คุณพูดแบบไหนกัน

เพราะมนุษย์เรามีอุปนิสัย ความชอบ ความเกลียดแตกต่างกันไป คนบางคนโดยแซว โดนค่อนขอด ก็ไม่ใส่ใจหัวเราะร่าได้ทั้งวัน แต่อีกหลายๆ คน แค่โดนติเรื่องเล็กน้อย ก็กัดฟันกรอดๆ คิดในใจว่า แค้นนี้ต้องชำระ สิบปีก็ยังไม่สาย และสิ่งที่ทำให้มนุษย์ทุกคนผิดใจกันง่ายที่สุด เชื่ออย่างสนิทใจว่าเป็น การพูด

ยังยิงกันกระจาย นับประสาอะไรกับการที่เราพูด พูด พูด แล้วก็พูด อยู่ทุกวัน (บางคนอาจจะทั้งวัน) มันต้องมีสักคำ ที่ออกจากปากเราแล้วไปสร้างความกินแหนงแคลงใจกับคนอื่นบ้างล่ะน่า ต่อไปนี้เป็นข้อเตือนใจในเรื่องการพูดที่ควรจะได้ระลึกไว้ก่อนจะกล่าวถ้อยคำใดออกมา

ก่อนที่จะพูดจาวิสาสะกับใคร ใคร่ครวญ และพินิจพิเคราะห์ให้ถี่ถ้วนเหมาะใจเสียก่อน พูดความจริง ไพเราะ ชัดถ้อยชัดคำ ไม่โกหกพกลม

บางคนพูดไปก่อนแล้วค่อยมาคิดได้ คนประเภทนี้ส่วนใหญ่มักจะลาโลกเพราะ ไข้โป้ง มาเยอะแล้ว

เคยรู้จัก เพื่อนสาวหน้าตาจิ้มลิ้มน่ารักคนหนึ่ง แต่งตัวดี ดูมีชาติตระกูล เวลาเรานัดกันไปเที่ยวเป็นกลุ่ม เพื่อนคนนี้มักติโน่นตินี่เรื่องการแต่งกายของแต่ละคน เธอพูดทีเล่นทีจริงว่า แหมวันนี้แต่งตัว พยายามจะสวยนะ (พร้อมทำหน้าสะใจ) น่านนน ถ้าหวังดีอยากจะแนะนำเพื่อนนะ คำพูดมีตั้งเยอะแยะให้เลือกใช้ เช่น ฉันว่าเธอไม่น่าใส่สร้อยเส้นนั้นนะ หรือ เราว่าเธอใส่สีแดงไม่ขึ้นเลย แต่เธอกลับเลือกคำพูดที่เสียดแทงใจ ทำให้เขาได้รับความอับอาย สวยใสไร้สติอย่างนี้ใครจะอยากเสวนาด้วยล่ะ

เพื่อนนักเรียนที่มีความคิดเห็นไม่ลงรอยกัน เห็นอีกฝ่ายทำอะไรพลาดเป็นไม่ได้ต้องตามไปกัด แทะ ทึ้ง กระแทก แดกดันอีกฝ่ายด้วยความสะใจ อ่ะฮ่า สะใจครับ สะใจมาก แล้วอย่าลืมระวังหลังไว้ล่ะ เพราะคุณกำลังสร้างศัตรูตัวฉกาจขึ้นมาแล้ว ซึ่งเขาคงจะรอวันที่คุณพลาดเหมือนกัน ถ้าโกรธก็ไม่ต้องพูด ขณะที่อารมณ์ของคุณคุกรุ่นไปด้วยเพลิงโทสะ อาจจะเผลอลั่นวาจาเลวร้ายออกมา ซึ่งก่อให้เกิดผลเสียต่อตนเองในภายหลัง เช่น สูญเสียความน่าเชื่อถือที่ผู้อื่นมีต่อคุณไป ก็สิ่งที่พูดออกไปแล้ว คุณสามารถเรียกเก็บกลับคืนได้หรือ?

การรู้จักขอโทษ เป็นการยอมรับว่าเราเป็นผู้ผิด ไม่ใช่ผู้แพ้นะครับ แค่ขอโทษคำเดียว มันไม่ทำให้คุณเสียศักดิ์ศรี หรือเป็นบุคคลล้มละลายหรอก มีแต่คนจะนิยมยกย่องคุณ เพราะคนที่ทำผิด และยอมรับผิด นี่สิ............เรียกเขาว่า คนจริง

ควรไต่ถามให้ได้เรื่องได้ราวเสียก่อนตัดสินใจจะพูดอะไรออกไป เพราะผลแห่งการกระทำอาจจะนำความเสียใจมาสู่คุณชั่วชีวิต

ฉันอยากจะพูดซะอย่างใครจะทำไม ฉันมีทั้งตำแหน่ง อำนาจใหญ่โต ใครจะมาทำอะไรฉันได้ ผมไม่เถียงครับ แต่อย่าลืมนะครับว่า ลาภ ยศ สรรเสริญ อำนาจ วาสนา มีได้ก็เสื่อมได้ เมื่อถึงเวลาที่คุณสูญเสียอำนาจ ลาภ ยศ ที่เคยเป็นเกราะกันภัยให้ เมื่อนั้นอะไรจะเกิดขึ้น .........เสียวแทนคุณจริง จริ๊ง

แหล่งที่มา: บอร์ดรวมเรื่องน่าอ่าน