ว่าด้วยเรื่อง ความรัก

เครื่องดนตรีจะไม่มีวันเปล่งเสียง หากไม่มีคนเล่น
ต้นไม้จะไม่เจริญเติบโต หากปราศจากคนรดน้ำพรวนดิน
ความรักนั้น...ต้องมอบมันให้แก่ใครสักคน
และไม่ว่าคนผู้นั้นจะเป็นใครก็ตาม
ความรู้สึกดี ๆ ย่อมมีให้กัน
เพราะว่าความรักมีค่าเกินกว่า ...
ที่จะได้รับการประนามหยามเหยียด ...
ไม่ว่าจะต่ำต้อยหรือสูงส่งเพียงใด.

ความรักแม้ไม่ได้รับการนมัสการ
แต่ก็ได้ถูกขนานนามไว้ในพระคัมภีร์
ความรักทางผ่านของพระเจ้าสู่มวลมนุษย์
ความรักทรงอนุภาพ และมีความหมายอยู่ในตัวเอง
โอ้ความรัก...ใครบ้างเล่าห้ามได้
เมื่อหัวใจบงการจะปวดร้าวสักเพียงใด
เจ็บช้ำสักแค่ไหนก็ยังคงดิ้นรนไขว่คว้า.

เมื่อดวงใจมีรักจึงได้รู้ว่า ...
ชีวิตมีบางสิ่งบางอย่างที่ขาดหาย
บางสิ่งบางอย่าที่รอให้เติมเต็ม
และถึงแม้ว่ามันจะไม่ใช่ชีวิตทั้งชีวิต
แต่มันก็ได้ช่วยหล่อเลี้ยงชีวิต
ทำให้ชีวิตมีคุณค่ามากกว่าการหายใจเพื่ออยู่รอดไปวัน ๆ หนึ่ง
และครั้งแล้ว ครั้งเล่าที่ความรักถูกเหยียบย่ำ
ถูกลบหลู่ดูหมิ่น ...มนต์รักก็ไม่เคยเสื่อมสิ้น.

แค่ยอมที่จะตรอมตรม ยอมที่จะสูญเสีย
ยอมที่จะมีชีวิตอยู่ แค่นั้นเอง ...
ไม่มีอะไรยิ่งใหญ่ไปกว่านั้นอีกแล้ว
ถ้าเพื่อคนผู้เป็นที่รัก ความรักศักดิ์สิทธิ์ สวยงาม
ถ้าปราศจากกฎเกณฑ์และทิฐิ
...และเพราะว่าจิตวิญญาณแข็งขืนไม่ยอมคุกเข่า
หัวใจจึงถูกเชือดเฉือน ครั้งแล้วครั้งเล่า.

มีพบ...มีพลัดพราก บางครั้งโหยหา...บางครั้งลืมเลือน
วันหนึ่งเคยเรืองรุ่ง...อีกวันหนึ่งก็กลับสูญสลาย
ความรักเป็นเช่นนี้...หรือมิใช่
หัวใจต่างหากที่ต้องยอมรับความเป็นไป
มิใช่ดื้อดึงหรือจมอยู่กับความรู้สึกเดิม ๆ
จะด้วยเหตุผลใดก็ตาม ความรักย่อมมีเส้นทางของมันเอง.

การที่จะบอกรักใครสักคนไม่ใช่เรื่องที่น่าอับอายเลย
และก็ไม่ใช่เรื่องที่จะต้องมานั่งเสียใจ
คำรักที่ไม่ได้เอื้อนเอ่ยออกไปต่างหากนั่นเล่า
ที่หมายถึงน้ำตาของใครบางคนกำลังหลั่งริน
จนในเวลาซึ่งแม้จะพร่ำพูดสักพันครั้งก็สายเกินไป
...ฉันรักเธอ สามคำสั้น ๆ  มันไม่ได้ยากไปกว่าคำอื่นใด.

การพลัดพราก ไม่ว่าจะจากไปหรือตายจาก
รสชาดนั้นก็มิได้แตกต่างกันเลย
ในขณะที่การจากกันเป็นเรื่องแสนเศร้า
หากแต่ว่าถ้ามีความทรงจำที่ดีร่วมกันแล้ว
ในความเศร้านั้น....ก็จะยังคงมีความงดงามซ่อนอยู่
ไว้ให้เราได้คิดถึงกันอย่างเป็นสุข ...ลาก่อน.