ทั้งที่เรียนรู้แล้วว่าเข้ากันไม่ได้
ดีกันสองวัน ทะเลาะกันห้าวัน แต่ก็ยังจะทนคบกันต่อ
โดยให้เหตุผลของการทนอยู่ว่า "เหนื่อยที่จะต้องไปเริ่มคบกับคนใหม่"
อยากถามจริงๆ.....
แล้วจะไม่เหนื่อยใจมากกว่านี้หรอ
ที่ต้องคบกับคนที่ไม่เข้าใจกันอีกต่อไป
อย่าพยายามยึดใครไว้เพราะความเหงา
อย่าพยายามต่อจิ๊กซอว์ชิ้นที่ผิด
หลังจากที่หันจิ๊กซอว์นั้นครบทุกด้านแล้ว...ยังไม่สามารถต่อได้ลงล็อค
ถ้าเป็นอย่างนี้จงวางมันลงซะ
แล้วเปิดโอกาสให้ตัวเองได้ค้นหาชิ้นใหม่มาลองต่อดู
เราก็แน่ใจทุกครั้งว่า"ผู้ชายคนนี้ไม่สามารถที่จะทำให้หัวใจเราอุ่นพอ"
แล้วเราจะปิดประตูขังตัวเองทำไม
มีเขาแล้วไม่เหงาก็จริง
แต่ต้องร้องไห้อาทิตย์ละห้าวัน มันคุ้มกันเหรอ?
การบอกเลิก แล้วกลับมาอยู่กับตัวเองอีกครั้งเป็นสิ่งที่ยาก
แต่จริงหรือเปล่า?
บางครั้งเราก็ต้องหัดทำในสิ่งยากๆให้เป็นบ้าง
อย่าใช้ชีวิตและมีความรักแบบเอาง่ายเข้าว่า
ฝึกหายใจด้วยหัวใจของตนเอง...
แล้วหัวใจก็จะเข้มแข็งมากขึ้นเรื่อยๆ
คนที่ใช่นั้น...ก็รอเราอยู่
แต่วันที่รอคอยวันนั้น...จะไม่มีวันเดินทางมาถึงเลย
ถ้าเรายังไม่ยอมวางจิ๊กซอว์ชิ้นที่ผิดลง
และยังใช้เวลาหมดไปกับการอดทนอยู่กับคนที่ไม่ใช่
ขอบคุณ forward mail ดีๆ จาก ปอนด์ซ่า / มีสุข
กระทู้ร้อนแรงที่สุดของวันนี้
กระทู้ล่าสุด
รูปเด่นน่าดูที่สุดของวันนี้
