อดีตเก่า ๆ บางครั้งถ้าเราย้อนไปนึกถึงมัน ก็มีทั้งความสุขและความเศร้าเป็นธรรมดา คนมักจะบอกว่าความสุขชอบผ่านไปอย่างรวดเร็ว สุขแป๊บ ๆ ยังไม่ทันอิ่มใจก็จากไปซะแล้ว ตรงกันข้ามกับความเศร้า ยิ่งเศร้า...เหมือนยิ่งนาน เวลาเดินช้าเกินไปหรือเปล่า ไม่เลย...ใจเราต่างหากที่เป็นตัวกำหนด
คนมีอดีตทั้งหลายคงเข้าใจดี การมีอดีตช้ำ ๆ ไม่ต่างอะไรกับคนที่มีบาดแผล แม้จะรักษาให้หายขาด แต่ยังทิ้งร่องรอยแผลเป็นเอาไว้มองเห็นทีไร มันจี๊ด ๆ ที่หัวใจทุกที แบบนี้ไง เขาถึงบอกว่าคนที่เก็บและจำเรื่องร้าย ๆ ไว้กับตัวเองมาก ๆ มักจะเป็นคนที่รู้สึกสะเทือนใจกับอะไรก็ได้อย่างง่ายดาย
บางทีเดินไปเที่ยวกับเพื่อนเจอสถานที่เดิม ๆ ที่เคยมากับแฟนเก่า ความรู้สึกบางอย่างก็ปะทุขึ้นมาทันที "ไม่เดินผ่านตรงนั้นได้ไหม" ขอร้องล่ะ มันทำใจไม่ได้จริง ๆ
เรื่องบางเรื่อง...ถ้ายิ่งพยายามลืม มันจะยิ่งจดยิ่งจำคนบางคน แม้จะสามารถทำใจกับเรื่องราวในอดีตได้แล้ว แต่ถ้าได้พบ ได้เห็นกับภาพเก่า ๆ อีกครั้ง ถึงได้รู้ว่าที่ผ่านมาหลอกตัวเองมาตลอด
บางครั้งเมื่อต้องเดินผ่านสถานที่เดิม ๆ จะเป็นเวลาที่หัวใจแข็งแรงดีแล้ว บางคนมีแฟนใหม่แล้วด้วยซ้ำ แต่ก็เพราะความทรงจำที่ดีมาก ๆ กับคนเก่า มันยังอยู่ในใจ พอเห็นที่เดิม ก็อดไม่ได้ที่จะคิดถึงแฟนคนเดิม คนที่เคยไปไหนมาไหนด้วยกันทุกวัน แม้เราบริสุทธิ์ใจที่จะคิดถึง แต่มันก็อดรู้สึกไม่ได้อยู่ดี
หากเรามีที่เดิมที่เราเคยมีความสุข ก็อย่าทำให้ความสุขมันหายไป เพราะความรู้สึกย่ำแย่เข้ามาแทนที่ หากจะคิดถึงใครสักคน ก็ต้องคิดถึงแล้วมีพลัง ไม่ใช่คิดถึงแล้วท้อแท้ ซึมเศร้า การที่ชีวิตมันไม่ง่ายน่ะดีแล้ว เพราะถ้ามันง่ายไป เราคงไม่รู้ค่าของความยากลำบาก เหมือนกับถ้าไม่เคยเสียใจมาก ๆ ก็ไม่รู้ค่าของความสุขเวลาได้มันมา
ที่เดิม...สำหรับอดีตหลาย ๆ เรื่องของฉัน ยังคงเป็นที่เดิมที่มีความหมายเสมอ ถ้าคนเรามีบางสิ่งบางอย่าง เป็นสิ่งที่มีความหมายกับชีวิต เป็นสิ่งที่สำคัญกับเรา...เราก็คงจะเก็บและทะนุถนอมสิ่งนั้นไว้อย่างดีที่สุด สิ่งที่มีความหมายต่อเรามาก ๆ ก็ทำให้เรารู้สึกได้มากเช่นกัน
แต่อย่างน้อย ๆ ฉันก็เชื่อว่า ถ้าเราเก็บภาพเดิม ๆ ไว้ในมุมที่ถูกต้อง เราจะมี "ที่เดิม" ให้คิดถึงแล้วยิ้ม เราจะมี "คนเดิม" ที่คิดถึงแล้วอบอุ่นอย่างแน่นอน
กระทู้ร้อนแรงที่สุดของวันนี้
กระทู้ล่าสุด
รูปเด่นน่าดูที่สุดของวันนี้
