ทำงานให้ตายก็ไม่รุ่ง หากคุณเป็นแบบนี้

หมกมุ่นกับตัวเอง คิดถึงแต่ตัวเองเป็นสำคัญโดยไม่สนใจคนรอบข้าง แม้ว่าจะเป็นงานที่ต้องทำงานกับคนอื่นคุณก็ไม่ยอมร้องขอความช่วยเหลือใด ๆ จากเพื่อนร่วมทีมเลย ตรงกันข้ามคุณกลับอาสาทำเองทั้งหมด และคอยสั่งคนอื่น ๆ ไปทำงานอย่างอื่นแทน หรือ ให้ทำงานนิดหน่อยเท่าที่คุณต้องการเท่านั้น ลักษณะแบบนี้มันก็ไม่คงไม่ต่างอะไรกับเผด็จการหรอกนะคะ

ยึดติดกับผลงานมากเกินไป แม้ว่าคุณจะวางแผนมาเป็นอย่างดีว่า เราจะต้องเริ่มจากตรงไป แล้วต่อด้วยตรงนี้ เมื่อมันไม่เป็นไปตามนั้นก็ไม่เป็นไป ไม่ต้องเครียด สู้ทำงานด้วยความสนุกจะดีกว่า แล้วงานที่ออกมาก็จะดีตามไปเอง

กลัวการพูดต่อหน้าคนมาก ๆ อันนี้ก็น่าเห็นใจหากว่า คุณเป็นพวกขี้อายนะคะ แต่ว่าคุณก็ควรจะฝึกพูดหน้ากระจกบ่อย ๆ นะคะ เพราะไม่ว่างานที่ทำจะออกมาดีเลิศแค่ไหน แต่ถ้าไม่มีใครเข้าใจก็ก็จบกัน วิธีที่จะสื่อให้คนอื่นเข้าใจงานที่คุณทำก็คือการพูดให้คนอื่นฟังว่างานที่ทำออกมานั้นมันเป็นอย่างไร แรก ๆ คุณอาจจะเขิน ๆ ลองคิดเสียว่าคุณพูดให้เพื่อนคุณฟังก็ได้ค่ะ จะได้ลดความตื่นเต้นลงไปบ้าง หมั่นฝึกพูดบ่อย ๆ เดี๋ยวก็จะชินเองค่ะ

ท้อถอยง่าย ๆ หรือเปล่า แม้ว่าคุณจะโดนตำหนิว่างานที่คุณทำมันห่วยบรม ให้เอาคำที่โดนตำหนินั้นมาเป็นศัตรูแล้วตั้งรบกับมันใหม่ค่ะ ไม่มีใครจะทำอะไรเก่งไปได้ทุกอย่างหรอก แต่ที่แน่ ๆ ก็คืออย่ามัวแต่โทษว่าตัวเองไม่ดีอย่างนั้นอย่างนี้ เพราะต่อให้คุณพูดให้ตายก็ไม่มีอะไรดีขึ้นมา นอกเสียจากว่า เริ่มต้นใหม่แค่นั้นเองค่ะ

อย่าลืมให้ใจกับงานที่ทำก่อน แล้วงานจะให้ผลที่ดีกลับมาค่ะ