ทำไม...พ่อแม่ทอดทิ้งลูก ?

ทรัพย์สมบัติภานนอกหรือสิ่งที่เราเพียรแสวงหามาตลอดชีวิตนั้น ไม่สามารถที่จะนำติดตัวไปด้วยได้เมื่อตายไป หากสิ่งที่เราจะนำติดตัวไปเมื่อตายไปนั้น กลับกลายเป็น กรรรมดี กรรมชั่ว เท่านั้น โดยที่ผลกรรมเหล่านี้จะติดตามเราไปจนทุกภพทุกชาติด้วยซ้ำไป

คนเราที่เกิดมานั้น

ล้วนยังมีกิเลส กรรม และผลของกรรม กันทุกคน แม้แต่พ่อแม่ของเรา พ่อแม่ซึ่งเป็นที่อาศัยเกิดของบุคคลผู้ยังมีกรรมอยู่เหล่านั้น

ส่วนรายที่ลูกมีอุปนิสัยคล้ายคลึงกับพ่อแม่ ก็เพราะเขาได้เคยอบรมตนอย่างเดียวกันมา จนมีโอกาสได้มาเกิดเป็น พ่อ แม่ พี่น้องกันอีก เพราะเขาเหล่านั้นอาศัยกรรมเป็นแดนเกิดนั่นเอง

นอกจากนี้ ยังกล่าวได้ว่า

พ่อ - แม่ เป็นผู้มีบุญคุณต่อลูกอย่างประมาณมิได้ เพราะได้ทุ่มเทความรัก ความปรานี ความเสียสละให้แก่ลูก ตลอดจนทุกสิ่งทุกอย่างยากที่จะหาใครเสมอเหมือนได้

หลายคนคงจะสงสัยว่า

ถ้าพ่อ - แม่เป็นเช่นนี้ทุกคน โลกเรา ประเทศเราก็คงจะไม่มีเด็กกำพร้าที่ถูกพ่อแม่ทอดทิ้งไว้ตามสถานที่ต่างๆ ตามที่เราได้เห็นจากข่าวทั้งในโทรทัศน์ และในหน้าหนังสือพิมพ์บ่อยๆ ด้วยเหตุนี้จึงเกิดคำถามที่ว่า "ทำไม ? พ่อแม่ทอดทิ้งลูก"

ในหน้าหนังสือพิมพ์ฉบับหนึ่งได้พาดหัวข่าวว่า "แม่ใจโหด ไข่ทิ้งขยะ" โดยเสนอรายละเอียดของข่าวไว้ดังนี้

"ทารกยุคไฮเทค ถูกแม่ตัดใจทิ้งไว้ในกองขยะ หญิงลูกเจ็ดผ่านไปพบ อุ้มไปแจ้งตำรวจขอรับไปเลี้ยงเอง ทั้งที่ตัวเองมีอาชีพรับ ระหว่างรอรับเอกสารหลักฐานจากประชาสงเคราะห์จังหวัด ข้าราชการสงสาร พากันบริจาคเงินเป็นค่านมให้จำนวนหนึ่ง

เมื่อเวลา 14.30 น.

ถัดจากวันเกิดเหตุ ร.ต.อ. ชินกร แก้วช่าง ร้อยเวร สภ.อ.เมืองฉะเชิงเทรา ได้รับแจ้งความจาก นางสุนันท์ แก้วนพรัตน์ อายุ 39 ปี ซึ่งอยู่บ้านเลขที่ 42 หมู่ที่ 1 ตำบลบางคล้า อำเภอบางคล้า จังหวัดฉะเชิงเทรา

"ก่อนมาแจ้งความ ดิฉันได้เดินไปธุระ ขณะที่ผ่านไปทางกองขยะเทศบาลเมืองฉะเชิงเทรา บนถนนสายฉะเชิงเทรา - บางปะกง ก็ได้ยินเสียงทารกร้องอยู่บนกองขยะที่สูงประมาณ 10 เมตร

ดิฉันคิดว่าคงมีคนอาศัยอยู่บนกองขยะ

แต่พอมองสำรวจตรวจดูก็ไม่พบใคร จึงเดินขึ้นไปบนกองขยะ ก็พบทารกเพศหญิงอายุประมาณ 3 เดือน ถูกทิ้งไว้ในสภาพตัวล่อนจ้อน ไม่มีเสื้อผ้าแม้แต่ชิ้นเดียว มีมดค้นไฟกัดตามตัวและหูตาเต็มไปหมด เด็กถูกปล่อยทิ้งให้ร้งอยู่นานจนหน้าตาเขียวคล้ำไปหมด ด้วยความสงสารดิฉันจึงนำทารกเคราะห์ร้ายมาพบตำรวจนี่แหละค่ะ"

ภายหลังจากแจ้งความแล้ว

ก็ไม่มีผู้ใดเมตตาที่จะนำเด็กรายนี้ไปเลี้ยง นางสุนันท์จึงตัดสินใจจะนำไปเลี้ยงเสียเอง ทั้งๆ ที่นางสุนันท์มีอาชีพเป็นคนรับจ้าง ซ้ำมีลูกชายหญิงแล้วถึงเจ็ดคน เจ้าหน้าที่ตำรวจได้ทำหนังสือให้นางสุนันท์ไปพบ นายเกริกศักดิ์ บุญเนียน ประชาสงเคราะห์จังหวัด เพื่อทำหลักฐานเอาเด็กไปเลี้ยงเป็นบุตรบุญธรรม

แต่ก่อนที่จะขึ้นไปบนศาลากลางจังหวัด

เพื่อพบประชาสงเคราะห์จังหวัดนั้น ก็ได้มีหญิงสาวอายุประมาณ 18 ปีคนหนึ่ง มาพบนางสุนันท์และออกปากจะขอรับเด็กไปเลี้ยงดู โดยจะจ่ายเงินให้นางสุนันท์ 200 ด้วย นางสุนันท์จึงให้หญิงสาวคนนั้นไปพบเจ้าหน้าที่ตำรวจด้วยกันเพื่อแจ้งให้ตำรวจทราบเป็นหลักฐาน แต่หญิงสาวกลับไม่ยอมไปพบตำรวจ และได้หลบหน้าหนีไปทันที

สนับสนุนข้อคิดนานาสาระโดย: