จึงเป็นความโศกเศร้า...

จึงเป็นความโศกเศร้า...



หยาบกระด้างหนอกระไรได้เพียงนั้น

รูปรอยเธอ - ฉัน เมื่อสั่นไหว...

ปริแยกแตกต่างอยู่ข้างใน...แก่นแกนดวงใจและใดกัน ?...

มิดชิดเราปิดซ่อน...ยอกย้อนโดยเปลือกเราเลือกสรร

ปริกะเทาะอยู่ระหว่างของบางวัน...

เราพลิกหันด้านละเอียดละเมียด - ดู

ผลัดเวียนเปลี่ยนกันชม...แง่คมลับเร้นเราเห็นอยู่

แง่งามเราเล่าเรื่องดูเฟื่องฟู...ชั่วครู่แยกย้าย - เราคล้ายคลึง

เราดื่มกินจนสิ้นหวัง...กระทั่งภายใน - หยั่งไม่ถึง

กลวงเปล่าราวว่าที่ก้นบึง...ก้นบึ้งของเราลึกเท่าเทียม...

มืดไร้อยู่ไพศาล...เกินการและเล็มให้เต็มเปี่ยม...

เมื่อบางขณะเราตระเตรียม...

เพื่อเล่ห์เหลี่ยมหลอกล่อจนพอใจ

โดยความขลาดเขลาในเท่าทัน

รูปรอยเธอ - ฉัน เมื่อสั่นไหว...

ลอมรวมพิษร้ายอยู่ภายใน

ก่อกำเนิดสิ่งใหม่ - ดวงใจเรา...

หล่อหลอมประสงค์ร้ายอยู่ภายใน

หยาบกระด้างถึงเพียงใด...ใครคาดเดา ?...



บทกวี_ยอดฉัตร บุพศิริ





 


"คนบางคนมีชีวิตอยู่อย่างคน คนบางคนมีชีวิตอยู่คล้ายคน
คนบางคนมีชีวิตอยู่โดยไม่รู้ว่าตัวเองเป็นคน..."


อี้หมิง.







ขอบคุณ  novakaty


จึงเป็นความโศกเศร้า...


จึงเป็นความโศกเศร้า...


เครดิต :
 

ข่าวดารา ข่าวในกระแส บน Facebook อัพเดตไว เร็วทันใจ คลิกที่นี่!!
กระทู้เด็ดน่าแชร์