ลูกหินน้อย ก็มีหัวใจ

แม้จะพูดและเคลื่อนไหวไม่ได้ แต่ "ก้อนหิน" ก็มีจิตใจ
ก้อนหินแม่ มาสั่งเสียร่ำลาก้อนหินลูกๆ ทั้ง 5 ของเธอ
"นายช่างผู้มีพระคุณกำลังจะปลูกบ้านใหม่
แม่ต้องไปผสมอยู่ในปูนก่อกำแพงของท่าน"
ก้อนหินแม่สื่อสารกับก้อนหินลูกด้วยจิต
"แม่ก็ต้องตายสิจ๊ะ"
ก้อนหินลูกก้อนใดใน 5 ก้อนส่งจิตตอบ
เวลาก้อนหินคุยกัน ถ้าไม่สังเกตดีๆ จะไม่รู้เลย
เพราะพวกมันคุยกันนิ่งมาก




"เราเกิดมาเป็นก้อนหินนี่จ๊ะลูก ก้อนหิน
ถ้าไม่ถูกวางทิ้งไว้เฉยๆ ก็ต้องถูกเอาไปสร้างบ้าน
สร้างเมือง...แม่ไม่อยากเป็นก้อนหินที่ไร้ค่า"
"แต่แม่แก่แล้ว" ลูกหินน้องเล็กค้าน
"...แม่อยู่ตรงนี้มานาน แม่เป็นส่วนหนึ่งของที่นี่" ลูกหินผู้พี่เสริม
"ถ้าแม่จากไป ตรงนี้จะเป็นรูโบ๋" ก้อนหินลูกๆ แย่งกันอธิบายเหตุผล

"นายช่างท่านให้ที่อยู่เลี้ยงดูพวกเรามาอย่างดี
แม่อยากมีอะไรตอบแทนบุญคุณท่านบ้างสักครั้ง..."
"งั้นพวกเราจะตอบแทนบุญคุณคุณนายช่างแทนแม่เอง"
"แต่ลูกๆ ยังเล็กอยู่"
"พวกเราเป็นส่วนหนึ่งของแม่
การที่พวกเราตอบแทนบุญคุณนายช่าง
ก็เหมือนแม่ได้ตอบแทนบุญคุณเช่นกัน
และที่สำคัญ...พวกเราก็ไ ด้ตอบแทนบุญคุณแม่ด้วย"
ก้อนหินแม่ลูก กอดร้องไห้กัน...ด้วยความรู้สึก

ก้อนหินลูกๆ ทั้ง 5 ถูกตักใส่เครื่องบดผสมปูน รวมกับก้อนหินครอบครัวอื่นๆ
"ชาติหน้าพวกเรา อยากเกิดเป็นไร"
ประเด็นสนทนาขณะกำลังไหลเขย่าไปตามท่อผสมปูน
"ฉันอยากเป็นอะไร ที่บินหรือลอยได้ อยู่บนฟ้า"
"ฉันอยากอยู่บนพื้นดิน"
"ฉันอยากอยู่บนฟ้าบ้าง บนพื้นดินบ้าง"
"ฉันอยากให้มีเด็กๆ มามองดูพวกเราอย่างมีความสุข"
"ไม่ว่าจะเกิดเป็นอะไร ฉันอยากให้พวกเราทั้ง 5 ก้อน
อยู่ด้วยกันตลอดไป"

ด้วยอานิสงส์อันประเสริฐ ก้อนหินทั้ง 5
จึงได้ไปเกิดเป็น...
"หมากเก็บ"