จะทำไปทำไม...ในเมื่ออย่างไรก็ไร้ค่าเท่ากัน

อาจจะพูดได้ว่าที่คบกับเธอมาก็ยาวนาน
นับแต่เป็นเพื่อน...จนเกินเพื่อน...
จนความสัมพันธ์ถอยหลังมาอยู่ระหว่างคำว่าเพื่อนกับแฟน
แล้วมันก็ถอยหลังลงเหมือนแค่เพื่อน...แต่เธอก็ว่าเรายังเป็นแฟน
...วนไปมาอยู่อย่างนี้...กี่ครั้งไม่อยากจำ
เธอไม่เคยยืนยันความรู้สึกที่ให้กับฉันเลย
ปล่อยให้ฉันบ้าไปคนเดียว...อย่างนั้น
ก็รู้สาเหตุดีแก่ใจ...แต่เพราะรักเธอถึงปล่อยให้เป็นไป
เพียงแต่วันนี้มันถึงจุดๆหนึ่งที่ฉันอดทนไม่ไหว...



เธอชอบพูดชอบติฉัน
เวลาที่เธอไปเจอใครที่เธอถูกใจ..แม้เพียงผิวเผิน
ชอบมาพูดว่าทำไมฉันไม่ทำอย่างนั้น...ไม่เป็นอย่างนี้
ชอบมาพูดว่าคงรักฉันได้มากขึ้นถ้าฉันเป็นแบบคนนั้นคนนี้
ฉันขอถามคำหนึ่งนะ
...แล้วตกลงเธอรักฉันที่ไหนกัน...
หรือว่าไม่รักเลย...



ใช่ ฉันรู้ดีว่าความรู้สึกที่เธอให้มานั้น
แม้สายลมยังดูจะเชื่อถือได้ยิ่งกว่า
แต่ก็ยอม...เผื่อเธอจะเห็นตัวตนที่แท้จริงของฉันบ้าง
เปล่า...เธอไม่เห็น
และที่สำคัญ...ไม่พยายามค้นหา
แม้เพียงหันมามองก็ไม่ทำ
เธอมองแต่คนอื่น
...คนที่มีความจริงใจให้เธอเพียงน้อยนิด...
เหมือนที่เธอให้กับฉัน



อย่าโทษฉันถ้าความสัมพันธ์เราต้องจบลง
เพียงเพราะฉันไม่ทำตามที่เธออยากให้ฉันเป็น
ทำไมฉันถึงไม่ทำตามที่เธอร้องขอน่ะหรือ
เพราะฉันรู้น่ะสิว่า
ถึงทำไป...เธอก็คงมีข้อเรียกร้องต่อไม่จบสิ้น
เพราะเธอไม่เคยพอใจอะไรในตัวฉัน
การเปลี่ยนแปลงตัวเองคงไม่ทำให้เธอรักฉันขึ้นมาจริงอย่างที่เธอพูด
...ฉันเชื่อแบบนี้...

แล้วฉันจะทำไปทำไม...ในเมื่ออย่างไรก็ไร้ค่าเท่ากัน



- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

  ขอบคุณ   Anna