อย่าให้ความทรงจำทำร้าย .. .. ..

ฉันกำลังเปลี่ยนแปลงห้องใหม่

และใช้เวลาเกือบทั้งวันจัดการกับข้าวของที่รื้อออกมา

เพราะมัวแต่หยิบขึ้นดูทีละชิ้น

ไม่น่าเชื่อว่าบางชิ้นแทบจำไม่ได้ถึงที่มา

แต่บางชิ้นกลับนึกรายละเอียดได้อย่างชัดเจน

และพาเชื่อมโยงไปไกล จนเรียกแทบไม่กลับ....

อย่างนี้นี่เองที่เขาเรียกว่า "ความทรงจำ"

น่าแปลกที่ ในขณะที่เราเรียกบางอย่างว่าความทรงจำ

แต่มันกลับไม่ได้ทรงจำอย่างแท้จริง

มัวแต่ไปทรงอยู่ไหนก็ไม่รู้

กว่าจะนึกขึ้นได้ก็เมื่อมีอะไรมาทำให้นึกถึง

เหมือนที่ฉันแทบจะลืมอะไรหลายๆ อย่างในชีวิตไป

ถ้าไม่ได้มารื้อข้าวของอย่างเมื่อวาน

แต่ใครบางคนก็มีความทรงจำที่แน่นหนา

ไม่จำเป็นต้องมีอะไรมาทำให้นึกถึง

เพราะระลึกได้ตลอดเวลา

โดยเฉพราะกับเรื่องราวของความรัก

บางคนแทบจะระลึกชาติได้เลยทีเดียว



ฉันมีเพื่อนคนหนึ่งที่เคยเสียใจจากความรักครั้งแรก

กับผู้ชายคนแรกอย่างรุนแรง

แต่เธอก็ไม่อาจลืมภาพผู้ชายคนนั้นได้

ราวกับมันเป็นรอยสักติดอยู่กับตัวและหัวใจ

เวลาผ่านไปนาน

พอที่น่าจะทำให้คนๆ หนึ่งหายจากความเจ็บปวด

แต่เธอก็ยังคงจดจำทุกอย่างได้ชัดเจน

ไม่ว่าจะไปไหน ทำอะไร ล้วนมีแต่ภาพเดิมๆ เข้ามาในหัว

และแม้ไม่ได้ทำอะไร

เธอก็ไม่วายคิดถึงอะไรที่เกี่ยวข้องกับความรักครั้งนั้นได้อยู่ดี

เมื่อมีใครอีกคนเดินเข้ามในชีวิตเธอ...

ไม่ว่าจะอย่างไร

ก็อดไม่ได้ที่จะเอาเขาคนนั้นไปเปรียบเทียบกับคนเก่า

เธอว่าถึงอย่างไรก็ไม่มีใครแทนที่คนๆ นั้นของเธอ...

ฉันเฝ้ามองรักครั้งใหม่ของเธออย่างหวั่นๆ

ด้วยความที่ไม่เพียงเธอจะไม่ยอมลบภาพคนเก่าออกไปจากสมอง

แล้วกลับยังปล่อยให้ความทรงจำนั้นลุกขึ้นมาบั่นทอนจิตใจ

ตัวเองและใครอีกคนที่รักเธอ



เขา...ผู้ซึ่งเดินเข้ามาในชีวิตเธอ

โดยไม่ได้คิดว่าตัวเองจะมาทดแทนใคร

ได้แต่รอเวลาที่เธอจะหยุดคิดถึงคนรักเก่า

และเอาเวลาไปเปรียบเทียบอยู่ตลอดเวลา



ฉันคิดว่าคนเราควรจะลืมความทรงจำที่เจ็บปวด

การลืมไม่ใช่ทางออกที่ดีนัก

เพราะมันอาจทำให้เราต้องกลับไป

เจอกับสถานการณ์แบบเดิมอีกครั้ง

แต่กลับคิดว่า เราควรจะจำมันไว้

และเก็บมันไว้ในส่วนลึกของจิตใจ

อย่าให้ออกมาทำร้ายตัวเองและคนอื่นได้อีก

และก็เป็นอย่างที่ฉันคิด

ความรักครั้งใหม่ของเธอไปไหนไม่ได้ไกล

เธอไม่เพียงลบภาพคนเดิมไม่ได้

ยังกลับเพิ่มภาพใครอีกคน

เข้ามาในความทรงจำแย่ๆ ที่เกิดขึ้นใหม่

ฉันว่าไม่แปลก หากเราจะเผลอนึกถึงคนรักเก่าขึ้นมา

ในวันที่ข้างกายเป็นใครคนอื่นไปแล้ว

แต่เราควรแยกแยะว่าไม่มีใครที่เหมือนกัน

ไม่มีคนใหม่ที่เหมือนคนเก่า ไม่มีชีวิตที่ซ้ำร้อยเดิมได้ทุกวัน

สิ่งที่คิดถึงเป็นเพียงอดีตแล้วเท่านั้นเอง

ใครคนใหม่คงไม่ดีใจนัก

หากความรักของเขาต้องไปซ้ำรอยกับคนอื่น

และคงไม่ภูมิใจหากเธอจะบอกว่าอยากให้เขาเข้ามาเพื่อทดแทนใคร

แม้มันจะเป็นตำแหน่งที่สำคัญที่สุดสำหรับเธอแล้วก็ตาม

ฉันมักได้ยินคนที่ผิดหวังในความรักพูดว่า

"รักใครไม่ได้อีกแล้ว"

น่าแปลกที่ฉันกลับไม่เคยคิดอย่างนั้น

เมื่อความรักครั้งหนึ่งกลายเป็นอดีต

ใช่ว่ามันจะเป็นครั้งสุดท้ายในชีวิตเสียเมื่อไหร่....

ฉันรู้สึกว่าความรักไม่ได้มีได้ครั้งเดียว

ต่อให้เป็นรักแท้ก็เถอะ

ฉันเชื่อว่าในชีวิตคนเรามีรักแท้ได้หลายครั้ง

ถ้าเราไม่ปิดกั้นความรู้สึกจนเกินไปนัก



มีใครบางคนผิดหวังจากความรัก

แล้วบอกว่าต่อไปจะไม่รักใครอย่าง

เคยรักคนๆ หนึ่งหมดใจ

และต่อไปจะไม่รักใครเต็มที่อย่างนั้นอีกแล้ว

หารู้ไม่ว่าไม่เพียงมันจะไม่ใช่เกราะคุ้มกันแล้ว

ยังเป็นกำแพงที่ก่อขึ้นมาเพื่อขังตัวเอง

ให้อยู่กับความทรงจำเดิม ๆ ที่เคยมี

ไม่ยุติธรรมกับใครคนใหม่ที่เข้ามาในชีวิต

ในเมื่อเขาไม่ใช่คนที่เคยทำให้คุณเสียใจ

ทำไมจึงต้องมารับเคราะห์

กับความรักที่ไม่เต็มเม็ดเต็มหน่วยของคุณด้วยเล่า



รู้สึกว่าในพื้นที่เล็กๆ ของห้องฉัน

จะมีข้าวของที่ครั้งหนึ่งเคยเป็นความทรงจำต่างๆ นานา

อยู่มากเหมือนกัน

บางทีคงต้องเลือกว่าจะเก็บอะไรไว้ จะเอาอะไรทิ้ง...

หรือถ้าไม่อยากทิ้งอะไรเลย ก็ต้องเก็บมันลงกล่องไปบ้าง

จะได้มีที่ว่างไว้รองรับของใหม่ๆ ให้ชีวิต...เสียที









P.s ขอขอบคุณบทความจาก คุณ เซริ

โปรดใช้วิจารณญานในการอ่าน ( ใครเคยอ่านมาแล้วขอโทษด้วยละกัน )