารา ข่าวในกระแส บน Facebook อัพเดตไว เร็วทันใจ คลิกที่นี่!!
กระทู้เด็ดน่าแชร์