กระทู้ร้อนแรงที่สุดของวันนี้
อนิจจังที่ปลายไม้กวาด
| ความเรียงโดย คุณหญิงจำนงศรี รัตนิน ใบไม้ กวาดลานปูนข้างบ้านวันละสามสี่รอบ ใบไม้ร่วงปลิวเข้ามา แม้ตรงที่มีหลังคาคลุม ร่วงไม่หยุด กวาดเตียนไม่ถึงครึ่งชั่วโมง ก็ปลิวเข้ามาระเกะระกะอีก ไม่หมดไม่สิ้น เจ้าต้นช่างผลิใบมาโตรับแดด อาบฝน เล่นลม แล้วก็ร่วงให้กวาดลงดิน ตัวอุ่ง ตัวอุ่งเป็นแมลงสีดำฉ่ำ หน้าตาคล้ายแมลงวันตัวเล็ก ๆ ขาคู่หลังดูนุ่มหนาเหมือนนุ่งกางเกงกำมะหยี่ วันแรกพากันบินมาสักยี่สิบตัว ตั้งหน้าตั้งตาตอมเสาใต้ถุนบ้านสำรวจทำเลสร้างรัง เช้าวันต่อมา มีอีกกลุ่มมาว่อนเวียนที่เสาต้นนั้น วนครุ่นวนคิดพิจารณาทำเลอยู่ทั้งวัน รุ่งขึ้นอีกวัน สิแปลก มันกอดรัดกันแน่นบนแผ่นปูน มองดูเหมือนลูกเกต หยุกหยิกมากมายหลายสิบเม็ด แรกนึกไปว่าเป็นการผสมพันธุ์ แต่ดูใกล้ ๆ กลับไม่ใช่ มันต่อสู้กัน เป็นคู่บ้าง เป็นกลุ่มสามสี่ตัวบ้าง ต่างกอดรัดเกียดกัดเพื่อฆ่ากันให้ตายไปข้างหนึ่ง ลองใช้ปลายไม้กวาดเขี่ย ก็ยังไม่มีตัวไหนปล่อยคู่ต่อสู้ ตกเย็น เรากลับมาดู เห็นว่าศึกเสร็จสิ้นแล้ว ไม่ตายไปข้างหนึ่งก็ตายทั้งคู่ ไม่มีใครปล่อยใคร ซากตัวแพ้กัดแน่นติดตัวชนะ ไม่ยอมปล่อยแม้แต่ในความตาย ตัวชนะช่างน่าสมเพช ต่างตัวต่างพยายามตะเกียกตะกายออกจากสนามรบ ลากซากแค้นของคู่ฆ่า ติดเอวบ้าง ปีกบ้าง ขาบ้าง ไม่มีหรอก ไม่มีผู้ชนะตัวไหนหลุดเป็นอิสระ ต้องแบก ต้องลากซากผู้แพ้ เซไปเซมา จนค่อย ๆ ตายไปอย่างช้า ๆ เราช่วยเขี่ยเท่าไรก็ไม่หลุด จนมืดค่ำก็ยังตายกันไม่หมด ละลานปูนตรงนั้นไว้ ไม่กวาด รุ่งเช้าอีกวันเห็นมันตายกันหมดแล้ว ซากดำแห้งหดเหลือนิดเดียว งานไม้กวาดไม่มีสุด ไม่มีสิ้น เช้านี้ กวาดนักฆ่านับร้อยลงดิน +++++++++++++++++++++ "กาลเวลาย่อมกลืนกินสัตว์ทั้งหลาย พร้อมกันไปกับตัวมันเอง" พระพุทธพจน์ |
เครดิต :
ข่าวดารา ข่าวในกระแส บน Facebook อัพเดตไว เร็วทันใจ คลิกที่นี่!!
กระทู้ล่าสุด
รูปเด่นน่าดูที่สุดของวันนี้
