ชีวิตสะเพร่า

ชีวิตสะเพร่า


ชีวิตสะเพร่า

วิถีชีวิตของผู้คนในปัจจุบัน
มักดำเนินไปโดยขาดความรู้สึกตัว
จึงมักกลายเป็นเรื่อง...ฉาบฉวย สะเพร่า
ตื้นเขินและไร้แก่นสาร
จริงหรือไม่
ที่เรามักจะอ่านบอร์ด นิทรรศการ

หรือหนังสือสักเล่มให้ผ่านข้อความทั้งหลายไปอย่างรีบร้อน
ราวกับจะเร่งให้มันจบเร็วๆ โดยไม่มีเวลาจะชื่นชม
และซึมซาบกับสารัตถะของมันได้ อย่างเพียงพอ

จริงหรือเปล่า
ที่เมื่อเราเข้าไปทำหน้าที่นักศึกษาในห้องเรียน
ความยินดีของเรา
ไม่ได้อยู่ที่การเปิดสมุดขึ้น เมื่อต้นชั่วโมงสอน
หากแต่อยู่ที่ การได้ปิดสมุดลง เมื่อหมดชั่วโมงเรียน
ความรู้อันหลากหลาย ที่อาจารย์ยัดเยียดให้
ไม่ใช่สิ่งที่เราชื่นชม
หากแต่คือ
ภาระของเรา
เมื่อเวลาปลายเทอมกรายมาถึง


เราไม่ต้องการเรียนรู้อะไรเยอะๆ
แต่เราอยากได้คะแนนเยอะๆ
เราไม่ได้ต้องการความรู้
เราต้องการแต่เพียง
.. สอบผ่าน ..
จนได้ปริญญา

เราไม่ต้องการสาระ
เราต้องการเพียง
เครื่องหมายรับประกันคุณภาพ
ว่าเรามี
..สาระ..เท่านั้น

เราเป็นคนหนึ่งกับเขาด้วยหรือเปล่า
ที่ไม่มีเวลาให้กับการสัมผัสคุณค่าอันยิ่งใหญ่ของชีวิต
เพราะต้องใช้เวลาของชีวิตให้กับการดิ้นรน แสวงหา
คุณค่า มายาทางสังคม ชื่อเสียง เกียรติภูมิ เงินทอง
หน้าตา ค่านิยม
และแล้ว เราก็พบกับความฉุกละหุก เร่งรีบ
เหน็ดเหนื่อยอ่อนล้า
ในการวิ่งไล่ไขว้คว้าคุณค่าเหล่านั้น


หวาดกลัวว่า
จะไม่ได้การยอมรับจากสังคม
จากคนรอบข้างและจากตัวเอง
ยะโส โอหัง เมื่อได้ครอบครองคุณค่านั้นสมประสงค์
แล้ววางอำนาจข่มขู่ ผู้ที่ไม่อาจมีเหมือนเรา

ถ้าเราไม่ระวังตัว
เราจะค่อยๆ กลายเป็นคนพิการมืดบอด
ต่อคุณค่าอันแท้จริงของชีวิต..มากขึ้นทุกที




ขอบคุณบทความจากทำดีดอทเน็ต(จั่นเจา)

เครดิต :
 

ข่าวดารา ข่าวในกระแส บน Facebook อัพเดตไว เร็วทันใจ คลิกที่นี่!!
กระทู้เด็ดน่าแชร์