แล้วเมื่อเบ่งอีกหน่อย เจอไข่ใบเล็กๆใสๆนี่เต็มเลยจนต้องเอากะละมังมารอง
แล้วปรกติเป็นคนที่ฝันอะไรไปพอตื่นมาก็ลืม ถ้าจะได้เป๊ะส่วนใหญ่เป็นฝันลางบอกเหตุ(และแม่นเสมอ)
ฉันพยายามไม่คิดอะไรมาก กินยาคุมมาตั้งหลายปี ลืมกินโคตรน้อย เคยกินโพสตินอร์ก็บ่อย แถมเป็นคนสูบบุหรี่จัดอีกตะหาก(สูบวันละซอง)
มดลูกไม่น่าเทพขนาดนั้นหรอกน่า
จนช่วงวันที่10กว่าของเดือนตุลา วันที่รอบเดือนใกล้มา ฝันนั้นยังหลอนอยู่.....
อาการอะไรไม่มีเลย แต่เหมือนเป็นลางสังหรณ์ตั้งแต่ความฝันนั้น ฉันเล่าให้(อดีตแฟน)ฟัง เจ้าตัวให้ซื้อที่ตรวจครรภ์มาลองเช็คดู
ฉันก็ลองขำๆ
"..................................................."
2ขีดขึ้นมาชัดๆเน้นๆ ไม่ต้องรอลุ้นใดๆทั้งสิ้น ไม่ต้องเพ่ง
เอาน่า อาจจะบังเอิญผลผิด (อดีต)แฟนซื้อมาให้ลองเทสตอนเช้าอีกรอบก็เหมือนเดิม
จะซื้อมาเทสซ้ำกี่อันไม่มีทีท่าว่าจะจางลงเล้ยยยย
ดูผลเทสแล้วก็เครียด ได้แต่นั่งมอง ปากไม่วายยังพ่นบุหรี่ผุยๆ
ในหัวมีแต่"จะทำไงดี จะทำไงดี จะเก็บไว้ จะเอาออก"
เรื่องพ่อแม่ -> อยากตัดสินใจให้ดีวางแผนเป็นรูปเป็นร่างให้ชัดเจนก่อนค่อยบอกทีเดียว วกกลับไปก่อนหน้านี้ ปรกติแม่เราจะเป็นพวกWorking Womanขั้นสุด(ทำงานเป็นเจ้าคนนายคน มุมมองและทัศนิคติมากกว่าพ่อด้วยซ้ำ) แม่เคยบอกไว้ว่าแม่ไม่ซีเรียสเรื่องทำแท้งวัยเรียน ออกจะยุยงลูกด้วยซ้ำ แนวถ้าท้องแล้วต้องทิ้งอนาคตตัวเองและลูกก็เอาออกเถอะลูก
(อดีต)แฟน -> พูดคุยแต่สิ่งที่ฉันรู้อยู่แล้ว จากการที่ฉันรู้จักเขามานาน โปรไฟล์แฟน(เก่า)คืออายุมากกว่าฉัน2ปี ทำงานแล้ว รายได้2หมื่นกว่า เลี้ยงตัวเองได้ มีหนี้บัตรเครดิตพอประมาณ ยังไม่มีทรัพย์สินบ้านรถส่วนตัว เอาตรงๆจากที่รู้ว่าแฟนเก่าเขาสมัยเรียนมหาลัยก็เคยทำแท้งฉันก็พอรู้คำตอบของเขาดี รู้ว่าเขาจะตอบ"ยังไม่พร้อม" "ไม่พร้อมก็เอาออกเถอะ" "ทำไมถึงอยากเก็บไว้?" "เหตุผลที่อยากเก็บไว้คือ?" "ใช้เหตุผล ตัดสินใจดีๆ อย่าใช้อารมณ์" และมั่นใจว่าเขาต้องบอก"นอกจากเรื่องนี้ B(เขา)ยังมีเรื่องอื่นเครียดกว่าA(เรา)อีก" ฉันมั่นใจ และฉันรู้ดีว่าเขาต้องอ้างคำนี้ เพราะฉันรู้ดีกว่าเขาต้องเหนื่อยกับงานแค่ไหน และฉันรู้จักเขามานานพอที่จะรู้ว่าเขาต้องอ้างคำเหล่านี้แน่ๆ ใช่สิ ฉันมันเด็กโข่งที่ยังเกาะบ้านกินและแค่เรียนอยู่ แต่เขาจะ30มีภาระหน้าที่ มีงานมีการทำ ความเครียดมันต้องมากกว่าฉันอยู่แล้ว
วันที่23ตุลา ภายนอกฉันดูไม่แยแส ตอนว่างนั่งดูแต่ซีรีย์อยากหนีความจริง ในหัวคิดแต่ว่าจะทำไงดีๆๆๆๆๆๆๆๆ เปิดคอมมานั่งหาข้อมูล หาคลีนิค เครียดมาก ปรึกษาใครไม่ได้ กับเพื่อนที่สนิทก็ไม่อยากเอาเรื่องส่วนตัวไปบอกใคร บอกตรงๆว่ากลัวรับคำตอบไม่ได้ บวกกับไม่ไว้ใจ บอก(อดีต)แฟนก็มีแต่ยุยงส่งเสริม หาคำพูดหล่อๆให้เราเอาออก
เชื่อไหมคุณ เพื่อนคนแรกที่ฉันบอกว่าฉันท้อง เพื่อนคนแรกที่ปลอบใจฉัน คือแฟนเก่าแต่ชาติปางก่อน แฟนคนแรกที่ฉันเคยทิ้งไปตอนเข้ามหาลัย ตอนนี้เรา2คนไม่ได้มีเยื่อใยไม่มีอะไรแล้ว เป็นแค่เพื่อนด่าทางไลน์ วันๆด่ากันมันส์สรัดๆ ด่าเอาฮา วันที่ฉันบอกมันว่าฉันท้อง ฉันเครียดอยากตาย มันด่าฉัน ตอนฉันบอกฉันจะเป็นซิงเกิลมัม มันคนเดียวเท่านั้นที่บอกว่า"กุรู้ว่าถ้าเมิงพยายาม เมิงทำได้" นี่พิมพ์ไปยังซึ้งน้ำตาไหล
วกกลับมาวันที่23ตุลา เมื่อคืนนี้ หรือเมื่อกี้ ไม่ใช่ดิ ซักตี2-3วันนี้แหละ
อดีตแฟนฉันมาค้างเหมือนทุกที ฉันนั่งเครียดกลั้นน้ำตาไหล ฉันพยายามเงียบไม่เอาเรื่องนี้มาคุยแต่ก็หลุดปากไปจนได้
เขาพูดประโยคที่ฉันรู้อยู่แล้ว เคยไหม คนฟังก็ฟังไปเงียบๆ ทุกประโยคที่เขาพูดมันก็ถูกของเขา ฉันไม่เถียง ฉันได้แต่ยิ้มเยาะ"กุว่าแล้วว่าต้องพูดคำนี้" และต้องปิดด้วยท่าไม้ตายแน่ๆ ที่ฉันคิดไว้เขาพูดครบเลยจ้า แต่ฉันเลือกที่จะเงียบนะ เพราะเบื่อกับคำแก้ตัว
สิ่งที่เขาพูด : "Bก็ร่วมทำก็ต้องร่วมรับผิดชอบ เอาไว้ไปหาหมอกัน จะไปตอนไหนเดี๋ยวไปด้วย"
สิ่งที่ฉันคิด : รับผิดชอบอะไร? รับผิดชอบอย่างไร? ดีแต่พูดเอาหล่อ หมอที่เขาพูดเหมือนจะหลอกให้ตายใจ เมื่อฉันถามกลับไม่ใช่ฝากครรภ์ เขาหมายถึงหาหมอทำแท้งจ้า สิ่งที่เขาบอกจะรับผิดชอบรู้ๆกันอยู่....เขาหมายถึงค่าทำแท้ง ในเมื่อสิ่งที่คุณพูดออกมามีแค่คำว่ายังไม่พร้อมจะให้ฉันเอาออกท่าเดียว
-
สิ่งที่เขาพูด : "ใช้เหตุผลตัดสินใจ อย่าใช้อารมณ์"
สิ่งที่ฉันคิด : ใช่ ฉันรู้ว่าถ้าฉันเลือกเก็บเด็กไว้อนาคตฉันดับวูบแน่นอน ฉันเหมือนผีแม่ลูกอ่อนเข้าสิง ฉันใช้แต่อารมณ์ ฉันเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าก้อนเนื้อในท้องฉันมันมีดีอะไรขนาดต้องเอาชีวิตเข้าแลก อีกอย่างไม่ใช่เพราะฉันกลัวบาปกลัวกรรม ฉันเป็นคนไม่นับถือศาสนายึดหลักความจริงเป็นที่ตั้ง ที่เขาพูดมาคือถูกต้องมากๆคือใช้แค่อารมณ์ เหตุผลฉันง่อยมาก.....มดลูกจะพังแหล่ไม่พังแหล่ สุขภาพไม่เคยใส่ใจ นั่งเซ็งไปยังสูบบุหรี่ผุยๆไปวันละซอง ขนาดนี้แล้วเด็กยังมาเกิดได้แสดงว่าเขาคงอยากอยู่กับเรามากเลยล่ะ
-
สิ่งที่เขาพูด : "จะเอาไว้ก็ต้องคิดดีๆ ตัดสินใจดีๆ วางแผนดีๆ"
สิ่งที่ฉันคิด : เขาพูดถูก ฉันไม่เถียง เงินเก็บฉันไม่มี อนาคตฉันไม่มี ไม่รู้ ตอนนี้ได้แต่เสิร์ชเน็ทหาข้อมูลใช้สิทธิคนไทยในการฝากท้อง หาข้อมูลนั่นนี่ และเขาไม่เคยพูดเลยซักครั้งว่าจะช่วยอะไรฉัน ฉันเองก็ไม่ได้ถามเพราะไม่ได้คาดหวังจากเขาแต่แรกเช่นกัน
-
และแล้วก็เจอท่าไม้ตาย
สิ่งที่เขาพูด : "Bมีเรื่องให้เครียดมากกว่าMตั้งเยอะ"
สิ่งที่ฉันคิด : ใช่อีก ยิ่งฟังฉันยิ่งรู้สึกว่าคนที่ควรเอาออกคือผู้ชายคนนี้ ไม่ใช่เด็ก อย่างที่บอกก่อนนี้ ฉันรู้ว่าเขาต้องพูดคำนี้ มันเจ็บตรงที่เขาพูดจริงด้วยว่ะค่ะ ยิ่งฟังยิ่งรู้สึกว่าโดนข่ม แบบชีวิตเมิงแค่เรียนเอง จะเอาเด็กไว้คนที่ต้องเครียดต้องรับผิดชอบต้องทำงานหาเงินคือกุนี่ แค่เรื่องงานตอนนี้กุก็เครียดพอเยอะละ คำพูดเหล่านี้รวมๆกันทำให้ฉันรู้ว่าจะบอกยังไงคนมันยังไม่พร้อมก็ยังไม่พร้อม อย่าไปอยู่ให้เป็นภาระเขาเลย จัดการเองดีกว่า
-
นั่นยังไม่เท่าไหร่
หลังจากนอนกอดกันในบรรยากาศใบ้รับประทานพักนึงฉันปวดฉี่ค่ะ ไปฉี่สิคะจะฉี่รดที่นอนหรอ
กลับมาอีกทีอดีตแฟนนอนแผ่นิ่งเงียบ ฉันนึกว่าจะนอนกันละ บวกกับไม่พอใจที่โดนไซโคให้เอาเด็กออกด้วย เลยนอนตะแคงหันหนี
คำพูดเบาๆลอยมา คำพูดที่นำพาฉันประสาทแดร๊กยิ่งกว่าคือคำว่า
"ขนาดนี้แล้วMยังนอนหันหนีไม่สนใจความรู้สึกBเลย..." แล้วก็ลุกไปสูบบุหรี่ตรงระเบียง ปล่อยฉันเงิ่บปนงงไป
ในใจฉันคิด
"เอ๊าาาา?!! คือไร? คนท้องอยู่นี่ คนแพ้ท้องอยู่นี่ คนเครียดอยู่นี่ คนที่ตัดสินใจจะเอาไว้ คนที่ตัดสินใจจะเป็นซิงเกิ้ลมัมอยู่นี่ แต่ตูต้องตามแคร์ความรู้สึกคุณท่าน??!! มันใช่เรื่องป่ะเนี่ย โอ้ยยยยยยยยยย ต้องการไรวะครัช"
คือคิดไปร้องไห้ เสียใจปนโกรธ ปนงง คุมโปงร้องไห้บ้านแตก กุไม่ไหวแล้วโว้ยยยยยยยยยยยยย
ช่วงที่เขาสูบบุหรี่ที่ระเบียง ฉันวิ่งไปหยิบแจคเกทกับกระเป๋าตังค์ ไม่เอามือถืออะไรทั้งนั้น เสื้อผ้าหน้าผมช่างแม่มละ
เวลาตี3 ฉันจากมาเงียบๆ นี่ไม่ใช่การทะเลาะแล้วฉันง้องแง้ง ฉันไม่ได้ต้องการประชดใคร ฉันไม่ได้อยากให้ใครมาตามง้อ ฉันไม่ใช่ว่าไม่รักตัวเอง
คือคุณเข้าใจไหมว่าฉันโตมากับความคิดตนเป็นที่พึ่งแห่งตนตั้งแต่เด็ก เรื่องการระวังตัวตอนไปไหนมาไหนตอนกลางดึกสำหรับฉันคือปรกติ(พวกนกฮูก ตื่นกลางคืน นอนกลางวัน) ฉันต้องการเวลา!!! เวลานั่งทบทวนรอบด้าน ไม่เอาแล้วที่นั่งร้องไห้ปรึกษาอดีตแฟนเพื่อฟังคำพูดหวานหูปลอบใจ
คำพูดที่เหมือนจะดูดีแต่เนื้อแท้คือไม่พร้อมก็เอาออก
ครั้งแรกที่ฉันเป็นแบบนี้คือครั้งแรกที่ฉันตัดสินใจเดินออกจากครอบครัวตัวเอง และครั้งนี้ฉันก็ต้องการเวลาตัดสินอนาคตตัวเอง
ฉันเครียดและท้อแท้กับชีวิตถึงขีดสุด ไร้หนทางมาก ฉันเดินตรงเข้าเซเว่นตัดสินใจซื้อบุหรี่ซองสุดท้ายแม้จะรู้ว่ามันไม่ดี
ฉันนั่งร้านกาแฟที่เปิด24ชั่วโมงขบคิดต่างๆนาๆ อยากตายก็อยากตาย อยากรอดก็อยากรอด
จบที่.....มาตั้งกระทู้บ่นระบายในพันทิปดีกว่าอย่างน้อยก็มีเพื่อนๆรับปรึกษาคนแปลกหน้าในเน็ทดีกว่านั่งฟังอดีตแฟนไซโคให้เอาออกล่ะวะ
บอกตรงๆเหตุผลที่ฉันติดสินใจเก็บเด็กนั้น.....ไม่รู้เหมือนกันว่ะค่ะ สัญชาติญาณความเป็นแม่เข้าสิงมั้ง ฉันรู้แค่ว่าต้องพยายาม คนอื่นมีปัญหากว่าฉันยังผ่านมาได้ ฉันก็ต้องทำได้ล่ะวะ เอาวะ ก้าวแรก ต้องเลิกบุหรี่เด็ดขาด!!ต่อไปคือเด็ก พ่อแม่ 9ล9 สารพัดปัญหากำลังรอฉันอยู่
สิ่งที่ฉันอยากได้ยินจากอดีตแฟนก็ไม่ได้มากมายอะไร แค่คำปลอบใจก็เพียงพอ ไม่ใช่แบบ....คำพูดซอฟท์สุดๆ พ่นรัวๆถามเป็นชุด จะเลี้ยงยังไง จะเอาเงินที่ไหน เรื่องเรียนจะทำไง บลาๆๆๆๆ จบที่....ยังไม่พร้อม เอาออก สเตปเดิมๆ
สุดท้ายนี้
ขอบคุณไอสัด ที่ให้กำลังใจ แม้จะเป็นคำพูดสั้นๆไม่กี่ประโยคแต่เป็นคนเดียวที่ให้กำลังใจฉัน ซึ้งมากกกกกกก
(เบรคนิด แฟนเก่าที่ให้กำลังใจชื่อจริงขึ้นต้นออกเสียงว่าสัดจึงเรียกไอสัดกันเป็นปรกติ)
ขอบคุณอดีตแฟนที่สอนให้ฉันรู้จักธาตุแท้ของมนุษย์มากขึ้นอีก
ขอบคุณคนอ่านที่ยอมอ่านอะไรยืดเยื้อยาวเฟื้อยแม้คุณจะไม่ได้อะไรเลย
ขอบคุณค่ะ
กระทู้ร้อนแรงที่สุดของวันนี้
กระทู้ล่าสุด
รูปเด่นน่าดูที่สุดของวันนี้
